Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί οι περισσότεροι καβγάδες ανάμεσα στα ζευγάρια συνήθως δεν οδηγούν πουθενά; Γιατί οι συντροφικοί καβγάδες περιστρέφονται συνήθως γύρω από τα ίδια θέματα και έχουν πάντα την ίδια κατάληξη; Όχι, ο λόγος δεν είναι ότι και οι δύο σύντροφοι είναι εγωιστές και ξεροκέφαλοι και θέλουν να γίνεται μόνο το δικό τους. Μάλιστα οι ανεπίλυτες συγκρούσεις δεν αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο των ανθρώπων που δεν ξέρουν να συμβιβάζονται και να υποχωρούν. Αντίθετα, αποτελούν τη μάστιγα των περισσότερων ζευγαριών όσο καλοπροαίρετα ή αγαπημένα και αν είναι -κατά τα άλλα- τα μέλη που το αποτελούν.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Γιατί ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες των ανεπίλυτων συγκρούσεων είναι το ότι με τις συμπεριφορές που υιοθετούμε όταν θυμώνουμε το συναίσθημα μας και ο τρόπος που αυτό εκφράζεται είναι τόσο ισχυρά που το περιεχόμενο του λόγου μας σταματά να ακούγεται! Κάτι που ίσως οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε ήδη, είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό της επικοινωνίας μας δεν αποτελείται από αυτά που λέμε αλλά από αυτά που κάνουμε (κάποιοι ερευνητές μάλιστα υποστηρίζουν ότι το ποσοστό της μη-λεκτικής επικοινωνίας στη μεταφορά μηνυμάτων προς τους άλλους αγγίζει το 96%!).

Οι δε μόνοι αποτελεσματικοί καβγάδες είναι αυτοί που κάνουμε όταν καταφέρνουμε να λεκτικοποιήσουμε τον θυμό μας και να τον εκφράσουμε μέσα από τη συζήτηση. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται πρώτα να εξασφαλίσουμε ότι ο λόγος μας είναι καθαρός από μη λεκτικά μηνύματα ή συμπεριφορές που ενδέχεται να παραποιήσουν το περιεχόμενό του.

Ένα μικρό δείγμα των συμπεριφορών που έχουν ως αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό της συζήτησης και τη δυσκολία στην επίτευξη μιας αποτελεσματικής επικοινωνίας με το έτερον μας ήμισυ:

• Η αποχώρηση από τη σκηνή του καβγά. Συχνά αυτή η δραματική κίνηση συμβολίζει την κρυφή απειλή ότι με τον ίδιο τρόπο θα εγκαταλείψετε και τη σχέση και έχει ως αποτέλεσμα τη λήξη των διαπραγματεύσεων.

• Η επίθεση στην πατρική οικογένεια του συντρόφου σας. Τέτοιου είδους επιθέσεις κάνουν τον σύντροφό σας να νιώθει ενοχές και αναπόφευκτα τον οδηγούν στην υπεράσπιση της πατρικής του οικογένειας ακόμα και αν συμφωνεί μαζί σας.

• Η μετατόπιση του επίκεντρου του καβγά. Όταν χάνουμε σε μια λογομαχία είναι εύκολο να ανασύρουμε περιστατικά από το παρελθόν («ναι αλλά κι εσύ τότε που…») ή να μετατοπίσουμε τη συζήτηση σε διάφορα άλλα θέματα («ναι, οκ εγώ κάνω αυτό αλλά κι εσύ…»). Είναι πολύ εύκολο να μετατοπίσουμε το επίκεντρο του καβγά αλλά δεν μας βοηθάει καθόλου να λύσουμε το ζήτημα εκείνης της στιγμής. Μάθετε να περιορίζεστε σε ένα ζήτημα κάθε φορά.

• Η επένδυση του λόγου μας με ακατάλληλο ύφος. Η ειρωνεία, η χλεύη, η επιθετικότητα, η υποτίμηση, οι φωνές και οι στριγγλιές είναι λογικό να κάνουν τον σύντροφό μας αμυντικό και απρόθυμο να ακούσει αυτό που έχουμε να του πούμε.

• Η ανάμειξη τρίτων. Όταν νιώθουμε την ανάγκη να υπενθυμίσουμε στον άλλον ότι ακόμα και η μητέρα του συμφωνεί μαζί μας αυτό που στην πραγματικότητα προσπαθούμε να κάνουμε είναι να επιτύχουμε την υποστήριξη των άλλων. Το χειρότερο παράδειγμα μιας μάχης τέτοιου είδους είναι όταν οι γονείς σέρνουν κυριολεκτικά ένα παιδί μέσα στη λογομαχία: «Ακόμα και το παιδί συμφωνεί ότι είσαι ανεύθυνος, έτσι δεν είναι γλυκιά μου; Πες σε παρακαλώ στον μπαμπά πόσο στεναχωρήθηκες με αυτό που έκανε». Μάθετε να κάνετε τους καβγάδες σας μόνοι σας!

• Η υποτίμηση του εαυτού μας. Μερικοί από εμάς χρησιμοποιούμε με μεγάλη τέχνη τις αδυναμίες μας για να αφοπλίσουμε τον άλλον. Συχνά όσοι και όσες καταφεύγουν σε δάκρυα, κατάθλιψη ή καταφανή υποτίμηση του εαυτού τους, ίσως προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο σε ένα ασυνείδητο επίπεδο να αφοπλίσουν τον σύντροφό τους. Είναι τρομερά δύσκολο κάποιος να τσακωθεί με το σύντροφό του όταν νιώθει ότι ο θυμός του μπορεί να τον ισοπεδώσει.

Αν τσακώνεστε με σκοπό απλώς να πληγώσετε τον άλλον συνεχίστε χρησιμοποιώντας τις παραπάνω «προς αποφυγήν συμπεριφορές» ως τα κρυφά σας όπλα. Στην περίπτωση όμως που επιθυμείτε απλά να λύσετε τα προβλήματά σας προσπαθήστε να εντοπίσετε τα πραγματικά σας συναισθήματά, να τα λεκτικοποιήσετε και να εστιάσετε στο περιεχόμενο του λόγου σας αποφεύγοντας τους παραπλανητικούς θορύβους που προκαλούν οι παραπάνω συμπεριφορές!

Ζωή Στραβοπόδη, Ψυχοθεραπεύτρια