Πολλοί άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, που έχουν χάσει τον δικό τους άνθρωπο ή έχουν μείνει μόνοι, εξομολογούνται ότι δεν θέλουν να πεθάνουν μόνοι τους. Δεν θέλουν να κοιμούνται μόνοι τους. Πόσο πιο ανθρώπινο από αυτό;
Όταν σκεφτόμαστε τους μεγαλύτερους φόβους των ανθρώπων, συχνά σκέφτομαι το θάνατο. Τα φίδια ή τα ύψη. Όμως αυτό που είναι στην κορυφή της λίστας πολλών ανθρώπων, είναι η μοναξιά. Ο φόβος μην πεθάνεις μόνος. Από την άλλη βέβαια, πολλοί χωρισμένοι θα προτιμούσαν να μείνουν ξανά μόνοι, παρά να παντρευτούν ή να κάνουν σχέση με τον λάθος άνθρωπο. Ίσως να είναι ή να έχουν γίνει πολύ επιλεκτικοί. Αλλά τους αρέσει να είναι «επιλεκτικοί». Κι αυτό γιατί οι εμπειρίες τους ήταν τόσο δύσκολες που έμαθαν ότι είναι πολύ χειρότερο να είσαι σε μια σχέση με το λάθος άτομο.
Οπότε ποια είναι η απάντηση; Να βιαστείς να «ξαναφτιάξεις» τη ζωή σου που λένε ή να είσαι μόνος/η;
Τι διηγείται μια γυναίκα
Όταν έχεις οικογένεια και φίλους, δεν είσαι ποτέ μόνος/η κι αυτό είναι κάτι που συμπέρανα, όταν διαγνώστηκα με καρκίνο, εγκατέλειψα τον αλκοολικό σύζυγό μου, πήρα τα παιδιά μου και μετακομίσαμε στο υπόγειο των γονιών μου έτσι ώστε να μπορέσω να ξεκινήσω χημειοθεραπείες και να κάνω τις δύο μεταμοσχεύσεις που έπρεπε. Για μια στιγμή σκέφτηκα μήπως έπρεπε να βρω ένα καινούριο σύζυγο, πριν αρρωστήσω πολύ και δεν μπορέσω να βρω κανέναν. Τότε ακριβώς θυμήθηκα ότι δεν χρειάζεται ένας (κακός) σύζυγος ή μια βιαστική επιλογή συζύγου για να εκπληρώσει τους ρόλους που του είχα φορέσει στο μυαλό μου, επειδή περιβαλλόμουν ήδη από την αγάπη, τη χαρά και την υποστήριξη των φίλων και της οικογένειάς μου. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, σταμάτησα να νιώθω την πίεση ότι πρέπει οπωσδήποτε να βρω κάποιον και όποιον επέλεξα από εκείνο το σημείο και έπειτα ήταν από θέληση και όχι από απελπισία ή ανάγκη.
Το να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου είναι ζωτικής σημασίας για την εύρεση της συναισθηματικής ηρεμίας και σταθερότητας που πρέπει να έχεις μέσα σου. Με το να χρησιμοποιείς ένα άλλο πρόσωπο ως δεκανίκι ή ως τρόπο να αποφύγεις αυτό που πραγματικά είσαι, δεν θα καταφέρεις τίποτα. Αν π.χ προσποιείσαι ότι δεν θέλεις να κάνεις μια καινούρια σχέση ενώ διψάς γι΄’ αυτή, δύο τινά θα συμβούν: Ή θα βρείς τη χειρότερη σχέση που υπάρχει ή δεν θα κάνεις ποτέ καμία σχέση μέχρι να σταματήσεις να προσποιείσαι ότι δεν χρειάζεσαι κάτι που στο βάθος, έχεις απόλυτη ανάγκη απλά δεν τολμάς να το παραδεχτείς.
Αν λοιπόν σου αρέσει ο εαυτός σου, οι φίλοι σου και η οικογένειά σου, τότε οι πιθανότητες να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο και να κάνεις μια όμορφη σχέση μαζί του, αυξάνονται κατακόρυφα. Και αν δεν είσαι ακόμα σε αυτή τη φάση στη ζωή σου, ίσως να έχει έρθει η ώρα να πας προς τα εκεί και απλά να μην το έχεις καταλάβει. Ίσως και όχι. Όπως και να΄χει, η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος γεννιέται και πεθαίνει μόνος, προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνη. Ο άνθρωπος που αγαπάει και αγαπιέται, δεν είναι ποτέ μόνος!
