Θυμώνω με τον κάθε ψεκασμένο που διαστρέφει την αλήθεια και παραπληροφορεί. Ακούς; Θυμώνω όταν βλέπω στην τηλεόραση τους δημοσιογράφους να λένε ότι οι επιστήμονες στη Θεσσαλονίκη, φοβούνται ότι ο ιός μεταλλάχθηκε εκεί. Ακούς;
Θυμώνω όταν οι ναρκισσισμοί και οι “ασκήσεις επί χάρτου” ανθρώπων που έχουν χρόνια να ακροαστούν έναν ασθενή, ρίχνουν νερό στο μύλο της βλακείας. Ακούς;
Φοβάμαι για τους ανθρώπους που έκαναν τα πάντα από την αρχή της πανδημίας, και ξέρω πολλούς, για να προστατέψουν τους δικούς τους, τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Ακούς;
Φοβάμαι ότι χάθηκε η αδελφοσύνη και ο σεβασμός στον άνθρωπο, αφού δεν σε αγγίζουν 40 θάνατοι τη μέρα. Ακούς;
Θυμώνω με όλους τους αρνητές της πραγματικότητας που βάζουν σε κίνδυνο όλους τους άλλους. Ακούς;
Φοβάμαι την ανευθυνότητα και την ανικανότητα αυτών που δεν τους επιτρέπεται να είναι ανίκανοι και ανεύθυνοι. Ακούς;
Φοβάμαι την άβυσσο της μοναξιάς των 40 συνανθρώπων μας που καθημερινά πλέον πεθαίνουν μόνοι τους, με τον πιο δύσκολο τρόπο, χωρίς αέρα. Ακούς και το χουν δει τα μάτια μου, ξέρω. Ακούς;
Θυμώνω για τους ανθρώπους με υποκείμενα νοσήματα, που μπορεί να είναι απλά παχύσαρκοι, να έχουν διαβήτη η χοληστεριναιμία, που θα μπορούσαν να ζήσουν άλλα 30 χρόνια και νοσούν από την ανευθυνότητα συνανθρώπων τους. Ακούς;
Φοβάμαι που δεν υπερασπίζεσαι τη ζωή από το θάνατο. Φοβάμαι που δεν συμμερίζεσαι Ακούς;
Θυμώνω όταν βλέπω τις υπεράνθρωπες προσπάθειες, την κόπωση γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, που φροντίζουν εσένα και το μόνο που ζητάνε είναι συμπαράσταση και βοήθεια να μην πνιγούν στην απόγνωση να παραστήσουν τον Θεό. Ακούς;
Φοβάμαι ότι δεν θα υπάρχουν τόσοι Θεοί να ακούσουν τις προσευχές τόσων ανθρώπων που φεύγουν. Ακούς;
