Υπάρχουν πολλές πιθανές αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν έναν άνθρωπο να χωρίσει ενώ νιώθει ερωτευμένος μαζί με τον άλλο. Κι ενώ, όντως, νιώθει ερωτευμένος, να οδηγεί τα πράγματα προς το χωρισμό. Συνήθως, αυτό έχει να κάνει με το πώς νιώθει αυτό το άτομο μέσα στη σχέση. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιοι μπορεί να εισπράττουν από το σύντροφο αγάπη ή σημάδια έρωτα αλλά όχι τόσο όσο έχουν ανάγκη. [...]

Χρησιμοποιείτε τη σχέση σας μόνο για να εξυπηρετήσετε τους φόβους και τις ανασφάλειες σας; Μάθετε να αντιλαμβάνεστε τη διαφορά ανάμεσα στην αγάπη και την εξάρτηση. [...]

Ποτέ μη θυσιάζετε τον εαυτό σας για κάποιον που δεν αναγνωρίζει την αξία σας. Αν κάποιος δεν μπορεί να δει πόσο σημαντικοί είστε, σας αγνοεί, σας εγκαταλείπει ή δεν σας σέβεται, μην τον ικετεύετε να σας προσέξει ή να σας αγαπήσει επειδή δεν θα είναι ποτέ πραγματική ή ειλικρινής η αγάπη του για σας. Μην μπείτε ποτέ στον πειρασμό να γευτείτε το δηλητηριασμένο μήλο της αδιάφορης αγάπης γιατί θα σας κάνει να υποφέρετε. [...]

Όσο ακατόρθωτο κι αν φαντάζει το ενδεχόμενο να αγαπήσει ξανά η καρδιά μας, στο τέλος βρίσκει τον τρόπο. Γιατί ένας άνθρωπος που χάσαμε, συνέχισε να μας μαθαίνει ακόμα περισσότερα στην απουσία του κι οι άνθρωποι πάντα θα αποζητούν εκείνο το συναίσθημα μέσα τους. Γιατί ένας χωρισμός είναι η συνειδητοποίηση της ανάγκης μας για συντροφικότητα. Αλλιώς θα ήταν εύκολος. Αλλιώς δεν θα πονούσε τόσο… [...]

“Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει… τρέχει… ασυλλόγιστα στους γκρεμούς, που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει, ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά. Δε ρωτά τίποτα, μόνο τρέχει. [...]

Είναι τελικά τόσο δύσκολο να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας; Και αν σας έλεγε κάποιος ότι η αγάπη, η αποδοχή και η εκτίμηση προς τον εαυτό σας αποτελεί το θεμέλιο της ψυχικής υγείας; [...]

Η ζωή είναι παράξενη. Συμβαίνουν τόσα πράγματα εκεί που δεν τα περιμένεις και δεν λύνεις κανένα πρόβλημα με το να αντιστέκεσαι σ’ αυτά. Χρειάζεται να έχεις τεράστια ευλυγισία και σταθερή καρδιά. [...]

Τι να πρωτοπεί κανείς για τα ζευγάρια… Θυμάστε πώς ξεκίνησε; Ήταν τότε που γνωριστήκατε και αγαπήσατε ο ένας τον άλλον. Τότε που θέλατε να ευχαριστήσετε, να χαρείτε, να απολαύσετε ο ένας τον άλλον. Εκείνον τον καιρό, “παλιά”, δεν χαλούσατε χατίρι, ήσασταν δοτικοί, συγχωρητικοί, χαιρόσασταν με την χαρά, τα κατορθώματα, ακόμα και τις αδυναμίες ο ένας του άλλου. [...]

Ο Σπινόζα, ένα από τα μεγάλα πνεύματα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, λέει στο μεγάλο του έργο «Ηθική» ότι ο οίκτος και το μίσος είναι συναισθήματα λύπης συνδυασμένα με την ιδέα της εξωτερικής αιτίας. Η διαφορά ανάμεσά τους έγκειται μόνο στη φύση της εξωτερικής αιτίας: στην περίπτωση του οίκτου, είναι η θέα της άθλιας κατάστασης του άλλου· στην περίπτωση του μίσους, είναι η ίδια η ύπαρξη του άλλου. Το γεγονός ότι και τα δύο συναισθήματα ανήκουν στο ίδιο γένος σημαίνει πως η μετάλλαξη του οίκτου σε μίσος δεν είναι δύσκολη, αλλά —όπως μας δείχνει η εμπειρία της ζωής— ούτε και σπάνια όταν συντρέχουν οι κατάλληλες συνθήκες. [...]

«Δύσκολο πράγμα η αγάπη. Άθλος. Η αγάπη είναι κορυφή. Δεν είναι κάτι απλό, δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Λες σ’ αγαπώ… Μα καμιά φορά το σ΄ αγαπώ, θα πει σ’ έχω ανάγκη. Αυτό δεν είναι αγάπη αλλά η ανάγκη να έχουμε κάποιους ανθρώπους στη ζωή μας. Όταν αγαπάς σκέφτεσαι μόνο αυτόν που αγαπάς. Τα θέλω του, την ελευθερία του. Να μαζεύεις τα κομμάτια του κι ας ξέρεις πως θα ματώσεις. Να χαϊδεύεις τις φτερούγες του για να τις ανοίξει και να πετάξει όπου επιθυμεί η ψυχή του κι ας ξέρεις πως θα πονάς και θα σου λείψει… [...]

Η φράση αυτή είναι μία από τις πιο γνωστές του Σίγκμουντ Φρόιντ. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Για το Ναρκισσισμό. Μια εισαγωγή» και τώρα τη βλέπουμε να κυκλοφορεί σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα. Πολλοί νομίζουν ότι αυτή η φράση είναι ρομαντική, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ περισσότερο από αυτό. [...]

Πρώτη φορά γράφω γράμμα αγάπης. Όχι γιατί υστερούσα στο γράψιμο, αλλά να, πρώτη φορά χρειάζεται η αγάπη μου ερμηνεία, εξήγηση, πρώτη φορά παρεξηγείται. Τι ειρωνεία, χάνεται στη μετάφραση στο απόλυτο δόσιμό της. Πρώτη φορά η καρδιά μου ξεριζώνεται εκούσια, αποξενώνεται από το “εγώ” μου, έτοιμη να χτυπήσει σε άλλο σώμα. Και δυστυχώς κάπου στο δρόμο για σένα μπουρδουκλώνεται, μπερδεύεται, χάνει το ρυθμό της, φτάνει στην πόρτα σου λαχανιασμένη, κουρασμένη ή όπως λες κουραστική, διψασμένη, απαιτητική. [...]