Κάποιοι άνθρωποι παίρνουν φωτιά με το τίποτα,γίνονται λεκτικά επιθετικοί, κρίνουν και λογοκρίνουν τους πάντες και τα πάντα, λες και έχουν κάνει συμφωνία με την ηθικότητα και την περιφρούρηση της κοινωνικής τάξης και του δικαίου. Είναι οι οξύθυμοι..

Φυσικά, όλοι οι υπόλοιποι γύρω τους είναι έτοιμοι να τους πετάξουν τον λίθο του αναθέματος, να τους στείλουν στο πυρ το εξώτερον ως κακούς και απορριπτέους, να προκαλέσουν δηλαδή ό,τι ακριβώς φοβούνται οι οξύθυμοι: νέο πόνο και ανακύκλωση μιας βιωμένης στο παρελθόν συναισθηματικής και κοινωνικής απόρριψης.

Αν και τελικά γίνονται δυσάρεστοι, οι αγχωτικοί είναι άνθρωποι, που λαχταρούν την αγάπη, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι, με προσδοκίες και όνειρα που δεν είχαν καλή τύχη.

Κάποιες σημαντικές επιστημονικές θεωρίες μιλούν για εκ γενετής διαφορές στην ιδιοσυγκρασία και το κατώφλι ερεθισμού, ενώ οι πιο δημοφιλείς ψυχολογικές ερμηνείες εστιάζονται στα βιώματα του παρελθόντος του ευέξαπτου ατόμου και στις τρέχουσες κρίσιμες για τη ζωή του εκκρεμότητες. Πληγές στην πρώιμη ηλικία, απο σημαντικά πρόσωπα της ζωής του αλλα και τωρινοί αδιαπραγμάτευτοι εγκλωβισμοί στον γάμο, τις σχέσεις, την επαγγελματική ματαίωση, τις χρόνιες ασθένειες κλπ., δημιουργούν ένα χρόνιο αγχωτικό υπόβαθρο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν την καλύτερη αυτοπεποίθηση έχουν συσσωρευμένο θυμό και οργή,έτοιμο να εκραγεί σε κάθε ευκαιρία. Προσπαθώντας να προστατευθούν από νέες πληγές, μετατρέπουν τα πληγωμένα τους συναισθήματα σε επιθετικότητα και εχθρότητα, κάνοντας ακριβώς αυτό που τους έκαναν κάποτε κάποιοι άλλοι.

Της Μαρίας Λασηθιωτάκη