Γιατί διαρκώς ακούμε για ανθρώπους οι οποίοι θέλουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους να κάνουν σχέση και ωστόσο δεν τα καταφέρνουν; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρει κανείς σήμερα ένα άτομο με το οποίο να ταιριάζει τόσο ώστε να νιώθει ότι μπορεί να περάσει μαζί του όμορφα ένα μεγάλο μέρος της ζωής του ή και όλη του τη ζωή; Σήμερα έχει δημιουργηθεί μια νέα κατηγορία κοινωνικο-συναισθηματικού προβλήματος την οποία αντιπροσωπεύουν οι άνθρωποι που δηλώνουν ή είναι ‘απελπισμένοι για έρωτα’, τον οποίο και δε βρίσκουν.
Τα χαρακτηριστικά των απελπισμένων για έρωτα
Γιατί όμως είναι τόσο δύσκολο για κάποιον, ο οποίος διακαώς επιθυμεί να κάνει μια σχέση, να δημιουργήσει μια ερωτική συντροφική σχέση; Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και διάφοροι, αξίζει όμως να σταθούμε στα ψυχολογικά χαρακτηριστικά των απελπισμένων για έρωτα.
Ένα προφανές στοιχείο των απελπισμένων για έρωτα είναι το ότι χαρακτηρίζονται από μεγάλο βαθμό εγωισμού και ναρκισσισμού: θέλουν αυτό που θέλουν, χωρίς να νοιάζονται για τις επιθυμίες του άλλου –και αυτό περιλαμβάνει από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα. Έτσι, για παράδειγμα, ο απελπισμένος για έρωτα που διακατέχεται από υπέρμετρο εγωισμό θα επιλέξει το είδος της διασκέδασης που ο ίδιος επιθυμεί και δε θα ρωτήσει τον/τη σύντροφό του τι τον/την ευχαριστεί. Ο απελπισμένος για έρωτα ακολουθεί το δικό του πρόγραμμα: θα βγει για διασκέδαση ή θα μιλήσει στο τηλέφωνο όταν το επιθυμεί ο ίδιος και όχι όταν του ζητηθεί από τον/τη σύντροφό του.
Ο εγωκεντρισμός και η εγωπάθεια είναι άλλα συστατικά της ψυχολογικής δομής των απελπισμένων για έρωτα. Συνήθως το άτομο αυτό θεωρεί ότι είναι το επίκεντρο του σύμπαντος και ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του. Με μια τέτοια θεώρηση υπάρχει λίγος χώρος για να συνυπάρξει και κάποιο άλλο άτομο. Το άτομο αυτό περιαυτολογεί διαρκώς, με αποτέλεσμα να μην αφιερώνει χρόνο να ρωτήσει βασικές πληροφορίες τον/τη σύντροφό του. Στον μονόλογό του και την προσπάθεια εντυπωσιασμού ξεχνάει ότι έχει απέναντί του έναν άνθρωπο με σάρκα και οστά και αντίστοιχες ανάγκες επικοινωνίας.
Ο εγωκεντρισμός και η εγωπάθεια συνδυάζονται με την αδιαφορία για τον άλλον: βγαίνοντας έξω, είτε για την πρώτη γνωριμία είτε μέσα στη σχέση, δεν ρωτάνε τίποτα προσωπικό τον άλλον, ενώ αν ο άλλος πει κάτι προσωπικό αδράτουν την ευκαιρία για να επαναφέρουν τη συζήτηση στον εαυτό τους.
Η τσιγγουνιά ψυχής είναι ένα άλλο στοιχείο της ψυχολογικής τους οντότητας: αυτοί οι άνθρωποι σπάνια έχουν έναν καλό λόγο, ένα χάδι ή συντροφικότητα που μπορούν να δώσουν στον/τη σύντροφό τους. Όταν δώσουν κάτι τέτοιο, συνήθως περιμένουν αντάλλαγμα ή θεωρούν ότι είναι μέρος μιας στρατηγικής για να πετύχουν το στόχο τους, αδιαφορώντας για τον άλλον.
Το στοιχείο της υπερβολής είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό τους γνώρισμα: ζωγραφίζουν τα προτερήματά τους με τα πιο έντονα χρώματα, υπερβάλλουν για το κάθε τι σχετικά με τον εαυτό τους, ενώ ταυτόχρονα μειώνουν τους άλλους (γιατί μέσα από αυτή την αντίθεση σκιαγραφούνται εντονότερα τα δικά τους χαρακτηριστικά).
Τέλος, οι απελπισμένοι για έρωτα βιάζονται να φτάσουν στο σκοπό τους, είτε αυτό είναι η σεξουαλική πράξη είτε ο γάμος, αδιαφορώντας για το αν ο άλλος είναι έτοιμος.
Τα λάθη των απελπισμένων για έρωτα
Τα άτομα που είναι απελπισμένα για έρωτα αλλά δε μπορούν να βρουν σύντροφο για μια σταθερή σχέση, συνήθως κάνουν και λάθη στρατηγικής, τα οποία απορρέουν από το ψυχολογικό τους προφίλ.
Το νούμερο ένα πρόβλημα είναι ότι κάνουν παρορμητικές επιλογές, χωρίς να ελέγξουν από την αρχή το αν το άτομο που έχουν απέναντι τους πράγματι πληροί τις βασικές προϋποθέσεις που οι ίδιοι θέτουν. Έτσι, παρασυρμένοι όχι τόσο από ενθουσιασμό, όσο από την επιθυμία να κάνουν σχέση, υποκύπτουν στον πρώτο τυχόντα.
Μπαίνοντας στη σχέση δεν οριοθετούν και δεν ξεκαθαρίζουν τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον εαυτό τους και τον άλλον. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάνουν όλα τα χατίρια του άλλου, ενώ δεν το επιθυμούν και τους έρχεται βαρύ ή δύσκολο, παραμερίζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους και βάζουν τον άλλο σε υψηλότερη θέση από τον εαυτό τους.
Ακόμα, οι απελπισμένοι για έρωτα δηλώνουν απερίφραστα αυτό που θέλουν, δηλαδή τη μόνιμη σχέση ή το γάμο, πριν δώσουν ένα περιθώρια να γνωριστούν με το άλλο άτομο και να δουν αν πράγματι ταιριάζουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι το άλλο άτομο τρομάζει, ασφυκτιά και φεύγει από τη σχέση πριν αυτή καλά-καλά ξεκινήσει.
Ένα άλλο λάθος των ατόμων που είναι απελπισμένοι για έρωτα είναι το ότι διεκδικούν με αρνητικό τρόπο: με τη γκρίνια, το παράπονο και κάνοντας την προσωπική τους μιζέρια παντιέρα, προσπαθούν να ασκήσουν ψυχολογική βία στον άλλον ή να του εκμαιεύσουν μια υπόσχεση που να καλύπτει την ανάγκη τους για μια σταθερή ερωτική σχέση. Το πρόβλημα είναι ότι η τακτική αυτή προδίδει στο άλλο άτομο τις αδυναμίες τους και ο άλλος συνήθως επιλέγει να μη μείνει σε ένα τέτοιο σκηνικό.
Ακόμα, οι απελπισμένοι για έρωτα συχνά επιδεικνύουν είτε μια ακραία αδύναμη ή ακραία δυναμική στάση, κάτι το οποίο και στη μία και στην άλλη περίπτωση φοβίζει τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Έτσι, το άτομο που προσκολλάται στο σύντροφό του δίνει την αίσθηση ότι δεν έχει εαυτό και κρεμιέται από τον άλλον, ενώ το άτομο που δε δείχνει κανέναν σημάδι υγιούς δεσίματος προκαλεί στο σύντροφό του την αίσθηση ότι δεν είναι σημαντικός.
Μπορεί να βρεθεί ο έρωτας;
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις κοινός παρονομαστής είναι τα ψυχολογικά στοιχεία αλλά και οι λανθασμένες τακτικές που χρησιμοποιούν οι απελπισμένοι για έρωτα. Ο έρωτας μπορεί να βρεθεί, αλλά το ερώτημα είναι: μπορεί το απελπισμένο για έρωτα άτομο να κρατήσει μια σωστή σχέση; Για να πετύχει κανείς κάτι τέτοιο, χρειάζεται να κάνει δουλειά με τον εαυτό του και να ξεφύγει από τις κατηγορίες εναντίον του υπόλοιπου κόσμου και των δυσκολιών ανεύρεσης σχέσης.
Μόνο όταν κανείς αντικρίσει καταπρόσωπο τις δυσκολίες του και αποφασίσει να τις αντιμετωπίσει δυναμικά, χωρίς φόβο, ενώ παράλληλα μαθαίνει κατάλληλες στρατηγικές στον τομέα των σχέσεων, μπορεί να βρει την αγάπη και τον έρωτα που επιθυμεί.
