Έχουμε ένα σύγχρονο κινητό αλλά λαχταράμε το τελευταίο μοντέλο, ένα ωραίο σπίτι αλλά όχι με τη θέα τού γείτονα, μια όμορφη εμφάνιση αλλά εστιάζουμε στις ατέλειες, μια υπέροχη σχέση αλλά θέλουμε κοινωνική αναγνώριση.

Μήπως πιάνουμε τον εαυτό μας όλο και πιο συχνά να μην ικανοποιείται με τίποτα; Η ζωή είναι γεμάτη νέες απαιτήσεις, αλλά αν συνεχώς θέλουμε κάτι παραπάνω για να νιώσουμε καλά, ίσως πρέπει να εξετάσουμε πόσο ρεαλιστική είναι η αντίληψη που έχουμε για την ευτυχία. Είναι πιθανό μάλιστα να βρεθούμε κάποιες φορές να κυνηγάμε την ιδέα κάποιου άλλου για το πώς είναι η ευτυχισμένη ζωή.

Την εποχή του Διαδικτύου ο τρόπος ζωής του άλλων – όχι μόνο των διασήμων – είναι φυσικό να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο αξιολογούμε τη δική μας ικανοποίηση από τη ζωή. Εξιδανικευμένες πόζες, εξωτικά ταξίδια, καθημερινές διασκεδάσεις, ειδυλλιακές οικογενειακές στιγμές. Βλέπουμε συνεχώς μπροστά μας αυτό που έχουν – ή φαίνεται να έχουν – οι άλλοι και το οποίο κάνει τη δική μας καθημερινότητα να χάνει τη λάμψη της.

Είναι φυσικό να μη θέλουμε να μειονεκτούμε, αλλά αν μετράμε την ευτυχία με συνεχείς συγκρίσεις πότε θα εκφράσουμε τη μοναδικότητα και την αυθεντικότητά μας; Τι μας διαβεβαιώνει ότι αν αποκτήσουμε περισσότερα αγαθά, έλεγχο και αναγνώριση, τότε μόνο θα είμαστε ήρεμοι και ευτυχείς; Γιατί τα κοινωνικά στερεότυπα για την «καλή» ζωή πρέπει να κουμπώνουν με τις προσωπικές επιλογές μας;

«Αγοράζοντας» συνεχώς εικόνες ευτυχίας απέξω, μπορεί να αγνοήσουμε την εσωτερική μας φωνή και τα σημάδια που μας πληροφορούν πιο αξιόπιστα για την αυθεντική μας ευδαιμονία.

Ποια θα ήταν η ευτυχία μας αν δεν ήταν θέμα χρημάτων, εμφάνισης, αναγνώρισης; Τι πραγματικά θα μας έκανε πιο χαρούμενους; Η ευτυχία δεν είναι μια στεγανή κατάσταση από την οποία αποκλείονται όλα τα άλλα συναισθήματα που «αποκρύπτονται» στις εικόνες των ευτυχισμένων ανθρώπων.

Δέσποινα Δασενάκη life coach  Πηγή