«Δύσκολο πράγμα η αγάπη. Άθλος. Η αγάπη είναι κορυφή. Δεν είναι κάτι απλό, δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Λες σ’ αγαπώ… Μα καμιά φορά το σ΄ αγαπώ, θα πει σ’ έχω ανάγκη. Αυτό δεν είναι αγάπη αλλά η ανάγκη να έχουμε κάποιους ανθρώπους στη ζωή μας. Όταν αγαπάς σκέφτεσαι μόνο αυτόν που αγαπάς. Τα θέλω του, την ελευθερία του. Να μαζεύεις τα κομμάτια του κι ας ξέρεις πως θα ματώσεις. Να χαϊδεύεις τις φτερούγες του για να τις ανοίξει και να πετάξει όπου επιθυμεί η ψυχή του κι ας ξέρεις πως θα πονάς και θα σου λείψει…
«Αγάπη θα πει δόσιμο. Η αγάπη σ’ οδηγεί να κάνεις την άκρη. Αφήνω χώρο στον άλλο ν’ ανασάνει, αφήνω χώρο να κινηθεί, να νοιώσει ελεύθερος και όταν εσύ δε θα ‘σαι καλά, εγώ θα είμαι εκεί για να σε κάνω να γελάς
«Σ’ αγαπώ όχι μόνο γι’ αυτό που είσαι, αλλά γι αυτό που είμαι όταν είμαι μαζί σου….» Ναι σ’ αγαπώ γιατί τολμώ, σ’ αγαπώ γιατί πορευόμαστε μέσα στο φως… Σ΄ αγαπώ για την κάθε στιγμή. Για τα ελαττώματα, τις γκρίνιες σου, τους καυγάδες μας, τα πείσματα… Για όλα όσα είσαι. Για όλα όσα ανακάλυψα. Για όλα όσα έγινα μέσα από σένα… Για τα δάκρυα που μου σκούπισες. Στην αγκαλιά σου μεγάλωσα. Σ’ αγαπώ, γιατί είσαι ο ήλιος που ζεσταίνει τις μέρες και τις νύχτες μου… Σ’ αγαπώ γιατί είσαι εσύ. Σ’ αγαπώ γιατί μ’ έμαθες να αγαπώ. Να μοιράζομαι, να πονώ… Να παλεύω, να μένω, να υπομένω, να νικώ… Να ξυπνώ και να βλέπω τον κόσμο αλλιώς… Να ζω… Σ’ αγαπώ γιατί, μ’ έμαθες να χαίρομαι ακόμα και με ότι πιο απλό…. Να κοιτώ τον ουρανό. Σ’ αγαπώ για το ζεστό φαγητό που μου μαγείρεψες όταν σου έλεγα πως δεν πεινούσα, για το νερό που μου πρόσφερες όταν ήξερες πως διψούσα… Σ’ αγαπώ γιατί μου άπλωσες το χέρι. Μ’ ακολούθησες στα δύσβατα… Δέχτηκες κι άκουσες της ψυχής μου τ’ ανείπωτα… Σ’ αγαπώ γιατί τολμάς. Σ’ αγαπώ γιατί πάντα μένεις όταν όλοι φεύγουν… Είσαι εκεί και με περιμένεις όταν τα φώτα κλείνουν…. Όταν πέφτω με σηκώνεις… Όταν μ΄ αγκαλιάζεις με γαληνεύεις… Σ΄ αγαπώ για όλα τα βράδια που με έβαλες για ύπνο, για τις στιγμές που μου χάιδευες τα μαλλιά, ψιθυρίζοντας μου πως όλα θα πάνε καλά. Σ’ αγαπώ γιατί μέσα από την αγάπη σου γίνομαι καλύτερη… Σ’ αγαπώ γιατί σ’ αγαπώ…
Και να θυμάσαι πως η αγάπη δεν πληγώνει. Η προσδοκία και η αναμονή των ανθρώπων για ανταμοιβή πληγώνει την αγάπη. Όταν αγαπάς απλά δίνεις.
Ο Όσσο γράφει: «Αγάπη σημαίνει ν’ αφήνετε στον άλλο την ελευθερία να μπορεί να είναι ο εαυτός του, κάθε στιγμή του κοινού σας δρόμου και να είστε επίσης ικανοί να φτάνετε μια τέτοια εσωτερική ωριμότητα που να μη φοβάστε ότι θα μειωθεί το συναίσθημα και το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο. Αγάπη σημαίνει να επιθυμείτε την χαρά του αγαπημένου.. χωρίς να χρειάζεται να βάζετε θέματα και χωρίς να προσδοκάτε τίποτε σαν αντάλλαγμα. Η αγάπη είναι η ποιότητα της ύπαρξης, που αν υπάρχει, τότε κερδίζουν όλοι όσοι την πλησιάζουν… εραστής, φίλος, γιος ακόμα κι ένας άγνωστος. Θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί, μόνο και μόνο, γιατί μας αρέσει αυτό το “μαζί”, αλλά πολύ συχνά μένουμε με τον άλλο, επειδή νοιώθουμε άσχημα “χωρίς” αυτόν. Μόνο αν νικήσουμε το φόβο της μοναξιάς, θα είμαστε ικανοί για την αγάπη. Μόνο αν αγαπήσεις την μοναξιά, κάθε λεπτό που ζεις με τον άλλον.. γίνετε μια επιλογή αγάπης.
Να σκέφτεσαι λοιπόν σαν να μην υπάρχει παρελθόν, και να σκέφτεσαι σαν να μην υπάρχει μέλλον. Ετούτη η στιγμή είναι ό,τι έχεις. Να φέρεσαι σαν να είναι αυτή η στιγμή το παν και βρες τη λύση: Πώς να μετασχηματίζεις την ενέργειά σου σε ένα φαινόμενο αγάπης, αυτή τη στιγμή. Εκείνο που έχει σημασία είναι το να είσαι στο εδώ και τώρα. Βρες το δρόμο σου. Αν μπορέσεις να τον βρεις με μία σχέση, πολύ ωραία. Αν δεν μπορέσεις να τον βρεις με τις σχέσεις, τότε βρες τον με την μοναχικότητά σου….»
Από το βιβλίο της Τένιας Μακρή «Γιατί σ’ αγαπώ…
