Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι κάθε συναίσθημα είναι μια μορφή ενέργειας, που παράγεται από τον οργανισμό . Στην περίπτωση λοιπόν που συνεχώς αγνοούμε το συναίσθημα μας , η ενέργεια του παραμένει εγκλωβισμένη μέσα μας , και προσπαθεί να βρει διέξοδο. Έτσι φυσικά εξηγούνται ψυχοσωματικά συμπτώματα όπως σφίξιμο στο στήθος , πνίξιμο στο λαιμό , εφίδρωση κά.
Αρκετές φορές τα συναισθήματα μας αποκτούν το πρώτο λόγο στην ζωή μας , νικώντας κατά κράτος την λογική. Άλλες φορές πάλι , σκεφτόμαστε ορθολογικά , προσπαθώντας να τα διαχειριστούμε , όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα .
Πότε όμως ζούμε ουσιαστικά καλύτερα ; όταν επιλέγουμε την λογική ή την ευαισθησία ;
Κι ενώ η ψυχή όπως λένε ζυγίζει 21 γραμμάρια , μέσα της συνυπάρχουν τόσα πολλά συναισθήματα που δεν υπολογίζονται με αριθμούς. Ήδη από την ενδομήτρια ζωή μας , νιώθουμε δύο τουλάχιστον αποχρώσεις των συναισθημάτων μας , την ευχαρίστηση και την δυσαρέσκεια. Αν λοιπόν τα συναισθήματα γεννιούνται μαζί μας , εμείς γιατί προσπαθούμε να τα αποφύγουμε ή ακόμα καλύτερα να τα αποκωδικοποιήσουμε και να τα τιθασεύσουμε ;
Είναι γεγονός ότι κάθε συναίσθημα εξυπηρετεί την επιβίωση και την επικοινωνία. Έξι είναι οι βασικές συγκινήσεις , που μας βοηθούν από την αρχή της ζωής μας να σχετιστούμε με τους γύρω μας.
Η αηδία , ο θυμός , ο φόβος , η θλίψη , η έκπληξη , και η χαρά .
Οι βασικές αυτές συγκινήσεις βιώνονται από όλους και γι αυτό κατά την Μπετίνα Ντάβου , καθηγήτρια ψυχολογίας , ονομάζονται οικουμενικές. Σίγουρα βέβαια , ο κάθε ένας από εμάς θα θελε να εξαλείψει τον θυμό , τον φόβο και την θλίψη , όμως προτού το ευχηθεί αυτό , είναι καλό να γνωρίζει ότι , όλα τα συναισθήματα , εξυπηρετούν ένα συγκεκριμένο σκοπό. Οπότε , ποτέ δεν νιώθουμε κάτι χωρίς κάποιο λόγο.
Πάρα πολλές έρευνες δείχνουν ότι συνήθως επιλέγουμε – συχνά ασυνείδητα – αυτό που μας ελκύει περισσότερο και εκ των υστέρων επινοούμαι τρόπους να δικαιολογήσουμε την επιλογή μας. Φυσικά είναι σχεδόν αδύνατο να αποφασίσουμε για κάτι απομονώνοντας το συναίσθημα , όμως για να αμυνθούμε ,ενεργοποιούμε αρκετά συχνά τους ψυχικούς μηχανισμούς μας ώστε να διαχειριστούμε μία κατάσταση που μας φορτίζει . Με την λέξη διαχείριση εννοούμαι την προσπάθεια μας να προσαρμόσουμε τα συναισθήματα μας, στους κοινωνικούς κανόνες που πολλές φορές μας ορίζουν πως πρέπει να αισθανόμαστε , καθώς και τον βαθμό που μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα αυτά .
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι κάθε συναίσθημα είναι μια μορφή ενέργειας, που παράγεται από τον οργανισμό . Στην περίπτωση λοιπόν που συνεχώς αγνοούμε το συναίσθημα μας , η ενέργεια του παραμένει εγκλωβισμένη μέσα μας , και προσπαθεί να βρει διέξοδο. Έτσι φυσικά εξηγούνται ψυχοσωματικά συμπτώματα όπως σφίξιμο στο στήθος , πνίξιμο στο λαιμό , εφίδρωση κά.
Ωστόσο καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πολλές καταστάσεις στις οποίες η αυθόρμητη έκφραση των συναισθημάτων μας μπορεί να χει συνέπειες στις σχέσεις μας με το περιβάλλον . Προφανώς λοιπόν θα χρειαστούμε , να διαχειριστούμε τα συναισθήματα μας ή ακόμα καλύτερα να ρυθμίσουμε την ένταση τους , ώστε να μπορέσουμε να τα εκφράσουμε όσο πιο εποικοδομητικά μπορούμε. Μια πολύ καλή ιδέα για να το καταφέρουμε , είναι να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα με γνώμονα τα εξωτερικά ερεθίσματα , και να προσπαθούμε να εκτονώνουμε την ενέργεια τους , εκφράζοντας κάθε φορά το συναίσθημα μας με ειλικρίνεια και απλότητα.
Η ισορροπία λοιπόν; Ρευστή .. και η εναλλαγή μεταξύ της λογικής σε συνδυασμό με την ευαισθησία , απόλυτα απαραίτητη!
Της Κατερίνας Μαλλιωτάκη ΠηγήΠηγή
