Μπουκάι

Χόρχε Μπουκάι : Έλα, πατέρα, πάμε

Πάει καιρός που ζούσε σ’ ένα μικρό χωριό της Ανατολής ένας άντρας με τέσσερις γιους. Τη στιγμή που εκτυλίσσεται αυτή η ιστορία, ο μικρότερος ήταν γύρω στα τριάντα, ενώ τ’ αδέλφια του 35, 37 και 40 χρόνων. Ο πατέρας είχε μόλις περάσει τα εξήντα, επειδή όμως την εποχή εκείνη το προσδόκιμο ζωής ήταν γύρω στα 40 χρόνια, στην ουσία ήταν ένας ηλικιωμένος με όλα τα προβλήματα της γεροντικής ηλικίας. Το μυαλό του, το σώμα, οι σφιγκτήρες, η ικανότητά του να τα καταφέρνει μόνος του… τίποτα δε λειτουργούσε καλά σ’ αυτόν τον άνθρωπο. [...]

Χόρχε Μπουκάι: Τίποτα πολύτιμο δεν αποκτιέται με το στανιό – το σύνδρομο των στενών παπουτσιών

Υπάρχει μια παγίδα που μας έστησαν όταν ήμασταν μικρά παιδιά. Η παγίδα είναι μια ιδέα τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας, που αποτελεί μέρος της κουλτούρας μας, άμεσα και έμμεσα. «αξίζει μόνο ότι … επιτυγχάνεται με κόπο» Ο καθένας αντιλαμβάνεται από την εμπειρία του ότι στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι σωστό, αλλά όλοι χτίζουμε τη ζωή μας σαν να ήταν μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Αυτό το σκεπτικό ταιριάζει με ένα κλινικό σύνδρομο το οποίο έχω ονομάσει «το σύνδρομο των στενών παπουτσιών». [...]

Jorge Bucay: Κρύβουμε την αληθινή μας δυναμική

Κρύβουμε την αληθινή μας δυναμική. Κρύβουμε όλα εκείνα για τα οποία είμαστε ικανοί. Και ζούμε επιδεικνύοντας την πιο υποβαθμισμένη μας πλευρά… εκείνη που είναι κοινωνικά αποδεκτή… εκείνη που μας έμαθαν να καλλιεργούμε… εκείνη που υιοθετήσαμε για να μην έχουμε προβλήματα… [...]

Χόρχε Μπουκάι: Στόχοι και πορεία

Πάει κάποιος μια μέρα στη θάλασσα για να κάνει μια βόλτα με το ιστιοφόρο του και, ξαφνικά, ξεσπά μια δυνατή καταιγίδα και παρασύρει ανεξέλεγκτα το σκάφος του στ’ ανοιχτά. Μες την καταιγίδα, ο άνθρωπος δεν βλέπει προς τα που πάει το ιστιοφόρο. Με κίνδυνο να γλυστρήσει και να πέσει από το κατάστρωμα, ρίχνει την άγκυρα για να μη συνεχίσει να τον παρασύρει ο άνεμος, και καταφεύγει στην καμπίνα του μέχρι να κοπάσει λίγο η καταιγίδα. Όταν πέφτει ο αέρας, βγαίνει ο άντρας από το καταφύγιό του και επιθεωρεί το σκάφος από την πρύμνη ως την πλώρη. Το εξετάζει σπιθαμή προς σπιθαμή, και με χαρά διαπιστώνει ότι το σκάφος είναι ανέπαφο. Η μηχανή δουλεύει μια χαρά, το κύτος δεν έχει υποστεί την παραμικρή ζημιά, τα πανιά είναι άθικτα, το πόσιμο νερό δεν έχει χυθεί και το τιμόνι λειτουργεί σαν καινούργιο. [...]

Χόρχε Μπουκάι: Ο έρωτας χτίζεται από ολόκληρους ανθρώπους και όχι δύο μισά

Η χειρότερη από τις αντιλήψεις που έμαθαν και μετέφεραν οι γονείς στα παιδιά τους είναι πως υποτίθεται ότι βρισκόμαστε στην αναζήτηση του άλλου μας μισού. Γιατί να μην προσπαθούμε να βρούμε κάποιον ολόκληρο αντί να συμβιβαστούμε με κάποιον μισό; [...]

Ντέμιαν Μπουκάι: Από άλλη γωνία. Στρατηγικές για την αντιμετώπιση συγκρουσιακών καταστάσεων

Ο Demian Bucay είναι γιος του διάσημου ψυχοθεραπευτή και ψυχίατρου Χόρχε Μπουκάι, ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής και ο ίδιος με συγγραφικές ανησυχίες, στρώνει εδώ και καιρό τον δικό του δρόμο στην επιστήμη και στη συγγραφή. Χωρίς να μιμείται ή να ανταγωνίζεται τον διάσημο πατέρα του, αναζητεί την «άλλη γωνία» που θα του επιτρέψει να αρθρώσει δικό του, αυτόνομο λόγο για όλα εκείνα τα ζητήματα της καρδιάς και της ψυχής που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο. [...]

Χόρχε Μπουκάι: Είμαστε περαστικοί.. ένα ταξίδι η ζωή μας, ας το ζήσουμε κι ας το ταξιδέψουμε

Χρειάζεται δουλειά για να μπορέσεις να αφήσεις πίσω αυτό που δεν έχεις πια. Να αποδεσμευτείς και ν’ αρχίσεις να σκέφτεσαι αυτό που ακολουθεί. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου για τη χειρότερη πρόκληση με την οποία βρίσκεσαι αντιμέτωπος όταν είσαι ένας υγιής ενήλικος. Να ξέρεις ότι μπορείς πραγματικά να αντιμετωπίσεις την απώλεια οποιουδήποτε πράγματος. [...]

Χόρχε Μπουκάι: Το ραγισμένο δοχείο

Πριν πολλά χρόνια, σε μια επαρχεία κάπου στην Κίνα, ζούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία κουβαλούσε καθημερινά νερό από ένα μακρινό ρυάκι με δύο μεγάλα δοχεία περασμένα σε ένα μακρύ ξύλινο κοντάρι το οποίο στήριζε στους ώμους της.Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που μπορούσε να χωρέσει. [...]

Χόρχε Μπουκάι: Ο Ερευνητής

Ερευνητής είναι κάποιος που ψάχνει. Όχι απαραιτήτως κάποιος που βρίσκει. Ούτε κάποιος που ξέρει στα σίγουρα τι είναι αυτό που ψάχνει. Είναι, απλώς, κάποιος για τον οποίο η ζωή αποτελεί μια αναζήτηση. [...]