Τα τελευταία χρόνια μιλάμε αρκετά για τις παραψυχολογικές δυνάμεις. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες που μπορούμε να αντλήσουμε από το διαδίκτυο, αλλά και από μια αληθινά πλούσια βιβλιογραφία που είναι διαθέσιμη στον κάθε αναγνώστη. Όμως αυτό το σύνολο, για τους περισσότερους, μοιάζει με ομιχλώδες τοπίο. Ανακατεμένες μαρτυρίες απλών ανθρώπων, πνευματιστών και σύγχρονων γκουρού προκαλούν την εντύπωση ότι παραπλανούν μια κοινωνία που μαστίζεται από τα δυο ακρωνύμια της σκέψης, το σκεπτικισμό από τη μια και την τυφλή παραδοχή κάθε καλοδιαφημισμένης ιστορίας από την άλλη. Και επειδή τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο, αυτός ο συνδυασμός ελλιπούς γνώσης και συνοθιλεύματος αποσπασματικών γνώσεων προκαλεί παρερμηνείες, που συχνά οδηγούν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο στην ολοκληρωτική απόρριψη της ύπαρξης τέτοιων φαινομένων. [...]

Στη διαδρομή της ζωής μας «παίζουμε» τρεις βασικούς ρόλους: του παιδιού, του εραστή και του γονιού. Σ’ αυτό το παιχνίδι, η συντροφικότητα και ο αποχωρισμός είναι εμπειρίες, που προκαλούν συγκίνηση και στο σώμα και στον ψυχισμό, επειδή αφορούν πρόσωπα ή συμβάντα σημαντικά με τα οποία αναπτύσσουμε σχέσεις. [...]

Ακόμη και ως σκέψη, ο χωρισμός είναι κάτι επώδυνο. Και επειδή ο φόβος της μοναξιάς σε συνδυασμό με τη ρουτίνα ενός ζευγαριού – που δεν είναι πια ερωτευμένο – μπερδεύουν την κατάσταση και κυρίως τους ανθρώπους, καμιά φορά οι σχέσεις τελειώνουν, όμως, εμείς αρνούμαστε να το συνειδητοποιήσουμε. Μόνο στην περίπτωση που ένας από τους δύο κεραυνοβοληθεί από ένα νέο πρόσωπο στη ζωή του, γίνεται αντιληπτό το τι δεν «δούλευε» στη σχέση, αλλά και τα ψέματα που λέγαμε στον εαυτό μας – και στον σύντροφο μας – για να μην αναγκαστούμε να διακόψουμε. [...]

Βασικό ζητούμενο. Η ευτυχία μας. Να ζούμε τη ζωή μας απολαμβάνοντάς την. Κι όμως, το να νιώθουμε ευτυχισμένες δεν είναι κάτι που εξαρτάται απόλυτα από τους άλλους. Εξαρτάται κι από εμάς τις ίδιες. Κυρίως από εμάς τις ίδιες και από το πως αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Βασικό ζητούμενο. Η ευτυχία μας. Να ζούμε τη ζωή μας απολαμβάνοντάς την. Κι όμως, το να νιώθουμε ευτυχισμένες δεν είναι κάτι που εξαρτάται απόλυτα από τους άλλους. Εξαρτάται κι από εμάς τις ίδιες. Κυρίως από εμάς τις ίδιες και από το πως αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. [...]

Τον ερωτεύθηκες και σε ερωτεύθηκε. Κι αυτό είναι μόνο η αρχή. Μια σχέση για να αντέξει στο χρόνο και για να μας κάνει ευτυχισμένες οφείλει να έχει κάποια βασικά χαρακτηριστικά, τα οποία και θα την κρατήσουν ζωντανή και υγιής, διαφορετικά θα αντιμετωπίζουμε προβλήματα. Μία σχέση απαρτίζεται όχι μόνο από δύο διαφορετικούς ανθρώπους αλλά από δύο διαφορετικά συστήματά αξιών, αντιλήψεων και βιωμάτων. Δεν αρκεί να είναι μαζί δύο άνθρωποι και να είναι ζευγάρι. Το ουσιαστικό είναι να «σχετίζονται» μεταξύ τους , να ωριμάζει και να εξελίσσεται η σχέση ώστε να είναι ανθεκτική στο χρόνο και στα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν. [...]

Είναι ο ενθουσιασμός; Είναι το άγχος και η ανασφάλεια; Είναι αυτή η βιασύνη που μας πιάνει όταν γνωρίζουμε κάποιον, όταν γίνονται τα πρώτα βήματα και θέλουμε να ξέρουμε, να βάλουμε ταμπέλες, να επισπεύσουμε τις διαδικασίες και τις δηλώσεις. Πόσο κακό μπορεί να κάνει η βιασύνη σε μια γνωριμία; Μόλις γνωρίζουμε κάποιον, γενικά κάπως βιαζόμαστε, δεν δίνουμε χρόνο στην κατάσταση να εξελιχθεί, πιέζουμε, αγχωνόμαστε. Κι όταν ξεκινάει μια σχέση, πάλι βιαζόμαστε, για δηλώσεις, ταμπέλες, εξομολογήσεις κλπ. Πόσο λάθος είναι αυτό και πόσο κακό μπορεί να κάνει; [...]

O τρόπος με τον οποίο συσχετιζόμαστε σε κάθε σχέση διέπεται, ανάμεσα σε άλλα, και από τους κανόνες της κάθε εποχής. Το ζευγάρι — όπως το άτομο ή η οικογένεια– υπόκειται, θέλοντας και μη, σε συνθήκες που δεν έχει επιλέξει, αλλά που το επηρεάζουν στις επιλογές του, με τρόπο άλλοτε συνειδητό, κι άλλοτε ασυνείδητο. [...]

«Μαύρη παιδαγωγική», ή αλλιώς, «δηλητηριώδης παιδαγωγική», ονομάζεται η παιδαγωγική της καταπίεσης, της βίας και πρόκλησης ψυχικής βλάβης στα παιδιά. Ο αρχικός όρος προέρχεται από τη Γερμανία, όπου η μαύρη παιδαγωγική ασκείται κυρίως σε μεγάλη έκταση από τα τέλη του 18ου αι. και κατά τον 19ο αιώνα. Μια τέτοια συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά σχετιζόταν κυρίως με την αντίληψη ότι τα παιδιά έχουν φύση με διαβολικά στοιχεία που πρέπει να χειραγωγηθεί και να εξαλειφθούν. [...]

Μιας και η μηχανή ή το κινητό σου κάνει πλέον όλη τη δύσκολη τεχνική δουλειά, το μόνο που μένει για σένα είναι το εύκολο -και δημιουργικό- κομμάτι: μια γενική γνώση για το καδράρισμα, τον φωτισμό και τι να προσέξεις θα κάνει πολύ πιο ευχάριστη τη φωτογράφιση και θα μπορείς επιτέλους να περηφανεύεσαι για τις ωραίες φωτογραφίες σου… [...]

Τι ακριβώς κάνει μια γυναίκα ισχυρή; Οι αγώνες της,οι θυσίες και η ανιδιοτέλεια. Μια ισχυρή γυναίκα έχει υπομείνει τον πόνο, έχει ξεπεράσει δυνατές συναισθηματικές εμπειρίες, και έχει αφήσει τον εαυτό της να συγχωρεί. Μια ισχυρή γυναίκα έχει κολυμπήσει στα βαθιά και ύπουλα νερά και έχει κρατήσει την αναπνοή της, όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτός ο τύπος γυναίκας είναι αυτάρκης, ανεξάρτητος, τρυφερός, και δεν φοβάται να δείξει την ευαισθησία της. Η ισχυρή γυναίκα ξέρει ότι τη μια στιγμή είναι δάσκαλος και την επόμενη μπορεί να είναι μαθητής. Λοιπόν, πώς μια γυναίκα σαν και αυτή μπορεί να κρατήσει έναν άνδρα; [...]

Η ψηφιακή φωτογραφική μάς έχει λύσει τα χέρια. Πράγματι, ποτέ δεν ήταν ευκολότερο να απαθανατίζουμε τα στιγμιότυπα της ζωής μας. Γι’ αυτό ενδεχομένως έχουμε αφεθεί στην ευκολία!Νομίζουμε ότι η μηχανή μας τα κάνει όλα μόνη της κι εμείς περιοριζόμαστε απλώς στο να πατήσουμε το κουμπάκι…Σταμάτα λοιπόν να στοχεύεις και να «πυροβολείς» αδιακρίτως, κομπάζοντας για το τι μπορεί να κάνει η φανταχτερή ψηφιακή σου, και ξεκίνα να μετατρέπεις τις στιγμές σου στις φωτογραφίες που θες!Μπορείς να γίνεις άμεσα πολύ καλύτερος φωτογράφος: αν ακολουθήσεις κάποιους βασικούς κανόνες τεχνικής και αισθητικής, θα βελτιώσεις την απόδοσή σου και θα γίνεις περιζήτητος [...]