Αν παίρνετε το σύντροφό σας ως δεδομένο, είναι εκατό τοις εκατό σίγουρο ότι αυτή η πεποίθηση θα επηρεάσει αρνητικά τη σχέση σας.

Είναι φανερό πως ένα από τα πράγματα που δε δείχνει καθόλου σεβασμό και είναι εντελώς αντιπαραγωγικό όχι μόνο για τους συντρόφους μας αλλά και για οποιονδήποτε άλλον είναι να τους θεωρούμε σίγουρους. Αν το κάνετε αυτό, είναι σαν να λέτε «Είναι υποχρέωσή σου να κάνεις τη ζωή μου πιο εύκολη, και αυτό είναι το μόνο που περιμένω από σένα!»

Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι για να δείξουμε ότι θεωρούμε τους συντρόφους μας ως κάτι δεδομένο. Όπως: Θεωρούμε το δικό μας ρόλο πιο σημαντικό από τον δικό τους. Θεωρούμε πως η δική μας συνεισφορά είναι πιο σοβαρή και πως οι σύντροφοί μας είναι οι «τυχεροί». Πολλοί ξεχνάμε να λέμε παρακαλώ κι ευχαριστώ – μερικοί μάλιστα δεν το λένε ποτέ.  Μερικές φορές είμαστε πολύ απαιτητικοί ή τους συμπεριφερόμαστε χειρότερα από τους φίλους μας. Πολύ λίγοι ακούμε πραγματικά το σύντροφό μας ή μοιραζόμαστε τον ενθουσιασμό του για κάτι – εκτός φυσικά αν συμπίπτει με κάτι που ενδιαφέρει κι εμάς.

Είναι ν’ απορεί λοιπόν κανείς που σχεδόν το πενήντα τοις εκατό των γάμων καταλήγει σε διαζύγιο και πολλοί από τους υπόλοιπους είναι επώδυνοι και λίγο πολύ βαρετοί; Καθόλου! Είναι τόσο προφανές, αλλά για κάποιο λόγο επαναλαμβάνουμε το ίδιο λάθος – παίρνουμε το σύντροφό μας ως δεδομένο.

Ισχύει όμως και το αντίθετο: σχεδόν τίποτε άλλο δεν κάνει τους ανθρώπους να νιώσουν καλύτερα από το να τους εκτιμούν και να τους υπολογίζουν. Θυμηθείτε πόσο όμορφα νιώσατε την πρώτη εποχή της γνωριμίας σας με το σύντροφό σας. Ήταν πραγματικά υπέροχα. Και ένας σημαντικός παράγοντας της αγάπης που μοιραζόσασταν ήταν ότι πραγματικά εκτιμούσατε ο ένας τον άλλον. Εκφράζατε την ευχαρίστησή σας για οτιδήποτε: από ένα απλό κομπλιμέντο μέχρι το πιο μικρό δωράκι. Με κάθε ευκαιρία εκφράζατε την ευγνωμοσύνη σας και ποτέ δε θεωρούσατε την καινούρια σας αγάπη δεδομένη.

Πολλοί πιστεύουν ότι είναι αναπόφευκτο ένα ζευγάρι να χάσει αυτή την αίσθηση ευγνωμοσύνης του ενός για τον άλλο. Δεν είναι! Η εκτίμηση είναι κάτι που υπόκειται αποκλειστικά στο δικό σας έλεγχο. Όσο περισσότερο την εκφράζετε, τόσο περισσότερο θα αποκτάτε τη συνήθεια να παρατηρείτε πράγματα που σας την προκαλούν.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Μη βασανίζεστε για μικροπράγματα» του Richard Carlson, Ph. D.

Πηγή