Πεινασμένες ψυχές… τριγυρνούν μόνες, αναζητούν, ελπίζουν, πονούν και τελικά μένουν μόνες και πεινασμένες…Το επέλεξαν, το προκάλεσαν, το θέλουν; Ποιος ξέρει… Τι σημασία έχει; Σημασία έχει το πώς νιώθουν… Νιώθουν τόσο πεινασμένες… για λίγο ενδιαφέρον, λίγη σημασία, λίγη τρυφερότητα και αγάπη, λίγη ζεστασιά και νοιάξιμο.
Νιώθουν πεινασμένες για λίγο συναίσθημα και είναι πιο σημαντική η πείνα της ψυχής, παρά του σώματος. Το πεινασμένο σώμα μπορεί να βρει κάποιο τρόπο να καλύψει ή να ψευτοκαλύψει την πείνα που νιώθει, μια πεινασμένη ψυχή, όμως, δεν μπορεί να κοροϊδέψει την πείνα της με ψευτο- συναισθήματα ή με σχεδόν συναισθήματα- ή νιώθει ή δεν νιώθει… Έχει ανάγκη από γνήσιες και αυθεντικές –ανθρώπινες- σχέσεις, στις οποίες δεν θα χρειάζεται να παρακαλά για λίγο συναίσθημα… θα μπορεί να αφεθεί μέσα σε ένα συναισθηματικό πάρε-δώσε χωρίς μέτρημα, χωρίς ζύγισμα, χωρίς απαιτήσεις…
Πεινασμένες ψυχές που τριγυρνούν περιμένοντας να βρουν λίγη τροφή, λίγη συναισθηματική τροφή που θα απαλύνει την αίσθηση της πείνας… Η συναισθηματική πείνα είναι μια αίσθηση έντονης συναισθηματικής ανάγκης, που προέρχεται από τη συναισθηματική στέρηση που βίωσε το άτομο κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Πεινασμένες ψυχές που νιώθουν πόνο και νοσταλγία, μια αίσθηση απελπισίας και κενού… ένα κενό που γίνεται αντιληπτό μέσα από τον πόνο της μοναξιάς και της απομάκρυνσης. Πεινασμένες ψυχές που θεωρούν ότι αν καταφέρουν να έρθουν κοντά σε άλλα πρόσωπα θα μπορέσουν να καλύψουν ικανοποιητικά την πείνα τους. Και το κάνουν, τόσο παρορμητικά και αγωνιωδώς, που δεν διακρίνουν πόσο ικανό είναι το πρόσωπο που έχουν απέναντί τους να τους δώσει το συναίσθημα που έχουν ανάγκη. Και… είναι τόσες οι λανθασμένες επιλογές στην προσπάθεια να κατευνάσουν την πείνα, που η πείνα γίνετε ακόμα πιο έντονη… πιο ανυπόφορη, πιο βαθιά…
Πεινασμένες ψυχές, που βρίσκονται σε μια δίνη αναζήτησης λίγου συναισθήματος, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουν πώς να το κάνουν και τι ακριβώς ζητούν. Είναι πιο εύκολο να δώσουν και να λάβουν σωματική στοργή και προσοχή, μια επιφανειακή αλληλεπίδραση, που στην πραγματικότητα αποστραγγίζει και τους τελευταίους συναισθηματικούς πόρους που ήταν διαθέσιμοι. Είναι πιο εύκολο να πειστούν ότι δεν έχουν ανάγκη από κανένα συναίσθημα και να παραμείνουν πεινασμένες, παρά να βρουν τον δρόμο της ικανοποίησης και του κορεσμού.
Πεινασμένες ψυχές, που αγωνιούν, που απογοητεύονται, που νιώθουν πληγωμένες, προδομένες, μόνες, απελπισμένες… Πεινασμένες ψυχές, χωρίς συναίσθημα, χωρίς επαφή, χωρίς άγγιγμα, χωρίς νοιάξιμο, χωρίς ζωή…
Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.
