Από μια τρυπίτσα περνά όλη η αγάπη του κόσμου, παλικάρι. Όπως η κλωστή από το μάτι της βελόνας. Μόνος του ξέρεις ποιος είναι; Αυτός που αποθηκάζει μέσα του την ερημιά. Δεν βαριέσαι.. Το χειρότερο είναι να μουρμουρίζεις. Να τρέχει από τα χείλια σου χολή. Τρώγε τη μερίδα σου με κέφι, χωρίς να βρομίζεις τον τόπο που κάθεσαι. Πίνε το πιοτό σου με ρέγουλα, και λέγε, πού ξέρεις; Είναι τόσα τα όμορφα πράγματα που μπορούν να μου συμβούν κάθε στιγμή! [...]