Κάνουμε υπομονή, βρίσκουμε δικαιολογίες, θυμίζουμε στον εαυτό μας τα “θετικά” της υπόθεσης…πιέζουμε, πιέζουμε, πιέζουμε…και ξαφνικά…ακούμε μια φωνή μέσα μας να φωνάζει«Φτάνει, δεν μπορώ άλλο!» Όλοι οι άνθρωποι σήμερα -αλλά και από πάντα- κάνουμε πράγματα και δραστηριότητες που δεν μας ικανοποιούν αλλά είναι μέσα στις λεγόμενες “υποχρεώσεις” μας. [...]

Τα προσωπικά μας όρια είναι εκείνα που καθορίζουν τον προσωπικό μας χώρο και κρατούν τους άλλους μακριά από αυτό. Μας διαχωρίζουν από τους άλλους και προστατεύουν την ακεραιότητα μας βοηθώντας μας να έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας και προστατεύοντάς μας από την παραβίαση και την εκμετάλλευση των άλλων. [...]

Μια φορά κι έναν καιρό στα βάθη της Περσίας ήταν το πιο όμορφο, το πιο πολύτιμο, το πιο ακριβό και ξεχωριστό χαλί του κόσμου. Το διακοσμούσαν παραστάσεις που περιέγραφαν τη χαρά της ζωής και ήταν κατασκευασμένο από μετάξι και ίνες από χρυσό και ασήμι. Ο ιδιοκτήτης του, ένας έμπορος χαλιών, ήταν τόσο περήφανος για το απόκτημά του, που αντί να το κρεμάσει, όπως και όλα τα άλλα χαλιά, το έστρωσε στην είσοδο, για να το καμαρώνει ο ίδιος αλλά και για να είναι το πρώτο πράγμα που θα έβλεπε ο κάθε πελάτης την ώρα που θα έμπαινε στο μαγαζί του. [...]

Μια σχέση στέρεη και δυνατή, που τροφοδοτείται από το γονιό με αγάπη, αποδοχή, κατανόηση και τρυφερότητα προς το παιδί, είναι η καλύτερη βάση πάνω στην οποία μπορεί να στηριχτεί για να βάλει όρια. Αν η σχέση είναι δυνατή, ο θυμός από τις διενέξεις που αναπόφευκτα θα προκύψουν, θα εκτονωθεί σύντομα. [...]