Ο Φραντς Κάφκα έλεγε ότι για να επιτύχει κάνεις τη σοφία το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι «να ακούει, να είναι ήρεμος, σιωπηλός και μοναχικός. Ο κόσμος θα σου προσφερθεί ελεύθερα, χωρίς μάσκα, χωρίς επιλογή, θα ξεδιπλωθεί εκστατικά στα πόδια σου».

Μια άποψη που συμπίπτει με αυτή του Πασκάλ, ο οποίος δήλωνε ότι όλες οι δυστυχίες των ανθρώπων προέρχονται από ένα μόνο πράγμα, από το ότι δεν ξέρουν να είναι μόνοι, να αναπαύονται ήσυχα σε ένα κλειστό δωμάτιο.

Ο Γάλλος φυσικός, φιλόσοφος και συγγραφέας είχε τη γνώμη ότι υπάρχει μια φοβερή αντίφαση ανάμεσα στην πραγματικότητα του τι είναι ο άνθρωπος και σε αυτή του τι φιλοδοξεί να γίνει. Φιλοδοξεί να βρει ευτυχία και βρίσκει μόνο πλήξη. Φιλοδοξεί να βρει αληθινή δικαιοσύνη και καταλήγει να μην είναι καθόλου δίκαιος. Φιλοδοξεί να βρει το άπειρο και καταλήγει εφήμερος. 0 άνθρωπος βρίσκεται διχασμένος, η ζωή του είναι μια διαρκής τραγωδία.

Ο άνθρωπος αισθάνεται νοσταλγία για μια χαμένη ευτυχία», έλεγε ο Πασκάλ. «Η ψυχή του ανθρώπου είναι μια απύθμενη άβυσσος που μόνο το άπειρο μπορεί να τη γεμίσει».

Ο Κάφκα ήξερε ότι, έπειτα από μια μέρα δουλειάς και προβλημάτων, αυτή η σύνδεση με το άπειρο βρίσκεται στη σιωπή και στη μοναξιά.