Τα παιδιά είναι υπέροχα πλάσματα (ειδικά τα δικά μας), αλλά δεν είναι πάντα όσο τέλεια περιμένουμε!. Ναι, τα παιδιά λένε ψέματα, γκρινιάζουν, μερικές φορές συμπεριφέρονται…ύπουλα. Και τότε εμείς νιώθουμε ότι μεγαλώνουμε μικρά τέρατα. Δεν είναι αλήθεια όμως. Απλώς οι προσδοκίες μας για τα παιδιά μας είναι πάντα μεγαλύτερες απ’ όσες μπορούν ν’ αντέξουν! Να μερικά καθόλου ρεαλιστικά πράγματα που περιμένουμε από αυτά
1. Περιμένουμε να είναι πάντα σε καλή διάθεση
Εσείς γυρίζετε σπίτι μετά από μια κοπιαστική μέρα στη δουλειά και εκείνα γκρινιάζουν, χωρίς να έχουν κανένα λόγο….Εσείς κουράζεστε και εκείνα σας συμπεριφέρονται αχάριστα: Το έχετε σκεφτεί έτσι δεν είναι; Ε, λοιπόν δεν είναι έτσι! Όπως εμείς, έτσι και τα παιδιά μας, έχουν τις καλές και τις κακές τους μέρες. Γιατί μάλωσαν με ένα παιδί, έσπασε ένα παιχνίδι τους, ή τα μάλωσε ο δάσκαλος. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αποδεχτούμε. Με υπομονή. Εμείς άλλωστε είμαστε οι ενήλικες!
2. Περιμένουμε να είναι τέλεια στο σχολείο
Είναι φυσικό να θέλουμε να μελετούν σκληρά, να μην ξεχνάνε τα τετράδια τους και να μην κάνουν λάθη στην ορθογραφία, να είναι γενικά τα τέλεια παιδιά. Αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό! Είναι στο δικό μας χέρι να τα καθοδηγήσουμε και να δείχνουμε υπομονή όταν αργεί να συγκεντρωθεί. Άλλωστε, πάρτε για παράδειγμα τον εαυτό σας. Πόσο τέλειοι είστε εσείς στη δική σας δουλειά; Αυτό είναι και το σχολείο. Μια δουλειά για μικρούς εργαζόμενους!
3. Περιμένουμε να μην τα θαλασσώσουν ποτέ!
Γιατί άραγε, κάθε φορά που τα παιδιά μας κάνουν ένα λάθος, ή μια ζημιά νιώθουμε τόσο απογοητευμένοι; Γιατί κάθε φορά που σπάνε ένα πιάτο τα αντιμετωπίζουμε σα να προκάλεσαν αυτοκινητιστικό ατύχημα; Την επόμενη φορά που θα αποφασίσετε να φερθείτε σκληρά, απλώς θυμηθείτε: Λάθη κάνουμε ΟΛΟΙ. Αυτή, άλλωστε είναι και η ζωή. Όποιος δεν κάνει λάθη, δεν κάνει τίποτα!
4. Περιμένουμε να δείχνουν ευγνωμοσύνη
Δίνουμε στα παιδιά μας τόσα πολλά, και ναι, θα πρέπει να μας δείχνουν ευγνωμοσύνη αλλά το να είσαι γονιός σημαίνει «βάζω τις ανάγκες των παιδιών μου πριν από τις δικές μας». Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δε θα πρέπει να προσέχουμε και τους εαυτούς μας. Για παράδειγμα, περιμένουμε από το παιδί να δείξει ευγνωμοσύνη που του διαθέτουμε το χρόνο μας και την παρουσία μας. Πόσο όμως ποιοτικός είναι ο χρόνος που του διαθέτουμε απλώς βλέποντας μαζί τηλεόραση; Εκτός από την παρουσία μας, χρειάζονται και την προσοχή μας. Και μόνον όταν τους δώσουμε την αληθινή μας προσοχή, θα δείξουν την ευγνωμοσύνη τους. Μην ξεχνάτε, τα παιδιά όλα τα καταλαβαίνουν!
5. Περιμένουμε να αγνοήσουν το πώς φερόμαστε στο σύντροφό μας
Λάθος, λάθος και λάθος. Όταν τσακωνόμαστε μπροστά τους και μετά κάνουμε ότι δε συμβαίνει τίποτα, αυτό δε σημαίνει ότι δεν συμβαίνει τίποτα! Τα παιδιά μας ξέρουν ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει. Και το πώς αντιμετωπίζουμε το σύντροφό μας θα επηρεάσει και εκείνα στο πώς φέρονται. Γι’ αυτό, πριν επικρίνετε το σύντροφό σας, πριν ξεστομίσετε σκληρά λόγια και πριν τον μειώσετε, απλώς ξανα-σκεφτείτε το!
6. Περιμένουμε πάντα να μας συγχωρούν
Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε συνεχώς τα παιδιά μας υποτιμητικά και να περιμένουμε να μας συγχωρέσουν. Ούτε να τα προσβάλουμε και να δείχνουν πάντα ανοχή. Δεν μπορούν να μας συγχωρούν όταν υποτιμάμε το μπαμπά ή τη μαμά, ή φερόμαστε σκληρά στα αδέλφια τους…Εννοείται ότι ο οικογενειακός βίος δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά ακόμα και στις πιο σκληρές καταστάσεις, αυτό που θα πρέπει να κάνουμε, είναι να τους δίνουμε μια αίσθηση ισορροπίας και ομαλότητας. Αυτό είναι το καθήκον μας!
7. Περιμένουμε να κάνουν πάντα αυτό που λέμε (αλλά όχι πάντα αυτό που κάνουμε)!
Εννοείται ότι τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα από αυτά που κάνουμε και σχεδόν τίποτα από αυτά που τους λέμε! Οι πράξεις πάντα είναι πιο δυνατές από τα λόγια, παρόλο που εμείς ξεχνάμε ότι αποτελούμε το πιο δυνατό πρότυπο προς μίμηση! δράσεις μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια στην ανατροφή των παιδιών, και θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση. Θυμηθείτε. Τα λόγια πάντα φεύγουν, οι πράξεις όμως μένουν!
