Όσο οι άνθρωποι κατοικούν στην άγνοια, νοιάζονται πολύ να βρουν τις ατέλειες και τα μειονεκτήματα των άλλων. Κατασκοπεύουν από το παράθυρο ή κοιτάζουν από την κλειδαρότρυπα τους γείτονες για να νιώσουν λίγο καλύτερα με τον εαυτό τους. Το κάνουν γιατί ξέρουν ότι οι ελλείψεις των άλλων τους βοηθούν να καλύψουν τις δικές τους.

Υποκύπτουμε έτσι στον πειρασμό που μας δίνει το πλεονέκτημα της σύγκρισής μας με αυτούς που απαξιώνουμε. Σκεφτόμαστε ότι «σε σχέση μ’ αυτούς, αυτό που κάνω εγώ δεν είναι και τόσο κακό»…

• Μη συλλογίζεσαι τα ξένα ελαττώματα, δεν σε αφορούν.
• Μην επεμβαίνεις στη ζωή των άλλων, δεν σε αφορά.
• Μη σκέφτεσαι τίποτα που να’ ναι αλλουνού, δεν σε αφορά.

Η σκέψη του Atisha υπάρχει εδώ και εκατοντάδες χρόνια, όμως, υπάρχουν και οι επιφανείς ηθικολόγοι που δε βρίσκουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, απ’ το να επιτηρούν τους κακώς πράττοντες. Άντρες και γυναίκες – συχνά πολύ έξυπνοι – που σπαταλούν τη ζωή τους χώνοντας τη μύτη στις ξένες κοπριές, εδώ κι εκεί, σαν να ήταν διασταύρωση κοπροφάγου σκαραβαίου με αστυνομικό σκύλο.

Άνθρωποι που έχουν για μοναδική τους ενασχόληση την επισήμανση όσων ενεργούν με τρόπο – που εκείνοι θεωρούν – κατακριτέο, ποιος κάνει λάθος, ποιος δεν κάνει το σωστό… και είναι απορίας άξιον, τι να ‘ναι αυτό που τους μπήκε στο μάτι και τους έκανε να ψάχνουν ελαττώματα μέσα στα μάτια των άλλων.

Πηγή, Απόσπασμα από το βιβλίο «Από την άγνοια στη σοφία» του Χόρχε Μπουκάι – εκδ. opera