O Μιγκέλ ντε Θερβάντες από το 1570 και για αρκετά χρόνια, προσέφερε τις υπηρεσίες του ως επαγγελματίας στρατιώτης, λαμβάνοντας μέρος στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου κατά του οθωμανικού στόλου, ως υπαξιωματικός του πολεμικού πλοίου Μαρκέσα, καθώς και στην πολιορκία της Κέρκυρας. Tραυματίστηκε δύο φορές στο στέρνο ενώ ένας τρίτος τραυματισμός προκάλεσε μόνιμη βλάβη αχρηστεύοντας το αριστερό του χέρι. Ο άνθρωπος που μοιάζει να έγραψε για έναν τρελό ουτοπιστή, επέστρεφε στην Ισπανία στα 1575, όταν η γαλέρα με την οποία έπλεε, δέχθηκε επίθεση από πειρατές. Μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στο Αλγέρι όπου παρέμεινε για πέντε χρόνια ως δούλος. Τελικά κατάφερε να επιστρέψει στην Ισπανία… [...]

Πόσοι από εμάς άραγε κατανοούν τη λέξη αυτή σε βάθος και έχουν καταλάβει τι σημαίνει ΖΩ; Εσύ, αναγνώστη αυτού του άρθρου, ζεις ή απλά επιβιώνεις; Βιώνεις το εδώ και τώρα ή ζεις στο παρελθόν παρέα με σκέψεις και όνειρα ανεκπλήρωτα; Ζεις τη στιγμή ή αγωνιάς για το μέλλον; [...]

Για να καταφέρει κάποιος να καταστρέψει τη ζωή σας, θα πρέπει πρώτα να του το επιτρέψετε εσείς. Αν όχι, τότε δεν θα μπορεί κανένας να σας επηρεάσει και αυτό επειδή εσείς είστε οι αρχιτέκτονες της ευτυχίας σας. [...]

Σε αυτή τη χώρα της καθολικής καταβαράθρωσης οι περισσότεροι γονείς εξακολουθούν να αρνούνται το δικαίωμα του παιδιού τους στην αποτυχία. Δεν είναι τυχαίο ότι στον τόπο των αρνητικών ρεκόρ, η παιδική ηλικία θυμίζει ακόμη αγώνα δρόμου για την ψυχαναγκαστική τελειότητα. Η βαλλόμενη πανταχόθεν ελληνική οικογένεια επιμένει σχεδόν εμμονικά να λειτουργεί σαν εταιρεία, εστιάζοντας κυρίως στον τομέα της παραγωγικότητας και των ικανοτήτων (π.χ. Proficiency στην Α‘ Γυμνασίου). Αποστολή της εταιρείας είναι να παράξει τέλεια παιδιά. [...]

Η Carol Morgan, μια εκπαιδευτικός και ψυχολόγος, δημοσίευσε κάποτε δύο ερωτήσεις προς τους αναγνώστες της : τι θέλανε να γίνουν από όταν ήταν μικροί και αν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους μετά την ενηλικίωση; Σε όσους απάντησαν αρνητικά στη δεύτερη ερώτηση, προσφέρει 13 ενδείξεις πως ίσως η ζωή τους προσπερνά. [...]

Έχουμε μια ζωή και το πράγμα που με φοβίζει περισσότερο είναι να μετανιώσω που δεν την έζησα. Ίσως, το να ελπίζουμε σε μια άλλη ζωή μας προφέρει την παρηγοριά για την ζωή που χάνουμε. [...]

Οι εξαιρετικές ευκαιρίες για την ζωή παρουσιάζονται μπροστά μας πολύ πριν νιώσουμε ότι είμαστε έτοιμοι. Και τις περισσότερες φορές το ξέρουμε πως αν δεν τις διεκδικήσουμε για τον εαυτό μας και αφεθούμε στον φόβο και την ανασφάλεια, κάπου παρακάτω θα το μετανιώσουμε. To ξέρουμε, γιατί μας έχει ξανασυμβεί. Μην αφήσεις τον φόβο ή την όποια ανασφάλεια λοιπόν, να γίνει αιτία για να μην υλοποιηθεί ένα από τα πιο σπουδαία όνειρά σου. Γι’ αυτό σήμερα σε ρωτώ: [...]

Ας φανταστούμε έναν κόσμο που όλοι κάνουν αυτό για το οποίο γεννήθηκαν και άρα αφού το αγαπάνε, είναι και καλοί σε αυτό…πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα… Όταν αγαπάς κάτι τόσο αληθινά, η ανταμοιβή είναι καθημερινή και τα υλικά αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας είναι θέμα χρόνου. [...]

Το να προχωρήσουμε σε μια αλλαγή στη ζωή μας -με διάρκεια- δεν είναι κάτι απλό, διότι δεν απαιτεί μονάχα αλλαγή στον τρόπο που δρούμε, αλλά κυρίως στον τρόπο με τον οποίο έχουμε δομήσει την κοσμοθεωρία μας. Πώς, όμως, θα γίνουν οι κατάλληλες αλλαγές, εάν πρώτα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το ήδη υπάρχον υπόβαθρο, όσον αφορά το επίπεδο αξιών μας; [...]

Οφείλουμε λοιπόν μία υπενθύμιση στον εαυτό μας, πως οι μικρές καθημερινές χαρές, που πολλές φορές προσπερνάμε, είτε επειδή τις θεωρούμε δεδομένες, είτε επειδή έχουμε εστιάσει σε αυτά που έχουμε ονομάσει ως “σημαντικά”, αποτελούν το πραγματικό μεγαλείο, τον δικό μας προσωπικό κόσμο που οφείλουμε να προστατεύουμε. Για παράδειγμα, μην ξεχνάς… [...]

Είναι πολλοί οι άνθρωποι στην καθημερινότητα που όταν ερωτηθούν «πώς είσαι σήμερα»; Απαντούν συχνά με ένα τυπικό «ε…καλά». Δεν πρόκειται για μία τυπική απάντηση… πραγματικά νιώθουν καλά, διότι έχουν συνηθίσει το «μέτρια» ως καλά. Αν έπρεπε να αποδώσουμε ένα χρώμα στη διάθεση που νιώθουν συχνότερα, ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο, αυτό θα ήταν προφανώς το γκρι χρώμα… [...]