Ο Demian Bucay είναι γιος του διάσημου ψυχοθεραπευτή και ψυχίατρου Χόρχε Μπουκάι, ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής και ο ίδιος με συγγραφικές ανησυχίες, στρώνει εδώ και καιρό τον δικό του δρόμο στην επιστήμη και στη συγγραφή. Χωρίς να μιμείται ή να ανταγωνίζεται τον διάσημο πατέρα του, αναζητεί την «άλλη γωνία» που θα του επιτρέψει να αρθρώσει δικό του, αυτόνομο λόγο για όλα εκείνα τα ζητήματα της καρδιάς και της ψυχής που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο.
Η αφηγηματική τεχνική του Ντέμιαν Μπουκάι οφείλει πολλά στα διδάγματα του πατέρα του. Και αυτός πιστεύει στην θεραπευτική δύναμη των ιστοριών, τις οποίες αντλεί από την κλινική εμπειρία, από το σινεμά, τα βιβλία, ακόμα και από την προσωπική ζωή του. Το αποτέλεσμα είναι ένα κολάζ αφηγήσεων ευανάγνωστο και γοητευτικό στο οποίο ο καθένας μας θα βρει στοιχεία από την δική του εμπειρία.
Πρόκειται για απλές ιστορίες και προσωπικές καταθέσεις από την επαγγελματική του εμπειρία, αλλά με ένα ύφος δημιουργικό που κάνει τον αναγνώστη συμμέτοχο και τον βάζει να σκεφτεί για τον εαυτό του.
Ο Ντέμιαν Μπουκάι αντλεί από τον παγκόσμιο πνευματικό πλούτο, αλλά δεν έχει αναστολές και διανοητικά εμπόδια να το πράξει αυτό εκλαϊκευμένα και ευχάριστα. Στρέφεται στη διδασκαλία του ζεν, στην κινεζική παράδοση, τον Καρλ Γιουνγκ. Δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να φτάσει μέχρι τον Τόλκιν και τις ταινίες Μάτριξ. Δεν έχει κανένα πρόβλημα, ο Φρόντο από τα Χόμπιτ και ο Γκάνταλφ από τον Αρχοντα των Δαχτυλιδιών να γίνουν άξιοι συνοδοιπόροι και βοηθοί του στο έργο του να απευθυνθεί στο κοινό με εύληπτο, ενδιαφέροντα και κυρίως ωφέλιμο τρόπο για τον ίδιο τον αναγνώστη. Ο,τι είναι χρήσιμο μπαίνει στο χωνευτήρι και από τον ιδιότυπο αυτό πολιτισμικό συγκρητισμό, προκύπτει η θέαση αυτή των πραγμάτων από τη διαφορετική γωνία, από το πρίσμα εκείνο που επιτρέπει στον άνθρωπο να νιώσει ότι είναι λίγο πιο ελεύθερος ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό.
Αποδοχή, κατανόηση, εμπιστοσύνη, ευγνωμοσύνη είναι λέξεις-κλειδιά για όποιον θέλει να πορευτεί τον δρόμο εκείνο της προσωπικής εξέλιξης και ανάπτυξης· την οδό αυτή που οι συγκρούσεις, οι διαξιφισμοί, οι καθημερινές αποτυχίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον καθένα από μας για να γίνουν εφαλτήρια μιας πιο ευτυχισμένης ζωής, διδάσκοντας μόνοι μας τον εαυτό μας πώς να είμαστε πιο ευέλικτοι, πιο απλοί, πιο ήσυχοι, με λιγότερη αγωνία και στρες, με περισσότερες ευχαριστήσεις και στιγμές χαλάρωσης και απόλαυσης. Ο Μπουκάι δεν λέει μεγάλα λόγια, δεν μιλάει για ανέφικτους στόχους, δεν δίνει οδηγίες. Παρέχει όμως ιδέες και σκέψεις τις οποίες, εάν κάποιος θελήσει, μπορεί να ενσωματώσει στη ζωή του και να αρχίσει να την ξεκλειδώνει με διαφορετικό τρόπο.
Γειωμένα και ισορροπημένα δεν προτρέπει σε καμία συνταγή επιτυχίας. Υιοθετεί έναν όρο που είναι πιο φιλικός για τον σύγχρονο άνθρωπο που έχει να αντιμετωπίσει και τη διεθνή οικονομική κρίση, με τις αποτυχίες και τις ματαιώσεις που μπορούν να προκύψουν από μια τέτοια σύγκρουση με την εξωτερική πραγματικότητα.
Έναντι της επιτυχίας, ο Μπουκάι μιλάει για «ευδοκίμηση». Για έναν άνθρωπο που κυνηγάει μεν τις επιθυμίες του και τα όνειρά του, αλλά με έναν πιο εσωτερικό και εξατομικευμένο τρόπο, πιο βαθύ και αποτελεσματικό στη σμίλευση της προσωπικότητας. Ένα ρυθμό εξέλιξης χωρίς βιασύνη. Μιλάει για τις γέφυρες που μπορούμε να στήνουμε με τους άλλους, για την αγάπη, για τις διαπραγματεύσεις, για τα εμπόδια που ορθώνει η οποιουδήποτε είδους προσκόλληση· για το μεγάλο μάθημα που μπορεί να μας βοηθήσει να ζούμε τη ζωή μας λίγο πιο απελευθερωμένα, τη συμφιλίωση με την ήττα, εκείνο το απλό που μας έλεγαν στο σχολείο, «πρέπει να μάθεις και να χάνεις».
Διαβάστε και αυτό: Bucay Demian: Η τέχνη να εξελίσσεσαι χωρίς βιασύνη
