Από τη στιγμή που δεν μπορείτε να επιλέξετε την οικογένειά σας, επιλέξτε τουλάχιστον τους φίλους σας πολύ προσεκτικά. Άσχετα από το πόσο ενοχλητικοί μπορεί να σας φαίνονται αυτή τη στιγμή οι οικείοι σας, τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την οικογένεια σας διότι οι πιο σημαντικοί, οι πιο σπουδαίοι άνθρωποι στη ζωή σας είναι οι γονείς σας – όχι οι φίλοι σας ούτε οι καθηγητές σας ούτε οι συνάδερφοι ή οι συμφοιτητές σας. Οι γονείς σας θα είναι πάντοτε στο πλευρό σας οποιαδήποτε στιγμή τους χρειαστείτε, κάτι που δεν ισχύει απαραιτήτως για τους φίλους ή τους συναδέρφους και τους συμφοιτητές σας.

Επειδή περνάτε μαζί τους πολύ χρόνο, οι άνθρωποι με τους οποίους φοιτάτε στο ίδιο σχολείο ή πανεπιστήμιο, ή οι συνάδερφοι σας στη δουλειά, μοιάζουν κάποτε σαν αληθινοί φίλοι ή ακόμη και μέλη μιας μεγάλης οικογένειας. Αλλά αυτές οι σχέσεις, που βασίζονται στη ρουτίνα της καθημερινότητας, στην ανταλλαγή μηνυμάτων στο κινητό και σε συναντήσεις για έναν γρήγορο καφέ δίπλα στη σχολή ή τη δουλειά, δεν είναι απαραίτητα βαθιές ούτε είναι βέβαιο πως θα διαρκέσουν για πολύ. Το ίδιο ισχύει και για τις επαγγελματικές σχέσεις γι’ αυτό είναι προτιμότερο να μην εκλαμβάνετε αυτού του είδους τις σχέσεις ως κάτι που δεν είναι.

Εδώ υπάρχει ένα σκληρό μάθημα πάνω στην ανθρώπινη φύση: τους περισσότερους ανθρώπους τους κυβερνά το συμφέρον κι έτσι όταν το πάρτι τελειώνει γιατί οι γονείς σας επιστρέφουν νωρίτερα από το ταξίδι τους, οι «φίλοι» αυτού του είδους εξαφανίζονται χωρίς ούτε καν να πουν ένα γεια αν, ακόμη χειρότερα, δεν σας καρφώσουν πριν φύγουν το κουζινομάχαιρο στην πλάτη σαν αντάλλαγμα για τη φιλοξενία σας.

Ένας άλλος (λιγότερο κυνικός, ίσως) τρόπος για να το θέσουμε αυτό είναι ότι οι αληθινοί σας φίλοι θα σταθούν στο πλευρό σας τη στιγμή που θα τους έχετε περισσότερη ανάγκη. H αλήθεια είναι όμως πως το γνήσιο κουράγιο και η θυσία είναι πολύ σπάνια. Αν δεν το αναγνωρίσετε αυτό, κινδυνεύετε να απογοητευτείτε οικτρά.

Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να επιλέγετε τους φίλους σας με την ίδια προσοχή που επιλέγετε τη σχολή στην οποία θα φοιτήσετε, σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις, η επιλογή μπορεί να είναι κοινή.

Τον δέκατο όγδοο αιώνα, ο Λόρδος Chesterfield συμβούλευε το γιο του: «Είναι μία μεγάλη αλήθεια αυτό που λένε πες μου ποιον συναναστρέφεσαι για να σον πω ποιος είσαι και είναι εξίσου αληθινό πως όταν ένας άνθρωπος με σώας τας φρένας επιλέγει για φίλο του έναν απατεώνα ή έναν ανόητο, τότε κάτι δεν πάει καλά και μ αυτό τον ίδιον ή κάτι έχει να κρύψει».

H παρέα σας είναι πιθανό να διαμορφώσει όχι μόνο το χαρακτήρα σας αλλά και τις φιλοδοξίες σας. Αν τριγυρνάτε  εδώ κι εκεί με τους χαμένους, έχετε αυξημένη πιθανότητα να γίνετε ένας απ’ αυτούς, ενώ αν συναναστρέφεστε παιδιά που παίρνουν το μέλλον τους πιο σοβαρά, το πιθανότερο είναι πως θα κάνετε κι εσείς το ίδιο.

Ως εκπαιδευτικός θεσμός, το Χάρβαρντ είναι βέβαια ένας από τους καλυτέρους, ίσως όμως και να μην είναι πάντοτε τέλειος* κάποιες φορές συμβαίνει οι τάξεις να είναι πιο πολυάριθμες από όσο πρέπει και να είναι δυσανάλογος ο αριθμός των φοιτητών με αυτόν των καθηγητών. Αλλά το πραγματικό πλεονέκτημα και θέλγητρο τέτοιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι οι άλλοι φοιτητές. Με άλλα λόγια, ο φοιτητής του Χάρβαρντ θα έχει την ευκαιρία να εισαχθεί σε μια πολύ αξιόλογη φοιτητική παρέα, ένα είδος ελίτ που είναι, όμως, απόλυτα αξιοκρατική.

Αναζητήστε λοιπόν κι εσείς εκείνες τις συναναστροφές που αληθινά αξίζουν.

Απόσπασμα από το βιβλίο “50 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ TA ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ” του Charles Sykes