Ο θρύλος των Τσερόκι για τους δύο λύκους μιλά για μια συνεχή μάχη μεταξύ δύο δυνάμεων μέσα μας. Είναι μια σύγκρουση ανάμεσα στη φωτεινή πλευρά μας (άσπρος λύκος) και τη σκοτεινή (μαύρος λύκος). Το  Ινδιανόπουλο απορούσε όταν άκουγε τον παππού του να του λέει ότι υπάρχει ο καλός και ο κακός λύκος μέσα σε όλους μας.

Ένας παππούς είπε στον εγγονό του, όταν ήρθε θυμωμένος εξαιτίας ενός φίλου του που τον αδίκησε:

“Άσε με να σου πω μια ιστορία. Και γω, μερικές φορές, έχω νοιώσει μεγάλο μίσος για αυτούς που μας έχουν στερήσει τόσα πολλά, χωρίς καμία θλίψη για τα όσα κάνουν.

Αλλά το μίσος και ο θυμός σε καταρρακώνουν, και δεν κάνουν κακό στον άλλον. Είναι σαν να παίρνεις ένα δηλητήριο και να εύχεσαι ο άλλος να πεθάνει. Βασανίστηκα με αυτά τα συναισθήματα πολλές φορές.” Και συνέχισε:

Είναι σαν να έχω δύο λύκους μέσα μου. Ο ένας είναι καλός και δεν κάνει κακό. Ζει σε αρμονία με τα πάντα γύρω του, και δεν προσβάλλεται όταν ο άλλος δεν είχε πρόθεση να τον προσβάλλει. Θα πολεμήσει μόνο όταν είναι να κάνει το σωστό, και με τον σωστό τρόπο.

Αλλά ο άλλος λύκος, ααααχ! Είναι γεμάτος θυμό. Το παραμικρό θα του ανεβάσει το αίμα στο κεφάλι. Πολεμάει τους πάντες, πάντα, και χωρίς λόγο. Δεν μπορεί να σκεφτεί, γιατί ο θυμός και το μίσος του είναι τόσο ισχυρά. Είναι ένας απρόσφορος θυμός, γιατί ο θυμός του δεν θα αλλάξει τίποτα.

Μερικές φορές μου είναι δύσκολο να ζω με αυτούς τους δύο λύκους μέσα μου, γιατί και οι δύο προσπαθούν να κυριεύσουν το πνεύμα μου.”

Το αγόρι κοίταξε τον παππού του στα μάτια και τον ρώτησε, “Ποιος κερδίζει, παππού;”

Ο παππούς χαμογέλασε και είπε ήρεμα, “Αυτός που ταΐζω.”

______

Δυστυχώς οι άνθρωποι προτίμησαν μα ταΐσουν τον φθόνο και τη ζήλια, τη ματαιοδοξία και την αλαζονεία, την απληστία και άλλα δυσάρεστα τον μαύρο λύκο.