Πώς κτίζουν οι δάσκαλοι σχέσεις εμπιστοσύνης με τους μαθητές τους

Η εμπιστοσύνη είναι ένα απαραίτητο συστατικό τόσο για την καλλιέργεια της προσωπικότητας ενός παιδιού όσο και για την αποτελεσματική εκπαιδευτική διαδικασία. Δείτε μερικές απλές κινήσεις που καλλιεργούν την εμπιστοσύνη και προάγουν τις σχέσεις δασκάλου-μαθητή.

design1

Κάθε μέρα βρείτε κάτι θετικό να πείτε για κάθε μαθητή (π.χ. πολύ καλή προσπάθεια στα μαθηματικά, μπορείτε ακόμα να πείτε πολύ ωραία τα καινούρια σου παπούτσια). Ακόμα και στον πιο απείθαρχο μαθητή μπορούμε να βρούμε κάτι θετικό αλλά, όταν εστιάζουμε στα αρνητικά του, τα προσπερνούμε. Εμείς όμως προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια σύνδεση, ένα σημείο επαφής, να νιώσει αποδεκτός.

• Δείχνετε τη δουλειά τους και κάντε τους να νιώσουν περήφανοι.

• Καθιερώστε να λέτε τακτικά κάτι θετικό και στους γονείς για τα παιδιά τους. Οι γονείς το μεταφέρουν στα παιδιά τους και τους ζητάνε να εντείνουν τις προσπάθειες να επιβεβαιώνουν τα θετικά. Οι μαθητές εκτιμούν αυτήν τη στάση καθώς θέλουν να ευχαριστήσουν αυτόν που αναγνωρίζει κάποια θετικά πάνω τους. Λειτουργεί, κάπως, σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

• Ακούστε προσεκτικά αυτά που έχουν να πουν οι μαθητές.

• Όταν χρειάζεται να τους διορθώσετε κάντε το χωρίς να απαξιώνετε την προσωπικότητά τους.

• Να αντιμετωπίζετε τους μαθητές σας όπως θέλετε να αντιμετωπίζουν τα παιδιά σας.

• Να είστε διαθέσιμοι για συζήτηση (αν, για ένα θέμα που θέλει να συζητήσει κάποιος μαθητής, πιστεύετε ότι δεν αρκεί ο χρόνος που έχετε στη διάθεσή σας, εξηγήστε ότι αυτό που ζητά είναι σημαντικό αλλά αυτή τη στιγμή έχετε κάτι άλλο να κάνετε, ορίστε συγκεκριμένα το χρόνο που θα είστε ελεύθεροι για όσο χρειάζεται ώστε να νιώσει το ενδιαφέρον σας. Μην πείτε κάποια άλλη στιγμή, αόριστα, διότι θα φανεί ότι απλώς τον ξεφορτώνεστε).

• Δείξτε ευαισθησία για τις προσωπικές ανησυχίες του μαθητή.

• Μιλήστε για τα προσωπικά ενδιαφέροντα του κάθε μαθητή. Αυτό οικοδομεί ισχυρή σύνδεση και κάνει τον καθέναν να αισθάνεται ξεχωριστός.

• Να είστε ανθρώπινοι, χαρείτε με τη χαρά τους, συμπαρασταθείτε στη λύπη τους.

• Γελάστε μαζί τους όταν γελάνε! Κάντε γκριμάτσες! (για παράδειγμα περνώντας από μια τάξη είδα ότι με αφορμή κάτι πολύ αστείο που έγινε μπροστά τους όλοι γέλασαν εκτός από το δάσκαλο, ο οποίος όχι μόνο δε γέλασε αλλά άρχισε να φωνάζει για να ησυχάσουν και να συνεχιστεί το μάθημα. Στην πράξη, χάθηκε μια ευκαιρία χαλάρωσης της τάξης και ο δάσκαλος έχασε μια ευκαιρία να κτίσει πιο καλή σχέση με τους μαθητές του. Το καλό είναι ότι θα παρουσιαστούν πολλές άλλες).

• Να είστε ο εαυτός σας και μην προσποιείστε το τέλειο ιδανικό του δασκάλου.

• Αναγνωρίστε τα λάθη σας, μην προσπαθείτε να τα καλύψετε και μη διστάσετε να ζητήσετε συγγνώμη γι’ αυτά.

• Κάτι τελευταίο, αλλά πολύ σημαντικό: χρησιμοποιήστε χιούμορ! Αποφύγετε το σαρκασμό και την ειρωνεία, δεν είναι χιούμορ. (Μη ξεχνάτε ποτέ, ότι έχετε απέναντί σας παιδιά που αναπτύσσονται και έχουν ανάγκη να σας νιώθουν κοντά τους).

Από ένα επιμορφωτικό πρόγραμμα του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου με τίτλο “Επίλυση Συγκρούσεων και Διαχείριση Κρίσεων στο Σχολείο – Διαχείριση Σχολικής Τάξης”.