Η ζωή χρειάζεται επιθυμία και περιέργεια, δύο βασικά συστατικά που μας βοηθούν να βιώσουμε ή και να δημιουργήσουμε στιγμές ευτυχίας, χωρίς να χάνουμε πολύτιμο χρόνο
Η ευτυχία αποτελείται σίγουρα από στιγμές
Η ευτυχία αποτελείται σίγουρα από στιγμές. Σε κάθε στιγμή ευτυχίας ανακαλύπτονται ξανά και ξανά, ανακατεμένα στη σύνθεσή της, κάποια βασικά συστατικά. Αυτά υπάρχουν σε κάθε πραγματικά χαρούμενη ανθρώπινη διάθεση, σε κάθε άνθρωπο. Συχνά, όμως, διαφέρει ο τρόπος με τον οποίο ενεργοποιούνται. Για παράδειγμα, όταν κάποιος κάνει καιρό για να χαμογελάσει ή δυσκολεύεται, σημαίνει ότι κάποιο από αυτά τα συστατικά βρίσκεται σε λήθαργο.
Αντίθετα, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που παρατηρείς ότι διεκδικούν και απολαμβάνουν πολύ περισσότερες στιγμές ευτυχίας μέσα σε μία μέρα, ένα μήνα, ή ένα χρόνο. Αν μελετήσεις τον τρόπο ζωής τους, θα βρεις στον κορμό των τρόπων σκέψης τους αυτά τα βασικά συστατικά… Ποια είναι όμως αυτά;
ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ
Σημαντικό ρόλο στις στιγμές ευτυχίας παίζουν η επιθυμία και η περιέργεια να εξερευνούμε ιδιαίτερα ό,τι σχετίζεται με το φυσικό περιβάλλον.
Ο άνθρωπος, αν δεν εξερευνεί, αν δε μαθαίνει, αν δεν επικοινωνεί, χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερες από τις αισθήσεις του, πλήττει, καθώς στερεί το απρόσμενο και την περιπέτεια από τη ζωή του. Οι άνθρωποι που εξερευνούν, εστιάζουν με πείσμα στο καλό που υπάρχει γύρω τους, αγνοώντας το κακό σαν μια απλή παραφωνία.
Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν οδηγό που, ταξιδεύοντας στην εθνική οδό με μεγάλη ταχύτητα, ένιωσε ξαφνικά το πίσω ελαστικό να διαλύεται και το αυτοκίνητο να κάνει σβούρες στην αριστερή λωρίδα, χορεύοντας ένα παράξενο βαλς με το θάνατο, με άγνωστο τέλος…
Εχει σημασία ο τρόπος που αντιμετώπισε το γεγονός. Αφού ολοκλήρωσε με βιασύνη το τελετουργικό των καταγραφών και της αλλαγής ελαστικού, πρόλαβε τελικά να φτάσει στον προορισμό του και να απολαύσει τις διακοπές του και στιγμές ευτυχίας, όπως ένα ηλιοβασίλεμα στην παραλία.
Είναι περισσότερο μια κίνηση συμβολική προς τον εαυτό του αλλά και προς την τύχη, ότι δεν της αφήνει πολλά περιθώρια να τον φοβίζει αλλά ούτε και να τον κατευθύνει.
ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ
Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που σκορπούν πολύ εύκολα το χαμόγελο, όπου βρίσκονται. Άνθρωποι οι οποίοι αντιστέκονται σθεναρά, με πείσμα, στις δυσκολίες, τις οποίες σαρκάζουν και μειώνουν τη σημασία τους. Συνήθως θα πειράξουν τους γύρω τους, με σκοπό να τους κάνουν να χαμογελάσουν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αξιολογούν τη ζωή μετρώντας υποκειμενικές επιτυχίες, πόσες καλές στιγμές ζουν, πόσο συχνά και πόσο έντονες είναι αυτές. Δεν αφήνονται στο τυχαίο. Κι αν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις μιας καλής στιγμής, θα τις δημιουργήσουν.
Μετρούν τη ζωή με μέτρο το πόσο συχνά γελούν με την καρδιά τους. Μετρούν δηλαδή τη ζωή με τη μέρα… όχι με το μήνα. Αν θελήσουν να μετρήσουν τη χαρά μέσα μας, θα ρωτήσουν: αν παγιδευόσουν στο χρόνο, ποια από τις τελευταίες επτά μέρες της ζωής σου, θα διάλεγες να ζήσεις ξανά και ξανά;
Όταν αναφέρονται στα όνειρα τους, δεν λένε «κάποια μέρα θα κάνω αυτό», αλλά το πότε. Γνωρίζουν ότι αν αυτά δε σχεδιάζονται με σαφήνεια είναι απλά ελπίδες, που καμιά φορά μας κάνουν να υπομένουμε αρνητικές καταστάσεις. Ετσι, οι άνθρωποι αυτοί κινούνται πάντοτε προς τα όνειρά τους, κυνηγούν με πείσμα την ευτυχία και δεν λένε ποτέ ότι χρειάζεται να περάσει ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, προκειμένου τη βρουν.
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ
Κάποτε, κάποιος, λάτρης της μουσικής είπε κάτι πολύ ευφυές: «Κάθε εβδομάδα να αναρωτιέσαι τι είδους μουσική θα διάλεγες σαν μουσικό χαλί για την εβδομάδα που πέρασε, ακόμα και για τη μέρα, για τη στιγμή που ζεις τώρα. Είναι χαρούμενη; ματζόρε; Αν όχι, και γι αυτό θα διάλεγες μια θλιμμένη, μινόρε μελωδία, τότε κάτι χρειάζεται να αλλάξεις στον τρόπο ζωής σου. Διότι ο χρόνος είναι το νόμισμα της ζωής και ξοδεύεται αλόγιστα όταν χάνεται ανεκμετάλλευτος».
Οι άνθρωποι που έχουν πείσμα για την ευτυχία ακούν συχνά ευδιάθετη και μόνο μουσική, γνωρίζοντας ότι αυτή θα δημιουργήσει ανάλογα όμορφες εικόνες και σκέψεις. Μετά, απλά δίνουν προτεραιότητα στο να τις κάνουν πραγματικότητα. Στην ουσία γράφουν οι ίδιοι τη μουσική στην οποία θα χορεύει η ζωή τους. Σκέφτονται πρώτα τι έχει ανάγκη η ψυχή τους και μετά τα «πρέπει».
Η ζωή του ανθρώπου συχνά ακροβατεί ανάμεσα στην ανάγκη για ασφάλεια και στην ανάγκη για περιπέτεια… Συχνά όμως, πολλοί υπομένουν πολλά, θεωρώντας το απαραίτητη συνθήκη προκειμένου να κερδίσουν κάτι μεγάλο και σπουδαίο. Αυτό κάποιες φορές είναι και μία καλή δικαιολογία για να αποφύγουν να ρισκάρουν να αλλάξουν λίγα πράγματα. Όμως, μέχρι να έρθει το μεγάλο και σπουδαίο, έχει χαθεί κάτι πολύ σπουδαιότερο: χρόνος γεμάτος πολύτιμες στιγμές.
Νικόλαος Βακόνδιος , Ψυχολόγος πηγή
