Είναι τελικά τόσο δύσκολο να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας; Και αν σας έλεγε κάποιος ότι η αγάπη, η αποδοχή και η εκτίμηση προς τον εαυτό σας αποτελεί το θεμέλιο της ψυχικής υγείας; [...]

Η ζωή είναι παράξενη. Συμβαίνουν τόσα πράγματα εκεί που δεν τα περιμένεις και δεν λύνεις κανένα πρόβλημα με το να αντιστέκεσαι σ’ αυτά. Χρειάζεται να έχεις τεράστια ευλυγισία και σταθερή καρδιά. [...]

Τι να πρωτοπεί κανείς για τα ζευγάρια… Θυμάστε πώς ξεκίνησε; Ήταν τότε που γνωριστήκατε και αγαπήσατε ο ένας τον άλλον. Τότε που θέλατε να ευχαριστήσετε, να χαρείτε, να απολαύσετε ο ένας τον άλλον. Εκείνον τον καιρό, “παλιά”, δεν χαλούσατε χατίρι, ήσασταν δοτικοί, συγχωρητικοί, χαιρόσασταν με την χαρά, τα κατορθώματα, ακόμα και τις αδυναμίες ο ένας του άλλου. [...]

Ο Σπινόζα, ένα από τα μεγάλα πνεύματα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, λέει στο μεγάλο του έργο «Ηθική» ότι ο οίκτος και το μίσος είναι συναισθήματα λύπης συνδυασμένα με την ιδέα της εξωτερικής αιτίας. Η διαφορά ανάμεσά τους έγκειται μόνο στη φύση της εξωτερικής αιτίας: στην περίπτωση του οίκτου, είναι η θέα της άθλιας κατάστασης του άλλου· στην περίπτωση του μίσους, είναι η ίδια η ύπαρξη του άλλου. Το γεγονός ότι και τα δύο συναισθήματα ανήκουν στο ίδιο γένος σημαίνει πως η μετάλλαξη του οίκτου σε μίσος δεν είναι δύσκολη, αλλά —όπως μας δείχνει η εμπειρία της ζωής— ούτε και σπάνια όταν συντρέχουν οι κατάλληλες συνθήκες. [...]

«Δύσκολο πράγμα η αγάπη. Άθλος. Η αγάπη είναι κορυφή. Δεν είναι κάτι απλό, δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Λες σ’ αγαπώ… Μα καμιά φορά το σ΄ αγαπώ, θα πει σ’ έχω ανάγκη. Αυτό δεν είναι αγάπη αλλά η ανάγκη να έχουμε κάποιους ανθρώπους στη ζωή μας. Όταν αγαπάς σκέφτεσαι μόνο αυτόν που αγαπάς. Τα θέλω του, την ελευθερία του. Να μαζεύεις τα κομμάτια του κι ας ξέρεις πως θα ματώσεις. Να χαϊδεύεις τις φτερούγες του για να τις ανοίξει και να πετάξει όπου επιθυμεί η ψυχή του κι ας ξέρεις πως θα πονάς και θα σου λείψει… [...]

Η φράση αυτή είναι μία από τις πιο γνωστές του Σίγκμουντ Φρόιντ. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Για το Ναρκισσισμό. Μια εισαγωγή» και τώρα τη βλέπουμε να κυκλοφορεί σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα. Πολλοί νομίζουν ότι αυτή η φράση είναι ρομαντική, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ περισσότερο από αυτό. [...]

Πρώτη φορά γράφω γράμμα αγάπης. Όχι γιατί υστερούσα στο γράψιμο, αλλά να, πρώτη φορά χρειάζεται η αγάπη μου ερμηνεία, εξήγηση, πρώτη φορά παρεξηγείται. Τι ειρωνεία, χάνεται στη μετάφραση στο απόλυτο δόσιμό της. Πρώτη φορά η καρδιά μου ξεριζώνεται εκούσια, αποξενώνεται από το “εγώ” μου, έτοιμη να χτυπήσει σε άλλο σώμα. Και δυστυχώς κάπου στο δρόμο για σένα μπουρδουκλώνεται, μπερδεύεται, χάνει το ρυθμό της, φτάνει στην πόρτα σου λαχανιασμένη, κουρασμένη ή όπως λες κουραστική, διψασμένη, απαιτητική. [...]

Η λεξη ειναι τοσο πολυ φορτωμενη και διεφθαρμενη που αποφευγω να την χρησιμοποιω. Ολοι μιλανε για αγαπη-καθε περιοδικο και εφημεριδα και καθε ιεραποστολος μιλουν συνεχως για αγαπη. Αγαπω την πατριδα μου, αγαπω τον βασιλια, αγαπω καποιο βιβλιο, αγαπω το βουνο, αγαπω την απολαυση, αγαπω την γυναικα μου, αγαπω τον θεο. Ειναι η αγαπη μια ιδεα? Αν οντως ειναι, τοτε μπορει να καλλιεργηθει, θραφει, να περιβληθει με στοργη, να επιβληθει, να αλλαξει κατα το δοκουν.» [...]

Σύμφωνα με τον Καναδό κοινωνιολόγο J.A. Lee, αυτές είναι οι έξι διαφορετικές μορφές της αγάπης: Έρωτας (Eros). Ρομαντική, παθιασμένη αγάπη με τη μορφή σωματικής σύνδεσης και ανάλογης ικανοποίησης. Χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση ενός αγαπημένου προσώπου, του οποίου η φυσική παρουσίαση του εαυτού ενσωματώνει μία εικόνα που έχει ήδη σχηματιστεί στο μυαλό εκείνου που το αναζητά. [...]

Αχ , τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως σ’ αγαπούσα πολύ, πολύ ,όσο δε λέγεται, όσο δε γράφεται,όσο δεν αντέχεται.Τότε μπορεί και να μην έφευγες. [...]

Οι επιστήμονες τη βάζουν στο μικροσκόπιο και μας αποκαλύπτουν αυτή και πολλές άγνωστες πτυχές της. Ο Κλιμτ την αποτύπωσε ιδανικά στο παθιασμένο Φιλί του. Οι Rolling Stones την απογείωσαν τραγουδώντας Love is Strong, ενώ ο Οδυσσέας Ελύτης την ύμνησε μοναδικά, στίχο στίχο, στο Μονόγραμμά του. Η αγάπη είναι η πιο αφοσιωμένη μούσα των καλλιτεχνών. Και όχι τυχαία, αφού καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ευτυχία μας. [...]

Η αγάπη δε χρειάζεται να πληγώνει, δυστυχώς όμως φαίνεται ότι σε μερικές περιπτώσεις αυτό ακριβώς κάνει. Όταν ακούμε τραγούδια αγάπης, το κεντρικό θέμα τους είναι συνήθως η ανεκπλήρωτη αγάπη. Κάποιος που έφυγε, που απάτησε, που υποσχέθηκε και δεν τήρησε τις υποσχέσεις του, που ζήλεψε ή έκανε τον άλλον να ζηλέψει, θυελλώδη συναισθήματα, προδοσίες, λύπη, μοναξιά. [...]