Ο 21ος αιώνας έχει χαρακτηριστεί από πολλούς πως πρόκειται για τον αιώνα που αφορά τις δεξιότητες και όχι μόνο τη συλλογή πτυχίων. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να το λάβουν υπόψη οι νέοι άνεργοι, δηλαδή ότι η εποχή που μαζεύαμε πτυχία, που προσπαθούσαμε να τελειώσουμε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και διάφορα άλλα για να βρούμε δουλειά έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Σήμερα οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί δίνουν έμφαση πιο πολύ στην προσωπικότητα του υποψηφίου και για το λόγο αυτό θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην καλλιέργεια αυτών των δεξιοτήτων.

Οι δεξιότητες αυτές αναπτύσσονται κυρίως:

1. μέσω της πρακτικής,
2. μέσω της συμμετοχής,
3. μέσω της εμπιστοσύνης και προς τον εαυτό μας και προς τους υπολοίπους.

«Αυτό που χρειάζεται ο νέος υποψήφιος για μία θέση εργασίας, από τα φοιτητικά του χρόνια να έχει εμπλουτίσει τη συμμετοχή του σε ομάδες, σε εθελοντικές οργανώσεις κ.ο.κ., ούτως ώστε να μπορέσει να καλλιεργήσει και τις δεξιότητές του και ν’ αποκτήσει τις εργασιακές εμπειρίες, οι οποίες θα τον βοηθήσουν στην ανεύρεση εργασίας. Η εποχή που οι φοιτητές έπαιρναν απλώς ένα πτυχίο και έβγαιναν στην αγορά και περίμεναν να βρουν δουλειά έχει περάσει» σημειώνουν οι ειδικοί.

«Σήμερα πετυχημένος φοιτητής είναι αυτός ο οποίος, κατά τη διάρκεια των σπουδών του, φροντίσει να αποκτήσει εμπειρίες και έξω από το πανεπιστήμιο, που θα δικτυωθεί με την κοινότητα που φιλοξενεί το πανεπιστήμιο, που θα συμμετέχει σε οργανισμούς, οργανώσεις, κρατικές ή ιδιωτικές δομές και που τελικά θα καλλιεργήσει όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία θα συνθέσουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα» αναφέρουν.

Η καλλιέργεια των κοινωνικών δικτύων είναι πάρα πολύ βασική αναφέρουν οι δύο ερευνητές.

Κοινωνικά δίκτυα είναι οι δεσμοί που έχουμε με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Χωρίζονται σε δύο είδη:

Α. Τα κοινωνικά δίκτυα δεσμών, τα οποία είναι τα υποστηρικτικά μας δίκτυα, η οικογένεια, οι φίλοι, οι συγγενείς κ.ο.κ.

Β. Τα κοινωνικά δίκτυα γεφύρωσης, τα οποία είναι οι σχέσεις με τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις.

Η έρευνα έχει δείξει πως αυτά που βοηθούν περισσότερο είναι τα κοινωνικά δίκτυα γεφύρωσης. Δηλαδή, δεν βασιζόμαστε πλέον σε φίλους και στην οικογένεια για να βρούμε απλώς δουλειά, αλλά θα πρέπει να επεκτείνουμε τις σχέσεις μας με άλλες κοινωνικές ομάδες, να μοιραστούμε εμπειρίες μαζί τους, να καταλάβουμε πώς συμπεριφέρονται και γιατί, εμπλουτίζοντας έτσι τις γνώσεις μας για τον επιχειρησιακό χώρο και για τα δρώμενα της κοινωνίας, ώστε αυτό να το αξιοποιήσουμε για την ανεύρεση εργασίας.

Ένα πολύ βασικό πράγμα που απαιτεί ο 21ος αιώνας είναι η ευελιξία, τονίζουν οι ερευνητές. Που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα ο νέος δεν θα πρέπει να έχει προσκολληθεί σε μια συγκεκριμένη επαγγελματική εικόνα του εαυτού του, να βλέπει π.χ. τον εαυτό του μόνο κοινωνιολόγο επειδή έχει σπουδάσει κοινωνιολογία, αλλά θα πρέπει κυριολεκτικά να καταλάβει ότι κάθε επάγγελμα αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη πτυχή της προσωπικότητάς του, την οποία εάν καλλιεργήσει θα μπορέσει αργότερα να αξιοποιήσει επαγγελματικά.

«Όλα αυτά συνδέονται με την έννοια της ανάληψης ρίσκου. Εκεί που οι Έλληνες υστερούν είναι ότι προτιμούν να μην αναλαμβάνουν ρίσκα, προτιμούν τη σταθερότητα, γεγονός που συνήθως τους οδηγεί στην ανεργία. Η ανάληψη ρίσκου είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό. Ο νέος θα πρέπει να δει τον εαυτό του και ως μελλοντικό – ενδεχομένως– επιχειρηματία και ως μελλοντικό εργαζόμενο που δεν θα έχει κολλήσει σε μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα».

Αυτό που συμβουλεύουν οι ειδικοί να κάνουν οι υποψήφιοι εργαζόμενοι-άνεργοι είναι:

-Να στέλνουν βιογραφικά, αφού πρώτα όμως μελετήσουν την κουλτούρα των επιχειρήσεων και αφού πρώτα καταλάβουν ποιο είναι το εργασιακό σκηνικό.

-Ο νέος θα πρέπει να εκμεταλλεύεται όλες τις πηγές πληροφόρησης που υπάρχουν για ανεύρεση εργασίας, όπως τα κοινωνικά δίκτυα, που συνήθως προσφέρουν τη νέα πληροφορία και την απαραίτητη συναισθηματική κάλυψη.

-Χρήση των νέων τεχνολογιών. Ο νέος θα πρέπει να γνωρίζει όλες εκείνες τις ιστοσελίδες που παρέχουν επαγγελματικές ευκαιρίες