Είμαι λάτρης αυτού που υπάρχει, όχι επειδή είμαι πνευματικός άνθρωπος, αλλά επειδή το να διαφωνώ με την πραγματικότητα πονάει. Όταν διαφωνώ μαζί της, χάνω μέσα μου. Χάνω την επαφή με το χώρο μέσα μου, που είναι το σπίτι μου. Υποφέρουμε μόνον όταν πιστεύουμε μια σκέψη που διαφωνεί με αυτό που υπάρχει.
Όταν ο νους είναι απόλυτα διαυγής, αυτό που υπάρχει είναι αυτό που θέλουμε. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι η πραγματικότητα είναι καλή έτσι όπως είναι, επειδή όταν διαφωνούμε μαζί της βιώνουμε ένταση και μια αίσθηση ματαιότητας. Δε νιώθουμε φυσικοί ή ισορροπημένοι. Όταν σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε στην πραγματικότητα, τότε η δράση μας γίνεται απλή, αβίαστη, άφοβη και γεμάτη καλοσύνη.
Αποδοχή της πραγματικότητας σημαίνει, στην ουσία, ότι μπορείς να ενεργείς με τον πιο καλοσυνάτο, τον πιο κατάλληλο και τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Πραγματικότητα για μένα είναι αυτό που είναι αλήθεια. Η αλήθεια είναι ό,τι βρίσκεται μπροστά σου, οτιδήποτε συμβαίνει πραγματικά. Είτε σου αρέσει είτε όχι, τώρα βρέχει. Το “δε θα’ πρεπε να βρέχει” είναι απλώς μια σκέψη. Δεν υπάρχουν “θα ‘πρεπε” και “δε θα ‘πρεπε” στην πραγματικότητα. Υπάρχουν μόνο σκέψεις τις οποίες επιβάλλουμε σ’ αυτήν.
Ο νους είναι σαν το αλφάδι του μαραγκού. Όταν η φυσαλίδα ξεφεύγει προς τη μια πλευρά -“δε θα ‘πρεπε να βρέχει”- τότε ξέρουμε ότι ο νους είναι παγιδευμένος στη συλλογιστική του. Όταν η φυσαλίδα είναι στη μέση -“βρέχει”- τότε ξέρουμε ότι η επιφάνεια είναι επίπεδη και ότι ο νους αποδέχεται την πραγματικότητα όπως είναι.
Μια σκέψη είναι ακίνδυνη εκτός κι αν την πιστεύουμε. Αυτό που προκαλεί τον πόνο δεν είναι οι σκέψεις μας, αλλά η προσκόλληση στις σκέψεις μας. Μια σκέψη στην οποία είμαστε προσκολλημένοι, συχνά για πολλά χρόνια, την ονομάζουμε πεποίθηση. Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι αυτό που οι σκέψεις τους τούς λένε ότι είναι. Οι σκέψεις απλώς εμφανίζονται. Έρχονται από το πουθενά και επιστρέφουν στο τίποτε, σαν σύννεφα που κινούνται στον άδειο ουρανό. Έρχονται για να περάσουν, όχι για να μείνουν. Δεν παραιτούμαι από τις σκέψεις μου – τις αντιμετωπίζω με κατανόηση. Έπειτα παραιτούνται εκείνες από εμένα.
Ο Θεός, όπως χρησιμοποιώ εγώ τη λέξη, είναι ένα άλλο όνομα γι’ αυτό που υπάρχει. Ξέρω πάντα την πρόθεση του Θεού: είναι ακριβώς αυτό που υπάρχει την κάθε στιγμή. Όλες οι αποκαλούμενες αλήθειες κάποια στιγμή καταρρέουν. Κάθε αλήθεια είναι διαστρέβλωση αυτού που υπάρχει. Αν ερευνήσουμε, χάνουμε ακόμη και την τελευταία αλήθεια. Κι αυτή η κατάσταση πέρα από όλες τις αλήθειες είναι η αληθινή αποκάλυψη. Αυτό είναι συνειδητοποίηση του Θεού. Καλωσόρισες στο αέναο. Όλα είναι πάντα μια αρχή.
Αυτό που είναι, είναι. Δεν τη διαφεντεύω εγώ αυτή την παράσταση. Δεν ανήκω στον εαυτό μου και δεν ανήκεις στον εαυτό σου. Δεν είμαστε δικοί μας. Είμαστε το “είναι”.
Τα παραπάνω αποτελούν αποσπάσματα από το βιβλίο τής Μπάιρον Κέιτι «Αυτό που υπάρχει… κι εσύ», Εκδόσεις “Δυναμική της επιτυχίας” Πηγή
Η Εργασία της Μπάιρον Κέιτι είναι ένας τρόπος για να αναγνωρίσεις και να θέσεις υπό αμφισβήτηση τις σκέψεις που προκαλούν όλο τον πόνο στον κόσμο. Είναι ένας τρόπος για να νιώσεις γαλήνη με τον εαυτό σου και τον κόσμο. Οποιοσδήποτε διαθέτει ένα ανοιχτό μυαλό μπορεί να κάνει αυτή την Εργασία.
Στα τριάντα της χρόνια, η Μπάιρον Καθλίν Ριντ έπεσε σε βαριά κατάθλιψη. Μέσα σε διάστημα δέκα χρόνων η κατάθλιψή της βάθυνε και τα δύο τελευταία χρόνια εκείνης της περιόδου η Κέιτι (όπως την αποκαλούν) σπάνια κατάφερνε να βγει από το υπνοδωμάτιό της. Τότε, ένα πρωί, μέσα από τα βάθη της απόγνωσης, είχε μια συνειδητοποίηση που της άλλαξε τη ζωή. Η Κέιτι είδε ότι όταν πίστευε τις σκέψεις της πονούσε και όταν δεν τις πίστευε δεν πονούσε. Αυτό που είχε προκαλέσει την κατάθλιψή της δεν ήταν ο κόσμος γύρω της, αλλά όσα πίστευε για τον κόσμο γύρω της.
Σε μια στιγμή εσωτερικής διαύγειας, είδε ότι η προσπάθειά μας να βρούμε την ευτυχία είναι αντεστραμμένη ‒ αντί να προσπαθούμε μάταια νʼ αλλάξουμε τον κόσμο ώστε να τον κάνουμε να ταιριάζει με τις σκέψεις μας για το πώς θα «έπρεπε» να είναι, μπορούμε να αμφισβητήσουμε αυτές τις σκέψεις και, συναντώντας την πραγματικότητα όπως είναι, να βιώσουμε απίστευτη χαρά και ελευθερία. Ως αποτέλεσμα, μια κλινήρης, αυτοκτονική γυναίκα γέμισε με αγάπη για καθετί που φέρνει η ζωή.
Η Κέιτι ανέπτυξε μια απλή, ωστόσο δυναμική μέθοδο διερεύνησης, με το όνομα «Η Εργασία», που έδειξε στους ανθρώπους πώς να απελευθερώνουν τους εαυτούς τους. Η βαθιά κατανόησή της για τη λειτουργία του νου συμπίπτει με την πρωτοποριακή έρευνα στη γνωσιακή νευροεπιστήμη και η Εργασία έχει συγκριθεί με τους σωκρατικούς διαλόγους, τις βουδιστικές διδασκαλίες και τα προγράμματα απεξάρτησης δώδεκα βημάτων.
Όμως η Κέιτι ανέπτυξε τη μέθοδό της χωρίς να έχει καμία γνώση θρησκευτικών ή ψυχολογικών προσεγγίσεων. Η Εργασία είναι καθαρά βασισμένη στην άμεση εμπειρία μιας γυναίκας για το πώς γεννιέται και πεθαίνει ο πόνος. Είναι εκπληκτικά απλή, προσιτή σε ανθρώπους κάθε ηλικίας και πολιτισμικού περιβάλλοντος, και δεν απαιτεί τίποτα περισσότερο από ένα στυλό, ένα χαρτί και μια διάθεση νʼ ανοίξει κανείς το μυαλό του.
Η Κέιτι αντιλήφθηκε αμέσως ότι το να μοιράζεται με τους ανθρώπους τις δικές της συνειδητοποιήσεις και απαντήσεις δεν είχε πολλή αξία ‒ αντίθετα, προσφέρει μια διαδικασία που μπορεί να χαρίσει στους ανθρώπους τις δικές τους απαντήσεις. Οι πρώτοι άνθρωποι που ήρθαν σʼ επαφή με την Εργασία της ανέφεραν ότι η εμπειρία ήταν μεταμορφωτική και σύντομα η Κέιτι άρχισε να δέχεται προσκλήσεις για να διδάξει τη διαδικασία αυτή δημοσίως.
Από το 1986 η Κέιτι έχει παρουσιάσει την Εργασία σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Σε συνδυασμό με τις δημόσιες εκδηλώσεις, έχει κάνει την Εργασία σε επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, σχολεία, εκκλησίες, φυλακές και νοσοκομεία. Η χαρά και το χιούμορ της Κέιτι χαλαρώνουν αμέσως τους ανθρώπους, ενώ οι βαθιές συνειδητοποιήσεις και οι υπερβάσεις που γρήγορα βιώνουν οι συμμετέχοντες καθιστούν τις εκδηλώσεις ακαταμάχητες. Από το 1998 η Κέιτι διευθύνει το «Σχολείο για την Εργασία», ένα πρόγραμμα εννιά ημερών, που διεξάγεται αρκετές φορές το χρόνο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, το Σχολείο είναι ένας εγκεκριμένος οργανισμός που παρέχει μόρια συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και πολλοί ψυχολόγοι, σύμβουλοι και θεραπευτές αναφέρουν ότι η Εργασία αρχίζει να γίνεται το πιο σημαντικό εργαλείο της δουλειάς τους. Η Κέιτι προσφέρει επίσης το «Εντατικό Εργαστήριο Αποταύτισης από το Σώμα», ένα πρόγραμμα πέντε ημερών, και την «Πνευματική Κάθαρση της Νέας Χρονιάς», ένα πρόγραμμα τεσσάρων ημερών διαρκούς διερεύνησης, που λαμβάνει χώρα στο Λος Άντζελες στα τέλη Δεκεμβρίου.
Επίσης, μερικές φορές προσφέρει διήμερα εργαστήρια. Ηχογραφήσεις και βιντεοσκοπήσεις της Κέιτι που διευκολύνει τους ανθρώπους να κάνουν την Εργασία πάνω σε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων (σεξ, χρήματα, σώμα, γονείς, κ.λπ.) είναι διαθέσιμες στις εκδηλώσεις που διοργανώνει και στην ιστοσελίδα της thework.com. Η Κέιτι έχει γράψει τρία βιβλία με παγκόσμια εμπορική επιτυχία: «Αυτό Που Υπάρχει… κι εσύ», γραμμένο σε συνεργασία με το σύζυγό της, το διακεκριμένο συγγραφέα Στίβεν Μίτσελ, και μεταφρασμένο σε είκοσι εννέα γλώσσες· «Χρειάζομαι την Αγάπη Σου ‒ Είναι Αλήθεια Αυτό;» (I Need Your Love ‒ Is That True?), σε συνεργασία με τον Μάικλ Κατς· και «Χίλια Ονόματα για τη Χαρά» (A Thousand Names for Joy), σε συνεργασία με τον Στίβεν Μίτσελ.
Τα υπόλοιπα βιβλία της είναι: «Αμφισβήτησε τη Σκέψη Σου, Άλλαξε τον Κόσμο» (Question Your Thinking, Change the World), σε επιμέλεια του Στίβεν Μίτσελ· «Ποιος Θα Ήσουν Χωρίς το Σενάριό Σου;» (Who Would You Be Without Your Story?), σε επιμέλεια της Κάρολ Γουίλιαμς· «Γαλήνη στην Παρούσα Στιγμή» (Peace in the Present Moment) (συλλογές της Μπάιρον Κέιτι και του Έκχαρτ Τόλε, με φωτογραφίες της Μισέλ Πεν και πρόλογο του Στίβεν Μίτσελ)· και για τα παιδιά, «Τίγρη-Τίγρη, Είναι Αλήθεια Αυτό
