Oι φίλοι είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κεφάλαιο στη ζωή του εφήβου και όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι το παιδί να ανοίγεται από νωρίς και να δημιουργεί παρέες με συνομηλίκους του, όμως αυτό γίνεται κυρίαρχη ανάγκη του στην εφηβεία.

O έφηβος θέλει να μοιραστεί, να ζήσει εμπειρίες και έντονα συναισθήματα και να εμπιστευτεί το φίλο του που θα τον καταλάβει. Mαζί του θα μπορέσει να αναπτύξει νέα ενδιαφέροντα, να έχει το δικό του κόσμο έξω από τις συνήθειες της οικογένειας. O φίλος είναι για τον έφηβο ένα άνοιγμα προς όλα τα ζητήματα που τον απασχολούν, γιατί τον ενθαρρύνει και τον προτρέπει να επιβεβαιωθεί απέναντι στους γονείς.

Είναι ο καθρέφτης μέσα στον οποίο αναζητά τη νέα του ταυτότητα, που του καλύπτει το κενό της οικογένειας, που μοιράζεται μαζί του τα όρια, τα φυσικά και ψυχικά, που τον καταλαβαίνει χωρίς να δίνει εξηγήσεις, που τον δέχεται χωρίς να τον κατηγορεί και χωρίς να του δίνει συμβουλές, όπως γίνεται με τους γονείς του. O έφηβος έχει συναισθηματική εξάρτηση από το φίλο του και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις δείχνει υποταγή στην ομάδα των φίλων. Ένας έφηβος χωρίς φίλους είναι ένας έφηβος δυστυχισμένος.

Οι φίλοι είναι πολύ σημαντικοί για τον έφηβο, παρά τις απόψεις των γονιών που συχνά θεωρούν επιφανειακές τις παρέες τους. H φιλία συνιστά μια αληθινή ανακάλυψη στο χρόνο και κινητοποιεί ένα μεγάλο μέρος της συναισθηματικής ζωής του εφήβου. Παρ’ όλα αυτά κάποιες φορές απογοητεύεται από τις φιλικές του σχέσεις ή ακόμη όταν κάποιος φίλος του δεν τον καταλαβαίνει.

Αυτές οι στιγμές είναι σημαντικές γιατί ο έφηβος μαθαίνει επίσης ότι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι τόσο εύκολες όσο φαίνονται, τίποτε δεν είναι σίγουρο και πρέπει να μάθει να δέχεται τον άλλο με τα διαφορετικά του στοιχεία αν θέλει να διατηρήσει αυτή τη σχέση.

της Αλεξάνδρα Καππάτου – παιδοψυχολόγου