Γιατί είναι σημαντικό να κριτικάρουμε τον Χριστιανισμό και τις άλλες θρησκείες.
Θα επικεντρωθώ στον Χριστιανισμό επειδή έχω χρόνια εμπειρίας σε αυτή τη θρησκεία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτά που θα γράψω δεν ισχύουν και για την πλειοψηφία των υπόλοιπων θρησκειών.
Το βασικό πρόβλημα λοιπόν με τις θρησκείες, και ειδικά τον Χριστιανισμό, είναι πως μας προτρέπουν να πάρουμε αποφάσεις βασισμένες στις αρχές τους οι οποίες είναι μια συλλογή από, κατά βάση, εξαιρετικά ανήθικες ιστορίες.
Ενώ πιστεύω ακράδαντα πως ο κάθε ένας έχει δικαίωμα στις απόψεις του, όταν αυτές οι απόψεις είναι βασισμένες σε βιβλία ηλικίας 2000 ετών και πάνω, τότε είναι προφανές πως όχι μόνο δεν είναι επίκαιρες αλλά πιθανόν να είναι εντελώς ξεπερασμένες. Μπορεί στην Ελλάδα αυτοί που πιστεύουν στη κατά λέξη ερμηνεία της Βίβλου να μην είναι πολλοί (υπάρχουν, τους έχω γνωρίσει), στον υπόλοιπο κόσμο όμως δεν αποτελούν μια ασήμαντη μειονότητα. Αυτές οι σκοταδιστικές απόψεις, όπως το ότι η Γη είναι μερικών χιλιάδων χρόνων και όχι μερικών δισεκατομμυρίων, είναι, το λιγότερο, προβληματικές.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει πρόσβαση στην πολιτική, ή προσπαθούν να την επηρεάσουν προκειμένου να προωθήσουν τις απόψεις τους σε όλους. Βασική αρχή του Χριστιανισμού είναι πως πρέπει να σωθούν όσο περισσότεροι άνθρωποι είναι δυνατόν, οπότε ο προσηλυτισμός είναι “στο μενού”.
Ο Χριστιανισμός είναι μια αθώα θρησκεία που προσφέρει παρηγοριά και αποκούμπι σε χιλιάδες ανθρώπους.
Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή πως το επιχείρημα “προσφέρει παρηγοριά” είναι αστείο. Το αλκοόλ προσφέρει παρηγοριά στους αλκοολικούς, τα ναρκωτικά στους ναρκομανείς, ο τζόγος στους εθισμένους σε αυτόν, το τσιγάρο στους καπνιστές. Κανείς δεν θεωρεί αυτές τις συμπεριφορές καλές και αθώες, επομένως πως προκύπτει κάτι τέτοιο για τη θρησκεία;
Ας δούμε όμως παραδείγματα όπου η θρησκεία, με τις απαρχαιωμένες ιδέες της προκαλεί προβλήματα.
Η θρησκεία είναι κατά της ισότητας των ανθρώπων ακόμα και αν διαλαλεί το αντίθετο. Οι ομοφυλόφιλοι είναι “άρρωστοι” και πρέπει να σωθούν, οι γυναίκες έχουν λιγότερα δικαιώματα από τους άντρες και πρέπει να τους υπακούν όταν δεν κάνουν παιδιά, είναι δύο μόνο από τα παραδείγματα που θα μπορούσα να δώσω. Είναι ξεκάθαρο πως αν κάποιοι δεν πιστεύουν σε αυτά που πρεσβεύει ο Χριστιανισμός θα έχουν λιγότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους.
Οι θρησκείες μας λένε πως είναι ευλογία να μας μιλήσει ο θεός. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει πως όταν ακούσουμε φωνές στο μυαλό μας τότε είναι αποδεκτό να θεωρήσουμε πως αυτή η φωνή είναι του θεού. Η επιστήμη, μας λένε, δεν μπορεί να κρίνει αυτές τις εμπειρίες άρα ο κάθε ένας μπορεί να συμπεριφερθεί με βάση αυτές τις φωνές χωρίς να αμφισβητήσει τη κρίση του και ταυτοχρόνως να είναι εντάξει με τη συνείδησή του, όποιες και αν είναι οι πράξεις του.
Όλες οι επιλογές στη ζωή μας κρίνονται με βάση τους κανόνες της βίβλου ή άλλων ιερών βιβλίων. Αυτό μας αφαιρεί τη δυνατότητα να παίρνουμε αποφάσεις που να βασίζονται σε αυτά που μας λέει η επιστήμη. Το αποτέλεσμα είναι να είμαστε κατά των εκτρώσεων, να σκοτώνουμε γιατρούς, να αρνούμαστε μεταγγίσεις αίματος ή επεμβάσεις που σώζουν ζωές.
Ο Χριστιανισμός είναι μια θρησκεία εξαιρετικά παθιασμένη με το τί κάνουμε στο κρεβάτι μας, με ποιόν κοιμόμαστε και αν φοράμε προφυλακτικό ή όχι. Ειλικρινά, αν υπάρχει θεός που έχει αυτά στο μυαλό του τότε είναι άρρωστος και θα έπρεπε να τον αγνοήσουμε επιδεικτικά. Όταν φτάνουμε στο σημείο να λέμε πως είναι προτιμότερο να πεθαίνει κάποιος από AIDS από το να βάλει προφυλακτικό, τότε έχουμε μια θρησκεία που μόνο παρηγοριά και αποκούμπι δεν είναι.
Άλλα προβλήματα με τις θρησκείες είναι πως δεν πληρώνουν φόρους, πως θέλουν να λογοκρίνουν αυτά με τα οποία δεν συμφωνούν, πως οι φανατικοί τους σκοτώνουν ανθρώπους και πως όλοι περιμένουν το τέλος του κόσμου για να συναντηθούν με τον δημιουργό τους.
Η θρησκεία προσφέρει στη κοινωνία
Χωρίς αμφιβολία η θρησκεία προσφέρει μέσω του φιλανθρωπικού της έργου αρκετά. Το πρόβλημα με αυτή τη λογική είναι πως αυτή η προσφορά δεν είναι αποκλειστικότητα της θρησκείας και δεν χρειάζεται να πιστεύεις για να βοηθήσεις. Παραδείγματα οργανώσεων που δεν έχουν καμία σχέση με τη θρησκεία αλλά προσφέρουν πάρα πολλά υπάρχουν και είναι αρκετά.
Ίσως όμως ο πιο απλός τρόπος για να δούμε αν η θρησκεία είναι καλή για την κοινωνία είναι να συγκρίνουμε κοινωνίες. Αν δούμε λοιπόν την Αμερική ή την Ελλάδα, δύο χώρες πολύ θρησκευόμενες και τις συγκρίνουμε με τις Σκανδιναβικές χώρες οι οποίες είναι κατά βάση άθεες, τότε η διαφορά σε φτώχια και δυστυχία είναι τεράστια.
Η Βίβλος είναι το καλύτερο βιβλίο.
Προφανώς δεν αναφέρομαι στη λογοτεχνική αξία της βίβλου αλλά στην ηθική της αξία. Ενώ πολλοί άνθρωποι προτιμούν να αγνοούν την Παλαιά Διαθήκη (ΠΔ) και να λένε πως ακολουθούν μόνο τα διδάγματα της Καινής (ΚΔ), δεν μπορούν να αγνοήσουν τα παρακάτω:
Ο Ιησούς ήταν εβραίος και πίστευε στην ΠΔ.
Στην ομιλία του όρους των Ελαιών είχε αναφέρει ξεκάθαρα πως δεν θα ακυρώσει τις γραφές και όποιος δεν τις ακολουθεί δεν θα μπει στον παράδεισο.
Συνεπώς, ο Ιησούς που διαλαλεί την αγάπη για τον πλησίον, δεν ακυρώνει τα παρακάτω που είναι βασικές ιστορίες στην ΠΔ:
Γενοκτονίες
Ρατσισμός
Δουλεία
Σεξισμός και βιασμοί
Δολοφονίες
Παιδική κακοποίηση
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα των νέων Χριστιανών είναι πως επιλέγουν τα θετικά και ταυτόχρονα ξεχνούν τα αρνητικά στοιχεία της θρησκείας τους. Αλλά αν δεχθούμε, όπως μας λένε, πως η ΠΔ είναι ο λόγος του θεού τότε δεν καταλαβαίνω με ποιό δικαίωμα μπορούμε να την αγνοούμε και να επιλέγουμε ποιό λόγο του θεού ακούμε και ποιόν όχι. Η θρησκεία δεν μπορεί να είναι a-la-carte εκτός και αν αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας, οπότε αφού απορρίπτουμε το ένα γιατί να μην τα απορρίψουμε όλα;
Γιατί να είσαι Χριστιανός ;
Προφανώς η επιλογή να είσαι οπαδός κάποιας άλλης θρησκείας και όχι Χριστιανός μας φέρνει σε παρόμοια ερώτηση οπότε δεν μπορεί να είναι αυτή η απάντηση.
Αλλά γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι Χριστιανοί; Η συντριπτική πλειοψηφία είναι Χριστιανοί διότι ήταν οι γονείς τους. Από μικρούς τους είπαν πως είναι το σωστό και όλα τα άλλα λάθος, τους έμαθαν πως η λέξη άθεος είναι βρισιά και από τότε πιστεύουν χωρίς να αναρωτιούνται αν υπάρχουν προβλήματα με την ιστορία στην οποία πιστεύουν και προφανώς δεν επιλέξανε ποτέ.
Το πρόβλημα με τη βίβλο είναι πως οι ίδιοι οι Ευαγγελιστές δεν συμφωνούν μεταξύ τους σε βασικά και σημαντικά σημεία της ιστορίας του Ιησού. Τα βιβλία της J.K. Rowlling με τον Χάρυ Πόττερ είναι πολύ πιο ακριβή και σωστά στις λεπτομέρειές τους. Αλλά αν ισχυριστώ πως είναι αληθινά τότε όλοι θα γελάσουν μαζί μου. Όταν όμως οι Χριστιανοί λένε πως η βίβλος είναι αληθινή ιστορία, τότε όλοι πρέπει να το σεβαστούμε και να ξεχάσουμε τα τεράστια προβλήματα και τις ασυμφωνίες μεταξύ των βιβλίων της ΚΔ.
Το γεγονός πως ο Ιησούς υπήρχε (μάλλον υπήρχε) σαν άνθρωπος, αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως ήταν θεός, μεσσίας, ή θαυματοποιός. Ακόμα και αν ο Ιησούς υπήρχε, η θεϊκή του υπόσταση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή με αυτό μόνο το επιχείρημα.
Γιατί να υπάρχει ο θεός;
Αν δούμε το θεό της βίβλου και το θεό όλων των άλλων λαών, συμπεριλαμβανομένων και των μυθολογικών θεών, δεν βλέπουμε σημαντικές διαφορές. Όλοι είχαν συναισθήματα όμοια με τους ανθρώπους, μίσος, αγάπη, εκδίκηση, ζήλια. Ήθελαν τα ίδια, κάποιος να τους λατρεύει και να θυσιάζει τη ζωή του για αυτούς. Γιατί λοιπόν να μην είναι και ο Χριστιανικός θεός άλλος ένας μύθος;
Επιχειρήματα υπέρ της ύπαρξης του θεού υπάρχουν πολλά αλλά όλα είναι αδύναμα.
Ο θεός μεσολαβεί και κάνει θαύματα.
Ο κόσμος είναι γεμάτος από μικρά παιδιά που δεν έχουν προλάβει να αμαρτήσουν, πόσο μάλλον να μάθουν τί θα πει θεός και Χριστιανισμός και παρ’ όλ’ αυτά υποφέρουν φριχτά. Γιατί ο θεός το επιτρέπει; Γιατί ο θεός δεν σταματάει τις μεγάλες καταστροφές που σκοτώνουν δίκαιους και άδικους μαζί; Γιατί τουλάχιστον δεν σώζει τους “δικούς του ανθρώπους”, αυτούς που πιστεύουν και είναι πραγματικοί Χριστιανοί; Αν η απάντηση είναι γιατί στη μετά θάνατον ζωή θα ανταμειφθούν τότε η θρησκεία παραδέχεται πως η ζωή που έχουμε τώρα δεν αξίζει και αρκεί να υπακούσουμε ένα μεγάλο πατερούλη προκειμένου να ζήσουμε (μετά θάνατον) ζωή χαρισάμενη. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που πολλοί Χριστιανοί περιμένουν πως και τι τη δευτέρα παρουσία. Τώρα βέβαια, γιατί μια αιωνιώτητα προσευχής, λατρείας και υποταγής είναι παράδεισος, δεν το ξέρω. Εμένα μου φαίνεται σαν κόλαση.
Όλα έχουν μια αιτία ύπαρξης. Το ίδιο και το σύμπαν. Η αιτία ύπαρξης του σύμπαντος είναι ο θεός.
Αυτό το επιχείρημα είναι εντυπωσιακό στην υποκρισία του. Ξεκινά λέγοντας πως όλα έχουν μια αρχή και το δέχεται σαν απόλυτο (προκειμένου το επιχείρημα να έχει βαρύτητα) και καταλήγει λέγοντας πως μόνο ο θεός δεν έχει αρχή. Γιατί αυτό είναι αλήθεια δεν μας λέει. Γιατί ο θεός δεν έχει αρχή, γιατί αποτελεί εξαίρεση; Αν ακολουθήσουμε τη λογική του επιχειρήματος τότε είμαστε υποχρεωμένοι να ρωτήσουμε και πως δημιουργήθηκε ο θεός. Αλλιώς παίζουμε με σημαδεμένη τράπουλα.
Το σύμπαν έχει φτιαχτεί για εμάς και η ύπαρξή μας είναι η απόδειξη.
Μεγαλύτερο λάθος από αυτό δεν έχει ακουστεί. Όχι μόνο το γιγαντιαίο σύμπαν δεν έχει δημιουργηθεί για εμάς, τί νόημα θα είχε άλλωστε ένας ήλιος μερικά εκατομμύρια έτη φωτός μακριά για εμάς, αλλά δεν είναι και καθόλου φιλικό προς εμάς.
Μια έξοδος στο διάστημα χωρίς στολή και σκάφος θα μας σκότωνε σε δευτερόλεπτα. Στη γη, ο χώρος όπου μπορούμε να επιζήσουμε είναι λιγότερο από το 1/3, μιας και τα 2/3 είναι νερό. Από αυτό το 1/3 το μεγαλύτερο μέρος είναι είτε παγωμένες εκτάσεις, είτε έρημοι, είτε ζούγκλες. Οι πραγματικά φιλικές περιοχές για τους ανθρώπους είναι πολύ λίγες και ήδη μένουμε σε αυτές. Μένουμε και σε άλλες που δεν είναι φιλικές, όπως η Αλάσκα, αλλά αυτό γίνεται γιατί μας το επιτρέπει η τεχνολογία και όχι κάποιο θαύμα του θεού.
Η ζωή είναι εξαιρετικά πολύπλοκη για να έχει δημιουργηθεί μόνη της. Σχεδιάστηκε λοιπόν από το θεό.
Η θεωρία της εξέλιξης των ειδών, που η επιστήμη θεωρεί αληθινή, μας εξηγεί ακριβώς πως εξελίχθηκε η ζωή στον πλανήτη. Έχουμε επίσης πολλές θεωρίες για τη δημιουργία της ζωής που δεν χρειάζονται το θεό. Αν θέλουμε να τοποθετήσουμε το θεό στα κενά της επιστήμης τότε έχουμε ένα θεό των κενών ο οποίος θα μικραίνει όσο η επιστήμη προχωρά.
Ο θεός ακούει τις προσευχές μας και αυτές έχουν ιαματικές ιδιότητες.
Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Καμία έρευνα δεν έχει δείξει αποτελεσματικότητα της προσευχής, ή θαυματουργή ίαση. Όσο και αν έχουν προσπαθήσει οι πιστοί, κανένα θαύμα δεν έχει καταγραφεί το οποίο να μπορεί να αποδειχθεί με επιστημονικά κριτήρια.
Ο θεός μου μιλάει.
Θα σας παραπέμψω στο κομμάτι όπου αναφέρομαι στις φωνές στο μυαλό μας.
Ο Ιησούς υπήρχε και αυτό αποδεικνύει την αλήθεια των Ευαγγελίων.
Οι απόψεις σε αυτό το θέμα διίστανται. Κάποιοι λένε πως ο Ιησούς δεν υπήρχε διότι δεν υπάρχει καμία άλλη ιστορική πηγή που να επιβεβαιώνει την ύπαρξή του. Άλλοι λένε πως υπήρχε. Αν και δεν είναι ξεκάθαρο αν υπήρχε ή όχι, προσωπικά κλείνω υπέρ της ύπαρξής του. Αυτό όμως που πρέπει να ξεκαθαρίσω, όπως είπα και πριν, είναι πως ακόμα και αν υπήρχε αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα απολύτως. Ένας άνθρωπος με το όνομα Ιησούς (αρκετά κοινό εκείνη την εποχή) υπήρχε στη Γαλιλαία και μερικοί τον θεωρούσαν προφήτη ή και μεσσία. Δεν ήταν ο μόνος. Εκείνη τη περίοδο οι μεσσίες ήταν κάτι συνηθισμένο και ο κόσμος δεν έδινε σημασία σε παρόμοιες δηλώσεις. Για αυτό και ο Χριστιανισμός δεν “έπιασε” σαν θρησκεία μέχρι που ο Μέγας Κωνσταντίνος την έκανε επίσημη και υποχρεωτική στο Βυζάντιο. Ακόμα λοιπόν και αν υπήρχε ο Ιησούς, σε καμία περίπτωση δεν αποδεικνύεται πως ήταν ο υιός του θεού, ο μεσσίας ή ο θεός ο ίδιος. Ακόμα και αν δεχθούμε την παρθένο γέννηση, που ιστορικά έχει αποδειχθεί πως ήταν λάθος μετάφρασης, ακόμα και έτσι πάλι ο Ιησούς δεν φαίνεται να ήταν ο θεός αλλά ένας απλός άνθρωπος.
Επίλογος
Θα μπορούσα πω και άλλα; Ναι πολλά, ακόμα και αυτά που γράφω παραπάνω θα μπορούσα να τα αναλύσω σε βαθμό υπερβολής, αλλά δεν έχει νόημα να πω περισσότερα. Όταν πιστεύεις πραγματικά τότε παύεις να χρησιμοποιείς τη λογική και τα παραπάνω επιχειρήματα θέλουν καθαρό μυαλό και κριτική σκέψη για να λειτουργήσουν Σε κάποιο θρησκόληπτο άνθρωπο όλα τα παραπάνω είναι ανόητα και αστεία και εκεί είναι το βασικότερο πρόβλημα. Όλοι πιστεύουν πως χρησιμοποιούν το μυαλό τους για να κρίνουν καταστάσεις, αλλά όταν μιλάμε για θρησκεία η συντριπτική πλειοψηφία απλώς “κλείνει το διακόπτη” και επιλέγει να αγνοήσει τη λογική.
Συνεπώς, ότι και αν πω εγώ δεν έχει νόημα. Αν κάποιος αλλάξει αυτό θα γίνει από μέσα και όχι από έξω. Κάποιος θα πρέπει να επιλέξει να σκεφτεί μόνος του και να μη δεχθεί αυτά που του λένε οι άλλοι. Γιατί τελικά, το μυστικό είναι να αμφισβητείς τα πάντα. Προφανώς ο αναγνώστης οφείλει να αμφισβητεί και αυτά που γράφω εδώ, αλλά το κυριότερο, πρέπει να αρχίσει να αμφισβητεί ακόμα και τον εαυτό του. Μόνο όταν πάρει λογικές απαντήσεις στις ερωτήσεις του και νιώσει ικανοποιημένος, μόνο τότε θα έχει έρθει η αλλαγή και θα απορρίψει τις δεισιδαιμονίες.
Το να ζεις μόνο για την επόμενη ζωή είναι τραγικό λάθος. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεψουμε πως υπάρχει ζωή μετά θάνατο, και αν υποθηκεύσουμε αυτή τη ζωή για την επόμενη τότε κινδυνεύουμε να χάσουμε τη μία και μοναδική ζωή που έχουμε.
Αλλά, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν με ενδιαφέρει να αλλάξω τη πίστη του κόσμου. Ας πιστεύει ο καθένας ότι θέλει. Ας προσεύχεται στα αγγουράκια και ας ελπίζει σε βοήθεια από τον παστουρμά. Ελάχιστα με ενδιαφέρει αν και αυτή η συμπεριφορά λέει κάτι για το μυαλό που κουβαλάμε. Ας κάνει λοιπόν ο καθένας ότι θέλει, αρκεί να μη ζητάει από εμένα να προσαρμοστώ στις δικές του πεποιθήσεις και ιδέες. Ας με αφήσουν ήσυχο και η φωνή μου δεν ξανακουστεί …ποτέ ξανά.
Το υπόσχομαι.
Πηγή:
