Οι διαπροσωπικές σχέσεις σε μια ομάδα ανθρώπων στον εργασιακό ή άλλους τομείς επηρεάζονται όχι μόνο από το είδος της αποστολής ή εργασίας που πρέπει να πραγματοποιήσει η ομάδα αυτή αλλά και από την προσωπικότητα και το παράδειγμα που δίνει αυτός που ηγείται του συγκεκριμένου συνόλου.
Τα άτομα που ηγούνται, οι αρχηγοί δηλαδή, μπορούν να πετύχουν πολλά και να είναι πηγή έμπνευσης στα άτομα που εργάζονται μαζί τους για να πετύχουν περισσότερα εάν είναι ικανοί να παραμερίσουν τις δικές τους επιθυμίες και συμφέροντα για το καλό της ομάδας τους.
Μπορούν να ενδυναμώσουν περισσότερο την αποτελεσματικότητα και τη συνεργασία μεταξύ των μελών της ομάδας τους εάν συμπεριφέρονται στην πράξη και όχι μόνο στη θεωρία, με ίσο και δίκαιο τρόπο έναντι όλων των υφισταμένων τους.
Επιπρόσθετα το να δίνουν την ευκαιρία στα μέλη της ομάδας τους να λαμβάνουν μέρος στη διαδικασία της λήψης αποφάσεων αυξάνει τη θέληση τους για αποτελεσματική συνεργασία μεταξύ τους για επίτευξη των στόχων που έχουν τοποθετηθεί.
Οι αρχηγοί που έχουν τα χαρακτηριστικά αυτά στην προσωπικότητά τους, επηρεάζουν τα κίνητρα των υφισταμένων τους. Με τον τρόπο αυτό οι υφιστάμενοι, δεν κοιτάζουν μόνο το συμφέρον τους αλλά ταυτόχρονα το συμφέρον του οργανισμού ή της εταιρείας τους.
Η διαφοροποίηση αυτή έχει καθοριστική σημασία για την απόδοση και παραγωγικότητα σε πολλούς τομείς δραστηριοτήτων όπου η ομαδικότητα είναι κλειδί για την επιτυχία.
Ο ηγέτης μιας ομάδας που χρησιμοποιεί την προσωπικότητα και τις χαρισματικές του δεξιότητες για να αυξήσει τα προσωπικά κίνητρα αυτών που εργάζονται μαζί του, έχει καλύτερα αποτελέσματα από αυτόν που χρησιμοποιεί άλλες μεθόδους.
Τέτοιες άλλες μέθοδοι είναι για παράδειγμα η απειλή στέρησης προαγωγής σε ανώτερη θέση ή η στέρηση αύξησης των απολαβών των εργαζομένων.
Σε τέτοιες περιπτώσεις οι εργαζόμενοι θα προσπαθήσουν να αντεπεξέλθουν στις απειλές άλλά μόλις ο κίνδυνος περάσει θα μειωθούν τα κίνητρά τους για αυξημένη αποτελεσματικότητα.
Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από μια σειρά από κλινικά πειράματα που έκαναν Ολλανδοί επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Τα πειράματα έγιναν με ομάδες φοιτητών οι οποίοι έπρεπε να παίρνουν αποφάσεις σε περιπτώσεις, που για σκοπούς των ερευνών ανήκαν σε διάφορα εικονικά σύνολα.
Εξετάζονταν οι αντιδράσεις τους όταν είχαν να κάνουν με διαφορετικές προσωπικότητες προϊστάμενων ή διευθυντών. Ανάλογα με τα κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του διευθυντή ή ηγέτη τους, καταγράφονταν οι αποφάσεις τους αναφορικά με τον τρόπο συνεργασίας μεταξύ τους και τα κίνητρα για την επίτευξη των στόχων που είχαν τοποθετηθεί.
Συνοπτικά φάνηκε ότι οι χαρισματικές προσωπικότητες των αρχηγών που μπορούν να εμπνέουν, αυτοί που μπορούν να παραμερίσουν το προσωπικό τους συμφέρον για το κοινό καλό και αυτοί που δίνουν την ευκαιρία στους υφιστάμενους τους να λαμβάνουν μέρος στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, είχαν τα καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά τη συνεργασία μεταξύ των μελών της ομάδας ή του συνόλου που ηγούνταν και την αύξηση των προσωπικών κινήτρων των υφισταμένων τους για επίτευξη των στόχων που τέθηκαν.
Τα συμπεράσματα αυτά είναι κατά τη γνώμη μας σημαντικά διότι μπορούν να εφαρμοστούν και να βοηθήσουν σε μικρά σύνολα ή ομάδες εργασίας, σε εταιρείες και επιχειρήσεις άλλά και σε μεγάλους διεθνείς οργανισμούς.
Επίσης δείχνουν το σωστό δρόμο και για αυτούς που καλούνται να ηγηθούν της κοινωνίας και να αναλάβουν την επίλυση σοβαρότατων προβλημάτων που μαστίζουν το σύγχρονο άνθρωπο.
