Όλο και περισσότερα ζευγάρια στην εποχή μας βιώνουν κρίση στο γάμο τους, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε διαζύγιο. Η κρίση σε ένα γάμο δεν οδηγεί απαραίτητα σε χωρισμό, καθώς η σχέση μπορεί να αναδιαμορφωθεί και να βγει κερδισμένη από μια τέτοια δοκιμασία. [...]

Είναι γνωστό ότι ένας γάμος δεν είναι εύκολο να είναι πετυχημένος. Τα προβλήματα που δημιουργούνται είναι αρκετά και διάφορα στην καθημερινότητα του ζευγαριού. Ακολουθούν μερικά από αυτά: [...]

Κοινωνικό διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που πρωτοδημοσιεύτηκε στις 24 Μαρτίου 1896 στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Εκτυλίσσεται στην Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα, με ηρωίδα μια κατατρεγμένη δασκάλα, τη Χριστίνα, θύμα του πελατειακού κράτους (δεν υπήρχε τότε μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων) και του εραστή της. Ο Παπαδιαμάντη μας παρουσιάζει, επίσης, μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα -τις δούλες και τις παραμάνες- στις μεγάλες στιγμές της Ανάστασης και τάσσεται υπέρ της καθιέρωσης του πολιτικού γάμου! [...]

«Η φιλία είναι ένα είδος αρετής ή τουλάχιστον συνυφασμένη με την αρετή. Εκτός όμως απ΄ αυτό, η φιλία είναι και πράγμα πάρα πολύ αναγκαίο στη ζωή του ανθρώπου, γιατί κανείς δεν θα προτιμούσε να ζει χωρίς φίλους, έστω κι αν έχει στην κατοχή του όλα τα άλλα αγαθά. Γι΄ αυτό ακόμα και οι πλούσιοι και εκείνοι που κατέχουν αξιώματα και πολιτική εξουσία, πιστεύουν ότι η παρουσία φίλων είναι πολύ μεγάλη ανάγκη. Εξάλλου οι άνθρωποι στη φτώχεια και στις άλλες δυστυχίες τους, πιστεύουν ότι το μόνο καταφύγιο είναι οι φίλοι. Επιπλέον, οι φίλοι συνδράμουν τους νέους, ώστε να τους αποτρέψουν από τα λάθη, και, προκειμένου, για τους μεγάλους στην ηλικία, τους φροντίζουν και αναπληρώνουν τις δυνάμεις που τους λείπουν. Δύο πηγαίνουν μαζί, διότι και οι δυο είναι πιο ικανοί να κατανοήσουν από κοινού και να ενεργήσουν», είχε πει ο Αριστοτέλης. [...]

Ψυχολόγοι, ανθρωπολόγοι και άλλοι επιστήμονες μελετούν τη φιλία με νέες μεθόδους και κάτω από διαφορετικά πρίσματα, φωτίζοντάς την με ποικίλους τρόπους. Το περιοδικό “Atlantic” παρουσίασε συνοπτικά τι καινούριο έχουμε μάθει μέχρι σήμερα. [...]

1. Δημιουργήστε καινούργιες συνήθειες, ώστε να κατανείμετε το χρόνο σας σωστά ανάμεσα στις ώρες δουλειάς και στις ώρες που χαλαρώνετε. Αυξήστε δε τις ώρες της ανάπαυση σας, προκειμένου να χαλαρώσετε είτε με έναν περίπατο, είτε για να ξεφυλλίσετε τις σελίδες του αγαπημένου σας βιβλίου είτε κάνοντας γιόγκα. [...]

Η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία (συχνά ονομάζεται CBT) είναι μια δημοφιλής μορφή ψυχοθεραπείας που τονίζει τη σημασία των υποκείμενων σκέψεων στον καθορισμό του πώς αισθανόμαστε και ενεργούμε. Θεωρείται ως μια από τις πιο επιτυχημένες μορφές ψυχοθεραπείας που εμφανίστηκε εδώ και δεκαετίες, η γνωστική συμπεριφορική θεραπεία έχει γίνει το επίκεντρο εκατοντάδων ερευνητικών μελετών. [...]

Η Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία (Γ/Σ Ψ) είναι μια “θεραπεία μέσω του λόγου” σε περιπτώσεις τέτοιες στις οποίες το άτομο δυσλειτουργεί. Όπως άλλωστε και σε όλες τις αντίστοιχες παρεμβάσεις που είναι επιστημονικά ηλεγμένες και τεκμηριωμένες βασίζεται και αυτή η μορφή ψυχοθεραπείας σε ένα θεωρητικό υπόβαθρο. [...]

Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι ο άνθρωπος απαρτίζεται από τρία συστατικά, τη «Φύσι», το «Εθος», και τον «Λόγο», δηλ. τη Γενετική, το Περιβάλλον και τη Λογική, ενώ κατά τον Πλούταρχο ίσχυε το «κράτιστον δη προς αλυπίαν φάρμακον ο λόγος και η διά τούτου παρασκευή προς πάσας του βίου μεταβολάς». [...]

Σε όλους έχει τύχει κάποια στιγμή, να βρεθούμε σε μία παρέα ή σε ένα επαγγελματικό meeting και να υπάρχει ένα άτομο που δεν αφήνει κανέναν να μιλήσει, μονολογώντας κυρίως για τον εαυτό του. Αυτός ο τύπος ναρκισσισμού, σύμφωνα με ψυχολόγους και κλινικούς θεραπευτές, έχει χαρακτηριστικά που δεν υποδηλώνουν πάντα, ότι το άτομο αυτό είναι νάρκισσος. Αναφέρεται ότι οι ναρκισσιστές συνομιλίας, δεν πληρούν απαραίτητα τα κριτήρια για μία επίσημη διάγνωση ναρκισσιστικής διαταραχής της προσωπικότητας. Ωστόσο βρίσκονται ως συνήθως πάνω σε αυτό το φάσμα. [...]

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η δυσκολία τους σχετίζεται με ένα προσωπικό ελάττωμα που πρέπει να «διορθώσουν» ή ότι έχουν μία εγγενή αδυναμία στην ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν την τωρινή πραγματικότητά τους. Κοιτάζουν τον εαυτό τους στο σήμερα και βλέπουν ένα αδύναμο πρόσωπο. Όμως, δεν έχουν πραγματική επίγνωση της επιρροής του παρελθόντος στο παρόν. [...]