Χαρακτηριστικό του εύρους των επιλογών συντρόφου που μας παρέχει ο ψηφιακός κόσμος, αλλά και του πόσο… σνομπ ενδεχομένως έχουμε γίνει, είναι το γεγονός ότι ο καθένας μπορεί να προσπεράσει τον άντρα ή τη γυναίκα της ζωής του επειδή κάτι δεν του άρεσε στη φωτό του προφίλ τους στα social media. Και η εμφάνιση, μαζί με την επιφανειακότητα που συνοδεύει τις γνωριμίες μέσω των κοινωνικών δικτύων μας φέρνει σε ένα άλλο θέμα και σε μία… αθώα και ρομαντική πλευρά του διαδικτύου που σίγουρα ούτε καν είχαμε σκεφτεί.

Ας βγούμε να πιούμε έναν καφέ μαζί και ας διαπιστώσουμε από κοντά αν αυτός ο άνθρωπος αξίζει την εμπιστοσύνη μας

Ο υπεύθυνος του μεγαλύτερου σάιτ γνωριμιών, αναφέρει ότι υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στα χαρακτηριστικά που οι χρήστες δηλώνουν ότι θέλουν να έχει ο ιδανικός σύντροφός τους και σε εκείνα που έχουν τελικά οι άνθρωποι τους οποίους προσεγγίζουν, μέσω του σάιτ, για γνωριμία. Στις περισσότερες περιπτώσεις των online γνωριμιών, η φωτογραφία, δηλαδή η εικόνα του άλλου είναι αυτή που μετράει.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα του μπεστ σέλερ Dataclysm: Αγάπη, σεξ, φυλή, τα στοιχεία του σάιτ του έχουν δείξει ξεκάθαρα ότι οι φωτογραφίες είναι αυτές που κατά 90% ωθούν τους χρήστες να προχωρήσουν και να προσεγγίσουν άλλους χρήστες. Κρατήστε αυτό ως πρώτο δεδομένο. Το δεύτερο είναι ότι ένας από τους βασικούς στόχους μιας εφαρμογής γνωριμιών στο Android, το Tinder, είναι να μας παρουσιάσουν άτομα τα οποία βρίσκονται κοντά μας, στη γειτονιά μας. Έτσι έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι γνωρίζονται και να επεκτείνεις τον κοινωνικό σου κύκλο.  Η προσέγγιση σε αυτή την περίπτωση γίνεται με βάση δύο παραμέτρους: την εμφάνιση (πάλι από φωτογραφία κρίνουμε) και την εγγύτητα.

Και σε αυτό το σημείο ο Aziz  Ansari, συγγραφέας του Modern Romance (No 1 μπεστ σέλερ των New York Times.), υπογραμμίζει ότι η τακτική μας στην αναζήτηση του ερωτικού συντρόφου δεν απέχει και πολύ από εκείνη που ενδεχομένως ακολουθούσαν οι παππούδες μας πολλές δεκαετίες πριν: αναζητούσαν «ένα καλό και όμορφο παιδί ή μια καλή και όμορφη κοπέλα από το ίδιο χωριό ή την ίδια γειτονιά». Μήπως λοιπόν οι συνήθειές μας δεν έχουν αλλάξει και πολύ 60 χρόνια μετά, απλώς έχουν αλλάξει τα μέσα και οι τρόποι για να βρούμε αυτό που αναζητάμε; Και τελικά μήπως το Tinder, το Facebook και το Viber μπορούν να θρέψουν και να γιγαντώσουν το ρομαντισμό μας, αρκεί να τα χειριστούμε σωστά;

Η επάνοδος του (υπαρκτού) ρομαντισμού;

Είναι δεδομένο ότι στην ιστορία του είδους μας ποτέ δεν είχαμε τόσo πολλές ερωτικές επιλογές όσo έχουμε τώρα, με τα κοινωνικά δίκτυα να φέρνουν στην πόρτα μας αμέτρητες με ένα απλό κλικ. Όλη αυτή όμως η υπερπροσφορά και η ευκολία, η έλλειψη ουσιαστικής επαφής, φλερτ και μυστηρίου, με τον τρόπο που κάποιοι από εμάς τα έχουν ζήσει πριν την επέλαση της τεχνολογίας, μας δημιουργεί και μια τεράστια ανάγκη για πραγματικό έρωτα και αληθινό ρομάντζο.

Επιθυμούμε βαθιά να νιώσουμε την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά για ένα άτομο, θέλουμε να το γνωρίσουμε μέσα από τις πράξεις. Θέλουμε να καταδυθούμε μαζί του στις βαθύτερες σκέψεις του. Ίσως γι’ αυτό η ταινία La la land πέτυχε. Γιατί έκλεινε μέσα της τη λάμψη του παλιού Χόλυγουντ, αλλά και τα χρώματα και τη μουσική και τις χορογραφίες ενός καθαρόαιμου ρομάντζου (από αυτά που ζούσαμε έως και πριν 10-15 χρόνια), που δεν μπορεί να επιβιώσει στην touch screen οθόνη του κινητού μας.

Και επειδή είναι λίγο δύσκολο ξαφνικά να πετάξουμε τα κινητά, τους υπολογιστές και να κάνουμε sign out από όλα τα κοινωνικά δίκτυα, το μόνο που μπορούμε να προσπαθήσουμε είναι να φέρουμε τα στοιχεία ενός αληθινού έρωτα και στον κυβερνοχώρο.

Και αυτά ξεκινούν και τελειώνουν στο εξής ένα: ΕΠΑΦΗ. Όσες επιλογές κι αν έχουμε στις οθόνες μας, το σημαντικό είναι να μη χάσουμε το σύνδεσμο με τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από αυτές», επισημαίνει ο Aziz Ansari, ο οποίος συνέγραψε το βιβλίο του με τη βοήθεια του κοινωνιολόγου στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Eric Klinenberg αφού μελέτησε μαζί του πλήθος κοινωνιολογικών και ψυχολογικών ερευνών που έχουν να κάνουν με τον έρωτα και τα κοινωνικά δίκτυα. Ας αφήσουμε λοιπόν τις δεκάωρες συνομιλίες στο τσατ και ας βγούμε να πιούμε έναν καφέ μαζί, ας αφήσουμε τις παρακολουθήσεις μέσω Fb για το πότε μπήκε και πότε βγήκε εκείνος που μας ενδιαφέρει και ας διαπιστώσουμε από κοντά αν αυτός ο άνθρωπος αξίζει την εμπιστοσύνη μας. Και αν θέλουμε μόνο περιστασιακό σεξ, ας το ξεκαθαρίσουμε και αυτό στο συνομιλητή μας. Όπως και το αν έχουμε ανάγκη για μια πραγματική σχέση.

Σύμφωνα με τη διάσημη ανθρωπολόγο Helen Fisher, «κανένα σάιτ γνωριμιών σε αυτό τον πλανήτη δεν μπορεί να κάνει αυτό που κάνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος σχετικά με την επιλογή του σωστού συντρόφου». Και στο ίδιο πλαίσιο ο Ansari αναφέρει στο βιβλίο του Modern Romance όσον αφορά την προοπτική μιας καλής σχέσης:

«Το κλειδί είναι να παρατήσεις την οθόνη του υπολογιστή σου και να βγεις με αυτούς τους ανθρώπους. Να μην περνάς όλη τη νύχτα κάνοντας ανούσιες συνομιλίες με αγνώστους. Κάθε άνθρωπος κρύβει κάτι συναρπαστικό και θα γίνουμε πολύ πιο ευτυχισμένοι αν επενδύσουμε το χρόνο και την ενέργεια που χρειάζεται για να το ανακαλύψουμε».

Ο κυνισμός, η επιφανειακότητα, η επιπολαιότητα, η αναλωσιμότητα, στοιχεία που κυριαρχούν στις σχέσεις που αναπτύσσουμε τα τελευταία χρόνια στην αυλή των social media αποτελούν ταυτόχρονα και την καλύτερη αφορμή, ένα είδος στοιχήματος, για να διεκδικήσουμε και να πάρουμε πίσω όλα όσα επιτρέψαμε να χάσουμε: την ευαισθησία, το ρομαντισμό, την ουσία.

Όπως αναφέρει και ο Ansari σε ένα σημείο του βιβλίου του, «η εξέλιξη του πολιτισμού και η τεχνολογία ανέκαθεν ταρακουνούσαν το ρομαντισμό. Αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι πάντα καταφέρναμε να προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές και στις διαφορετικές συνθήκες. Όποιο κι αν ήταν κάθε φορά το εμπόδιο συνεχίσαμε να ανακαλύπτουμε τον έρωτα και την αγάπη».

Πηγή