Επαναλάβετε μετά από εμάς: Είστε αισιόδοξοι γιατί…
…Έχετε τουλάχιστον έναν άνθρωπο στην ζωή σας που σας αγαπά. Πριν συνοφρυωθείτε, προσέξτε ότι δεν είπαμε «που είναι ερωτευμένος μαζί σας». Είπαμε «που σας αγαπά». Αν δυσκολεύεστε να τον εντοπίσετε, θα είναι επειδή σας αγαπά με τον δικό του, ιδιαίτερο και ίσως λίγο μυστικοπαθή τρόπο.
…Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι καλό, οφείλεται στο ταλέντο/ την εξυπνάδα/ την σκληρή δουλειά σας. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι κακό, οφείλεται στην κακή τύχη –την οποία θα αντισταθμίσετε με το ταλέντο/ την εξυπνάδα/ τη σκληρή δουλειά σας την επόμενη φορά. Επαναλάβετέ το αρκετές φορές, μέχρι να το πιστέψετε.
…Οι χώρες που ανακηρύσσονται κάθε χρόνο πανηγυρικά σε επίγειους παραδείσους, με τέλεια κοινωνική πρόνοια, υποδειγματική παιδεία και τρέμε-Bill-Gates κατά κεφαλήν εισοδήματα (λέγε με Σκανδιναβία) έχουν τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών. Η εξήγηση γι’ αυτό μπορεί να είναι πολύ βαθύτερη από το κλισέ «όταν όλα γύρω σου δουλεύουν τέλεια, δεν έχεις παρά μόνο τον εαυτό σου για να κατηγορήσεις όταν κάτι πάει στραβά». Υπάρχει, όμως, πάντα μια δόση αλήθειας στα κλισέ.
…Το μέλλον δεν επηρεάζεται από τον τρόπο που σκέφτεστε για αυτό. Για την ακρίβεια, το μόνο που μπορείτε να επηρεάσετε ανησυχώντας για το μέλλον, είναι το παρόν. Θα προσθέταμε πως το μέλλον δεν υπάρχει, είναι μια αφηρημένη έννοια του χρόνου (που κι αυτός μια αφηρημένη έννοια είναι) αν δεν ανησυχούσαμε πως θα σας απομακρύνουμε από το θέμα στρέφοντάς σας σε βαθιές φιλοσοφικές αναλύσεις.
…Σταματήσατε να βλέπετε ειδήσεις. Και περνάτε περίοδο άρνησης. Όσο λιγότερο κρατάτε την ανάσα σας μπροστά στην δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο εξιστόρηση της ελληνικής οικονομικής κρίσης, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχετε να μην σκάσετε μέχρι αυτή να περάσει. …Θα περάσει. Όλα περνούν.
…Φωτογραφίες όπως αυτές κυκλοφορούν ελεύθερες στο internet και επαναφέρουν την εμπιστοσύνη μας προς την ανθρωπότητα –για περισσότερη έμπνευση, κάντε ένα search με τους όρους faith in humanity: restored.
…Τα δίκτυα αλληλεγγύης έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους και αποδεικνύουν ότι αυτό που λίγα χρόνια πριν ήταν αδιανόητο για μια μεγάλη πόλη βουτηγμένη στο lifestyle, να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλο, σήμερα είναι πραγματικότητα.
…Η δυσκολότερη περίοδος στη ζωή του καθενός είναι αυτή που γίνεται τελικά –αφού περάσει– η ασπίδα απέναντι στις μικρές, ασήμαντες, καθημερινές δυσκολίες. Οι παππούδες μας έλεγαν «τι να με τρομάξει εμένα; Εγώ έχω περάσει Κατοχή». Σε δέκα χρόνια από τώρα, ό,τι και αν συμβαίνει δεν θα είναι χειρότερο από την ελληνική κρίση. Και δε θα μας τρομάζει ούτε εμάς τίποτα.
…Θα υπάρχουν πάντα θάλασσες με τιρκουάζ νερά, ημιφωτισμένα καλντερίμια με παλιά αρχοντικά, βιβλία με happy end, έρωτες με δράματα, ντομάτες γεμιστές με κιμά. Κι όταν όλα τα άλλα αποτυγχάνουν, θα υπάρχει πάντα το αλκοόλ.
…Όσο βαρετά μποέμ και αν ακούγεται, τα πράγματα που μας κάνουν πιο ευτυχισμένους είναι τα μικρά και καθημερινά: η μυρωδιά του ζεστού καφέ (δεν το λέμε εμείς, οι έρευνες το λένε), το αγαπημένο μας τραγούδι στο repeat, το χαμόγελο κάποιου που αγαπάμε πολύ, το αχνό πορτοκαλί φως της ανατολής του ήλιου –ναι, ακόμα κι αν το βλέπουμε ανάμεσα σε κεραίες και ταράτσες πολυκατοικιών.
