H νευροανάδραση υπόσχεται να σας απαλλάξει από το άγχος των μαθηματικών υπολογισμών.

Το άγχος των μαθηματικών απασχολεί σχεδόν το μισό μαθητικό πληθυσμό, σε βαθμό που να καθιστά την επιστήμη εχθρό, καθώς η συγκεκριμένη ψυχολογική κατάσταση τους συνοδεύει σε όλη την σχολική τους σταδιοδρομία, σε καθημερινή βάση, εντός και εκτός σχολικού περιβάλλοντος.

Μπορεί, επίσης, να επηρεάσει τις επιλογές στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία, καθώς κάποια στιγμή θα αναγκαστούν -υπό την πίεση του άγχους- να επιλέξουν μία κατεύθυνση που θα αποκλείει τις μαθηματικές επιστήμες.

Ωστόσο, ομάδα επιστημόνων του Εργαστηρίου Ιατρικής Πληροφορικής της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υποστηρίζει ότι το μαθηματικό άγχος μπορεί να αντιμετωπιστεί με την ασφαλή μέθοδο της νευροανάδρασης και ότι τα μαθηματικά μπορούν να μετατραπούν και πάλι σε ένα ευχάριστο και κατανοητό παιχνίδι για όλους.

Μάλιστα, η μέθοδος της νευροανάδρασης μπορεί να βρει εφαρμογή -με εξαιρετικά αποτελέσματα- σε μαθητές με ειδικές δυσκολίες μάθησης και με διάσπαση προσοχής, καθώς επίσης να αντιμετωπίσει άλλες ψυχοσωματικές και ψυχιατρικές ασθένειες, όπως η κατάθλιψη, ο πανικός, οι ψυχώσεις κ.ά.

Ένας στους δύο μαθητές αντιμετωπίζει πρόβλημα μαθηματικού άγχους

Η επιστημονική κοινότητα υποστηρίζει ότι οι μαθηματικές διεργασίες του εγκεφάλου είναι έμφυτες στον άνθρωπο και ότι, με τις κατάλληλες οδηγίες, τα παιδιά μπορούν να αποκτήσουν τη βασική μαθηματική γνώση, ενώ με μια πιο προσεγμένη καθοδήγηση θα είναι ικανά να λύνουν όλο και πιο πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα.

Ανασταλτικός παράγοντας της διαδικασίας αυτής είναι το άγχος, δηλαδή το συναίσθημα της υπερέντασης που νιώθουν τα άτομα, όταν έχουν να κάνουν με αριθμούς και μαθηματικά προβλήματα.

Κύρια αιτία του μαθηματικού άγχους είναι η μη σωστή διδασκαλία των μαθηματικών, που οφείλεται κυρίως στην έλλειψη αυτοπεποίθησης των εκπαιδευτικών. Η αιτία αυτή ενισχύεται από δυσάρεστες μαθηματικές εμπειρίες, που οδηγούν τους μαθητές στην αποστήθιση και στην εξάρτηση από συγκεκριμένες μεθοδολογίες. Έτσι, προσπαθούν να απομνημονεύσουν κανόνες και διαδικασίες, χωρίς να καταλαβαίνουν την ουσία όσων κάνουν, και κατά συνέπεια ξεχνούν γρηγορότερα τα μαθηματικά και αγχώνονται όλο και περισσότερο.

Έρευνα του Εργαστηρίου Ιατρικής Πληροφορικής του ΑΠΘ (2011) που έγινε σε μαθητές γυμνασίου (184), με βάση ψυχομετρικό τεστ εννέα απλών ερωτήσεων, έδειξε ότι σχεδόν τα μισά παιδιά (48,91%) αντιμετώπιζαν πρόβλημα μαθηματικού άγχους.

Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, το άγχος και οι νοητικές διεργασίες του εγκεφάλου, όπως η συγκέντρωση και η προσωρινή μνήμη -που είναι βασικές για την μαθηματική σκέψη- μπορούν πλέον να μετρηθούν με εγκεφαλογραφήματα, μαγνητοεγκεφαλογραφήματα, μέσω της αγωγιμότητας του δέρματος (ιδρώτας) κ.λπ.

Το πρόβλημα του μαθηματικού άγχους φαίνεται να οφείλεται στο γεγονός ότι στη συγκεκριμένη ψυχολογική κατάσταση, οι μαθητές χρησιμοποιούν ένα μεγάλο κομμάτι της προσωρινής τους μνήμης για την αντιμετώπιση της φοβίας τους απέναντι στα μαθηματικά (μία ανακλαστική αντίδραση), αντί να τη χρησιμοποιούν για να κάνουν τις απαραίτητες συνδέσεις των μαθηματικών θεωριών, κατά τη διάρκεια της παράδοσης του μαθήματος.

«Για να υπερνικήσουμε τους φόβους και τα άγχη μας θα πρέπει να τα βιώνουμε καθημερινά και να μην τα αποφεύγουμε. Με αυτό τον τρόπο απομυθοποιούμε σιγά-σιγά τους στρεσογόνους παράγοντες που ευθύνονται για τις φοβίες μας, αξιολογώντας θετικά τις εμπειρίες που μας προκαλούσαν άγχος, ολοένα και περισσότερο» εξηγεί ο μαθηματικός και υποψήφιος διδάκτορας Ιατρικής Πληροφορικής του ΑΠΘ Μανούσος Κλάδος.

«Αν ενδυναμώσουμε την τρέχουσα μνήμη ενός μαθηματικά αγχωμένου μαθητή, τότε αυτός έχει περισσότερες πιθανότητες να αντεπεξέλθει επιτυχώς σε κάποια μαθηματική πρόκληση-πρόβλημα. Επιπλέον, με τη συνεχή εξάσκηση, η προσωρινή μνήμη θα περάσει στην μακροχρόνια μνήμη, με αποτέλεσμα ο μαθητής να αξιολογήσει θετικά τις μαθηματικές του εμπειρίες και να αποκτήσει και πάλι αυτοπεποίθηση», συμπληρώνει.

Παιχνίδια – εργαλεία εκγύμνασης των εγκεφαλικών ρυθμών

Προκειμένου να πετύχει την ενδυνάμωση της προσωρινής μνήμης των μαθητών, η ομάδα του Εργαστηρίου Ιατρικής Πληροφορικής του ΑΠΘ χρησιμοποίησε ένα παιχνίδι αγώνων ταχύτητας, που στηρίζεται στην μέθοδο της νευροανάδρασης.

Ωστόσο, υπάρχει πλήθος εφαρμογών σε μια σειρά άλλων θεματικών παιχνιδιών, τα οποία ουσιαστικά παρακολουθούν τις διακυμάνσεις των εγκεφαλικών σημάτων και επιβραβεύουν τους μαθητές κάθε φορά που φτάνουν τον επιθυμητό στόχο.

Συγκεκριμένα, ο μαθητής φοράει ένα καπέλο με δυο αισθητήρες, που λαμβάνουν την εγκεφαλική του δραστηριότητα, ενώ το αυτοκίνητο που ελέγχουν επιταχύνει ή επιβραδύνει ανάλογα με το πόσο κοντά βρίσκεται ο εκπαιδευόμενος στον στόχο του.

Μετά το τέλος του πρώτου γύρου, εμφανίζεται ένα δεύτερο αυτοκίνητο, το οποίο μιμείται την καλύτερη απόδοση του εκπαιδευόμενου, με αποτέλεσμα ο μαθητής να προσπαθεί να γίνει καλύτερος από τον ίδιο του τον εαυτό. Με αυτόν τον τρόπο, ο εκπαιδευόμενος αρχίζει να παρεμβαίνει συνειδητά στη διαδικασία μεταβολής των εγκεφαλικών του ρυθμών, τους οποίους αρχίζει σταδιακά να ελέγχει, ελέγχοντας έτσι τις όψεις της συνειδητότητας που σχετίζονται με αυτούς τους ρυθμούς.

Όπως επισημαίνει η επιστημονική ομάδα, η μέθοδος της νευροανάδρασης είναι απολύτως ασφαλής, καθώς πρόκειται για μια τεχνική εκπαίδευσης του εγκεφάλου με στόχο την καλύτερη λειτουργία του. «Είναι μία μη επεμβατική και αποτελεσματική θεραπεία σε ένα πλήθος ψυχιατρικών ασθενειών, αποτελεί μία τεχνική αυτορύθμισης της συνειδητότητας» επισημαίνει ο επικεφαλής της ομάδας Παναγιώτης Μπαμίδης, εξηγώντας ότι στο εξωτερικό εφαρμόζεται με σημαντικά αποτελέσματα για την αντιμετώπιση ακόμη και ψυχιατρικών ασθενειών.

Ο εγκέφαλος μαθαίνει μέσα από συγκεκριμένες νευροσυνάψεις, οι οποίες τελικά θα τον ακολουθούν σε όλη του τη ζωή. «Μπορούμε να εφαρμόσουμε την γνώση των νευροεπιστημών προς όφελος της εκπαίδευσης. Η νευροανάδραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση για να βελτιώσει την σχολική απόδοση ενός μαθητή. Μπορούμε να γυμνάσουμε τους εγκεφαλικούς ρυθμούς ενός μαθητή που σχετίζονται με τη μνήμη, την προσοχή, τη δημιουργικότητα, τη λύση μαθηματικών προβλημάτων κ.ά., με αποτέλεσμα οι μαθητές να έχουν καλύτερη απόδοση τόσο στις απαιτήσεις του σχολείου όσο και στις αυξημένες απαιτήσεις στην περίοδο των εξετάσεων» επισημαίνει ο κ.Κλάδος.

In.gr