Μια αμερικανίδα ψυχίατρος, Λούαν Μπριζεντάιν, στο νέο της βιβλίο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι άνδρες έχουν διαφορετική εγκεφαλική «καλωδίωση» από τις γυναίκες, γι’ αυτό σκέφτονται και νιώθουν διαφορετικά από αυτές.
Η συγγραφέας του βιβλίου
Στο προηγούμενο βιβλίο της «Ο θηλυκός εγκέφαλος», η Μπριζεντάιν υποστήριζε ότι οι γυναίκες έχουν διαφορετικά νευρωνικά κυκλώματα από τους άνδρες, τα οποία οδηγούν αναγκαστικά σε διαφορετικές συμπεριφορές. Μεταξύ άλλων, ανέφερε – λανθασμένα – ότι οι γυναίκες χρησιμοποιούν 20.000 λέξεις τη μέρα κατά μέσο όρο στην ομιλία τους έναντι μόλις των 7.000 των ανδρών, ότι οι άνδρες έχουν πιο επιφανειακά συναισθήματα σε σχέση με τις γυναίκες και ότι οι γυναίκες όταν γίνονται μαμάδες, συντονίζονται σε τέτοια εγκεφαλική "συχνότητα", που στην κυριολεξία δεν έχουν μυαλό για τίποτε άλλο από αυτά που συμβαίνουν γύρω τους, εκτός από το παιδί τους και μόνο (κάτι που δεν άρεσε καθόλου στις φεμινίστριες…).
Τώρα με το νέο βιβλίο της "Ο αρσενικός εγκέφαλος", καταλήγει τελικά στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι, μετά από μακρά εξελικτική πορεία, ο ανδρικός εγκέφαλος, "βουτηγμένος" (ή, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά με ορολογία μαγειρικής, "μαριναρισμένος") μέσα στην τεστοστερόνη, ήδη από την όγδοη εβδομάδα της σύλληψής του παιδιού μέσα στην μήτρα, αποκτά ορισμένες εγγενείς ιδιότητες, που καθίστανται κατά κάποιο τρόπο αναπόφευκτες να εκδηλωθούν αργότερα: να λέει συστηματικά ψέματα (ιδίως στις γυναίκες για να κρύβει τις… ζαβολιές του), να παίρνει υπερβολικά ρίσκα (συχνά για να εντυπωσιάσει τις γυναίκες), να καταπιέζει σε μόνιμη βάση τα συναισθήματά του (για να μην φανεί… γυναίκα) κ.α.
Αν η τεστοστερόνη ήταν μπίρα, σύμφωνα με την αμερικανίδα ψυχίατρο, ένα εννιάχρονο αγόρι θα ήταν σαν να έπινε μισό λίτρο κάθε μέρα και μέχρι τα 15 του θα είχε φτάσει να πίνει το ισοδύναμο ενός γαλονιού (περίπου 4,5 λίτρα) καθημερινά.
Όλη αυτή η ορμονική πλημμυρίδα υποτίθεται ότι "πνίγει" την ικανότητα του εφήβου να "διαβάζει" τις εκφράσεις του προσώπου των γύρω του και να τους συναισθάνεται, ενώ παράλληλα αυξάνει υπερβολικά την υπερευαισθησία του απέναντι στην κριτική των άλλων, ενώ τον κάνει να βαριέται υπερβολικά, αν δεν κάνει κάτι που να περιέχει πολλή δράση (και, όχι σπάνια, βία).
Το βουτηγμένο στην τεστοστερόνη αρσενικό κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου απαιτεί συνεχώς την ενεργοποίηση έντονων αισθήσεων και εμπειριών δράσης και μια κλασική διέξοδος είναι όλα αυτά τα (αποβλακωτικά και δυνητικά επικίνδυνα) βιντεοπαιγνίδια, στα οποία ο νέος "τη βρίσκει" να σκοτώνει όποιον περνάει από μπροστά του.
Αν πάλι ο νέος κοιμηθεί αμέσως μετά το σεξ, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού την συναισθηματική σύντροφό του, σύμφωνα με την Μπριζεντάιν, φταίει απλώς ένα είδος ναρκοληψίας που προκαλείται μόνο στους άνδρες, εξαιτίας της ξαφνικής "έκρηξης" της ορμόνης της απόλαυσης ωκυτοκίνης, η οποία απελευθερώνεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου μετά τον οργασμό.
Στις μεν γυναίκες, η ωκυτοκίνη προκαλεί την ανάγκη για κουβεντούλα και χάδια, όμως στους άνδρες ("για λόγους που δεν γνωρίζουμε ακόμα", κατά την Μπριζεντάιν) επιδρά στο κέντρο ύπνου του εγκεφάλου και δρα σαν υπνωτικό χαπάκι.
Η Μπριζεντάιν βασίζει τα συμπεράσματά της για τις διαφορές στον εγκέφαλο των δύο φύλων, τόσο σε μια μεγάλη γκάμα επιστημονικών δεδομένων (σ.σ. καθώς και αναπόδεικτων θεωριών), όσο και στη δική της 25ετή κλινική εμπειρία.
Η αμερικανίδα ψυχίατρος, που δηλώνει φεμινίστρια, αλλά βρίσκεται σε κόντρα με πολλές φεμινίστριες, αναγκάστηκε σε επόμενη έκδοση του βιβλίου της "Θηλυκός εγκέφαλος" να απαλείψει τον αρχικό ισχυρισμό της ότι οι γυναίκες χρησιμοποιούν πολύ περισσότερες λέξεις από τους άνδρες, όταν το έγκυρο περιοδικό "Nature" (που είχε δημοσιεύσει σχετική έρευνα) την κατηγόρησε ότι είχε παρανοήσει και παραποιήσει τα πορίσματα της δημοσιευμένης έρευνας.
Η Μπριζεντάιν επιμένει πάντως ότι το νέο βιβλίο της θα βοηθήσει τις γυναίκες να δουν τον κόσμο μέσα από τα ανδρικά μάτια, ώστε να καταλάβουν καλύτερα τους συζύγους, τους εραστές και τα αγόρια τους.
"Όντας φεμινίστρια στη δεκαετία του ’90, θεωρούσα πράγματι τους άνδρες εχθρό. Εμείς οι γυναίκες βάλαμε ένα φίμωτρο εδώ και 30 χρόνια στους άνδρες και τους εμποδίσαμε να μιλάνε για την
πραγματικότητά τους. Όμως το εκκρεμές πήγε πολύ μακριά και τώρα επανέρχεται… Αν ξεκινήσουμε με μια βαθύτερη κατανόηση του αρσενικού εγκεφάλου, μπορούμε να δημιουργήσουμε πιο ρεαλιστικές προσδοκίες για τα αγόρια και τους άνδρες", όπως υποστηρίζει.
Ελευθεροτυπία
