Αναλύοντας ένα δείγμα 2.000 Αμερικανών γονιών και αξιολογώντας ευρήματα προηγούμενων μελετών, ο ερευνητής Robert Epstein κατέληξε στη «χρυσή δεκάδα» των ικανοτήτων του ιδανικού γονιού.

Οι παρακάτω ικανότητες προέκυψαν από δημοσιευμένες μελέτες και κατατάχθηκαν στη σειρά, από την σημαντικότερη στη λιγότερο σημαντική ως προς το κατά πόσο μπορούσαν να προβλέψουν: α) έναν ισχυρό δεσμό μεταξύ παιδιού και γονιού β) την ευτυχία του παιδιού, γ) την υγεία του παιδιού και τέλος δ) την επιτυχία του παιδιού. Οι ικανότητες αυτές είναι:

 1. Αγάπη και στοργή. Ο γονιός υποστηρίζει και αποδέχεται το παιδί του με στοργή. Γονιός και παιδί περνούν μαζί ποιοτικό χρόνο.

2. Διαχείριση άγχους. Ο γονιός προσπαθεί να βρει τρόπους για να μειώσει το δικό του άγχος αλλά και του παιδιού. Εξασκεί τεχνικές χαλάρωσης και προωθεί μια θετική στάση για τα πράγματα.

3. Ικανότητες σχέσεων. Ο γονιός μπορεί να διατηρήσει μια υγιή σχέση με τον/την σύντροφό του και τους άλλους ανθρώπους λειτουργώντας σαν παράδειγμα προς μίμηση για το παιδί.

4. Αυτονομία και ανεξαρτησία. Ο γονιός αντιμετωπίζει το παιδί με σεβασμό και το ενθαρρύνει να γίνει αυτάρκες και ανεξάρτητο.

5. Εκπαίδευση και μάθηση. Ο γονιός παρέχει στο παιδί ευκαιρίες για δραστηριότητες και μάθηση.

6. Ικανότητες ζωής. Ο γονιός προσφέρει παροχές στο παιδί, έχει ένα σταθερό εισόδημα και κάνει σχέδια για το μέλλον.

7. Διαχείριση συμπεριφοράς. Ο γονιός ενισχύει θετικά τις θετικές συμπεριφορές του παιδιού και τιμωρεί (όχι με σωματική βία) μόνο όταν όλες οι άλλες μέθοδοι έχουν αποτύχει.

8. Υγιεινός τρόπος ζωής. Ο γονιός λειτουργεί σαν παράδειγμα προς μίμηση υιοθετώντας ο ίδιος υγιεινές συνήθειες, όπως εκγύμναση και υγιεινή διατροφή.

9. Θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ο γονιός υποστηρίζει τις πνευματικές ή θρησκευτικές ανησυχίες του παιδιού.

10. Ασφάλεια. Ο γονιός παίρνει προφυλάξεις για την προστασία του παιδιού γνωρίζοντας τις δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχει και τους φίλους του.΄

Όπως καθίσταται προφανές, οι περισσότερες από τις παραπάνω ικανότητες σχετίζονται με το τι κάνει ο γονιός για τον εαυτό του παρά με το τι κάνει για το παιδί του.

Τέλος, ιδού οι απόψεις του ψυχολόγου Νίκου Σιδέρη συγγραφέα του βιβλίου Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!

● Καλοί γονείς είναι αυτοί που βοηθούν τα παιδιά τους να ανακαλύψουν και να γίνουν αυτό που είναι, και όχι αυτό που οι γονείς προσδοκούν. ● Οι καλοί γονείς δεν προστατεύουν πάση θυσία τα παιδιά τους ώστε να μην “φαν τα μούτρα τους” αλλά τους μαθαίνουν πώς να σηκώνονται αν “φαν τα μούτρα τους”. ● Οι καλοί γονείς δεν είναι φίλοι με τα παιδιά τους αλλά είναι υποστηρικτές και οδηγοί ως ένα σημείο. ● Δείχνουν την αγάπη τους με λόγια και πράξεις και όχι με υλικές παροχές. ● Οι καλοί γονείς είναι αυτοί που καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά, τους δείχνουν ότι αγαπούν και χαίρονται τη ζωή χωρίς να παραμελούν τον εαυτό τους ώστε να τα φορτώνουν με το σύνδρομο “μου χρωστάς γιατί εγώ θυσιάστηκα για σένα”. ● Οι καλοί γονείς έχουν υπόψη τους ότι και τα παιδιά τους έχουν να τους διδάξουν και είναι ανοιχτοί στο διάλογο και έτοιμοι να αφουγκραστούν και τις απόψεις που έρχονται από την επομένη γενιά.