Τα παιδιά περνούν τη μισή τους μέρα στο σχολείο –και, αρκετά απ’ αυτά, την άλλη μισή σε αίθουσες φροντιστηρίων ή κάνοντας ιδιαίτερα στο σπίτι γιατί είναι «αδύναμα» σε κάποιο μάθημα. Οι παιδαγωγοί, λοιπόν, είναι τρόπον τινά οι… πρωινοί «γονείς» των παιδιών. Και, οι περισσότεροι απ’ αυτούς, θα ήθελαν να ξέρετε ορισμένα από τα συμπεράσματα που τα χρόνια στις διδακτικές αίθουσες τους έμαθαν. Όπως…
Μην κάνετε εσείς τις εργασίες τους -είναι δική τους δουλειά!
Οι ασκήσεις, οι εργασίες, τα ομαδικά projects αναθέτονται στα παιδιά για κάποιους λόγους: για να εμπεδώσουν την ύλη, να αναπτύξουν κριτική σκέψη, να βελτιώσουν τον λόγο ή τη σκέψη τους, να μάθουν να φέρνουν σε πέρας μια δουλειά με προσωπικό κόπο και υπευθυνότητα. Μπορεί η άσκηση να είναι δύσκολη ή το βιβλίο της Ιστορίας κακογραμμένο και δυσνόητο -δεν πειράζει. Το παιδί σας, πρέπει -όπως όλα τα παιδιά- να έρθει αντιμέτωπο με αυτά στα οποία δεν τα καταφέρνει. Όχι λάθη = πάντα λάθη!
Και μην γίνεστε πιεστικοί
Στο άλλο άκρο, δεν είναι καθόλου λίγοι οι γονείς που πιέζουν και φορτώνουν άγχη τα παιδιά -άγχη και φιλοδοξίες προσωπικές. Είναι σωστό και απαραίτητο να εμπλέκεστε στα του σχολείου, να ρωτάτε και να ενημερώνεστε, αλλά η πίεση δεν βοήθησε ποτέ κανέναν μαθητή! Είναι δουλειά τόσο του εκπαιδευτικού, όσο και του γονιού να βρει τον δρόμο εκείνο που θα κάνει το παιδί να νοιαστεί και να προσπαθήσει περισσότερο. Ο (καλός) δάσκαλος θα βρει τους τρόπους να προ(σ)καλέσει το παιδί να εμπλακεί πιο δραστήρια στην εκπαιδευτική διαδικασία. Μην πιέζετε για καλύτερους βαθμούς, υψηλότερο μέσο όρο και πρωτιές. Τα παιδιά δεν οφείλουν να πραγματώσουν τα παιδικά σας όνειρα.
Πείτε και κανένα «μπράβο»!
Είναι φοβερό το πόση όρεξη και αυτοπεποίθηση δίνουν στα παιδιά μερικά «μπράβο»! Μην τα σπαταλάτε άλλογα, αλλά σε καμία περίπτωση μην τα τσιγκουνεύεστε. Ακόμη και οι λιγότερο πρόθυμοι και συνεπείς μαθητές, όταν ακούσουν έναν έπαινο για την προσπάθειά και για τη σκέψη τους, χαμογελούν περήφανα και βάζουν τα δυνατά τους να κερδίσουν τον επόμενο. Επιβραβεύστε τα παιδιά τακτικά -δεν θα καλομάθουν, θα κυνηγήσουν το καλύτερο.
Ενδιαφερθείτε για όλα
Δεν χρειάζεται να πηγαίνετε οικογενειακώς να παραλάβετε τους βαθμούς, ούτε -όπως αναφέρθηκε προηγουμένως- να πιέζετε το παιδί διαρκώς. Αυτό που θέλουν οι δάσκαλοι από τους γονείς είναι να εμφανίζονται πού και πού στο σχολείο, να ρωτούν, να μαθαίνουν, να συζητούν τα προβλήματα και μαζί να βρίσκουν λύσεις. Επισκεφτείτε τους καθηγητές του παιδιού τακτικά, ρωτήστε το ίδιο πώς περνάει, ποιο μάθημα αγαπά και ποιο βαριέται θανάσιμα, ρίξτε μια ματιά στα τετράδιά του που με επιμέλεια υπογραμμίζει και ζωγραφίζει με τέσσερα διαφορετικά χρώματα στιλό ή ζητήστε του να διαβάσετε τις εκθέσεις του. Ακόμη και οι πιο υπεύθυνοι κι αυτόνομοι μαθητές, θέλουν να κάνουν μια μικρή επίδειξη στη μαμά και στο μπαμπά τους!
Απομακρύνετε ή κλείστε για λίγο υπολογιστές και κινητά
Σίγουρα το ξέρετε κι εσείς: τα σύγχρονα παιδιά αποσπώνται φοβερά από το διάβασμά τους εξαιτίας του υπολογιστή ή του κινητού τους. Είναι αδύνατο να πείσετε ένα δεκατετράχρονο παιδί να κλείσει τον υπολογιστή του για ολόκληρο το απόγευμα. Γι’ αυτό, προσπαθήστε να βρείτε μία μέση λύση, συμφωνώντας να κάνει μια ωριαία αποχή ημερησίως, ούτως ώστε να διαβάσει -έστω και λίγο- απερίσπαστο.
Μην τους ζητάτε να «παπαγαλίσουν»
Ό,τι κι αν σας είπε η ξαδέρφη σας η Κούλα για το πώς μπήκε ο Δημητράκης της στο Πανεπιστήμιο, εσείς αντισταθείτε στην παγίδα της στεγνής αποστήθισης. Κανείς δάσκαλος ή καθηγητής δεν ζητά απ’ τα παιδιά να μάθουν απ’ έξω «μέχρι και το κόμμα» -κι αν το ζητάει, δεν είναι καλός παιδαγωγός. Με προσοχή και σοβαρότητα στην τάξη, καλές σημειώσεις, στοιχειώδες διάβασμα και στόχο την κατανόηση του περιεχομένου και των βασικών σημείων αυτού που διαβάζει, το μέσο παιδί είναι επαρκώς προετοιμασμένο για οποιαδήποτε εξέταση.
Φοίβη Γλύστρα Πηγή
