Για τους περισσότερους από εμάς η ερώτηση “Γιατί οι σχέσεις μου αποτυγχάνουν;” παραμένει έντονα στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Η απάντηση για πολλούς από εμάς μπορεί να βρεθεί μέσα μας. Είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, οι περισσότεροι από εμάς φοβούνται ότι είναι πραγματικά ερωτευμένοι. Ενώ οι φόβοι μας μπορεί να εκδηλωθούν με διαφορετικούς τρόπους ή να εμφανιστούν σε διαφορετικά στάδια μιας σχέσης. Όλοι έχουμε μία άμυνα που πιστεύουμε ότι σε κάποιο επίπεδο θα μας προστατεύσει από το να πληγωθούμε. Αυτές οι άμυνες μπορεί να μας προσφέρουν μια ψευδαίσθηση ασφάλειας, αλλά μας εμποδίζουν να επιτύχουμε την εγγύτητα που επιθυμούμε με τον άλλον. Τι οδηγεί τους φόβους μας για οικειότητα; Τι μας εμποδίζει να βρούμε και να διατηρούμε την αγάπη που λέμε ότι θέλουμε;
1. Η πραγματική αγάπη μας κάνει να νιώθουμε ευάλωτοι και τρωτοί.
Μια νέα σχέση είναι ένα ‘μη χαρτογραφημένο έδαφος‘. Οι φόβοι μας, είναι επόμενο, πως θα ξεπηδήσουν και οι άμυνές μας θα αμβλυνθούν όσο θα ερχόμαστε πιο κοντά στον άλλον. Οι συνήθειές μας αλλάζουν και έχουμε την αίσθηση πως όσο πιο πολύ δενόμαστε, τόσο περισσότερο πληγωνόμαστε.
2. Η νέα αγάπη αναστατώνει τις παλιές θύμισες.
Η νέα αγάπη κάνει το μυαλό να γυρνάει σε παλιά «χτυπήματα», στις «λαβωματιές» που έχουμε δεχθεί από προηγούμενους έρωτες. Οι αρνητικές προσλαμβάνουσες του παρελθόντος αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα επανέρχονται στον εγκέφαλο και μας ανησυχούν σχετικά με τον βαθμό στον οποίο θα πρέπει να είμαστε εξωστρεφείς, άρα και ν’ αποκαλύπτουμε τα «θέλω» μας στον/τη σύντροφό μας.
3. Η νέα αγάπη σε προκαλεί να σκεφτείς ξανά ποιός είσαι.
Σε κάνει να μπαίνεις σε μία -εκ νέου-διαδικασία αυτοεκτίμησης. Τα ερωτήματα του τύπου «θέλει όντως αυτά από μένα ή δεν τον γεμίζω;» μας αγχώνουν. Αρνητικές εμπειρίες που σχετίζονται ενδεχομένως και με κακή συμπεριφορά του ενός γονέα προς τον άλλον έχουν καταγραφεί στις εμπειρίες που μας έχουν σημαδέψει και, τελικά, μας αποτρέπουν απ’ το να ενδώσουμε ξανά στην αγάπη.
4. Η νέα αγάπη αν φέρνει πολύ χαρά ανάμεσα σας ίσως σκεφτείς ότι στο μέλλον θα έρθει και σοβαρός πόνος.
Υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες σε αυτή την περίπτωση τότε να βιώσεις πραγματικό πόνο αν η σχέση διαλυθεί, άρα και να μη θελήσεις εφεξής να κάνεις σοβαρό δεσμό που, εκ των πραγμάτων, ταυτίζεται με την αγάπη.
5. Η αγάπη είναι συχνά άνιση.
Ένας εκ των δύο πάντα αγαπάει περισσότερο. Ο φόβος πως θα χαθεί η μία προσωπικότητα μέσα στην άλλη, πως θα ‘ρουφήξει’ ο ένας τον άλλον (αυτόν που αγαπάει περισσότερο), έρχεται και κατασπαράζει την όποια διάθεση «αυτοδιάθεσης». Το γεγονός δηλαδή πως όσο πιο πολύ αγαπάς τόσο περισσότερο εξαρτάσαι από τον άλλον, μας απωθεί απ’ το να βιώσουμε την αγάπη.
6. Οι σχέσεις μπορεί να διακόψουν τη σύνδεσή σας με την οικογένειά σας.
Αν δεν υπάρξουν αμοιβαία συναισθήματα εκτίμησης και σεβασμού, είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις ισορροπίες. Το γεγονός πως μπορεί να χρειαστεί να πάρεις κάποιες φορές το μέρος του ενός ή του άλλου σε απομακρύνει. Ακόμα, το ενδεχόμενο οι στενοί συγγενείς του ενός ή του άλλου να επιθυμήσουν να παρέμβουν στα προσωπικά σας, σε ωθεί μακριά απ’ τον έρωτα.
7. Η αγάπη προκαλεί υπαρξιακούς φόβους.
Φέρνει αμφιβολίες που σχετίζονται με την κοσμοθεωρία σου: όσο πιο σημαντικό θεωρούμε έναν άνθρωπο για εμάς, τόσο περισσότερο φοβόμαστε μην του συμβεί κάτι, με αποτέλεσμα ν’ απογειώνεται το άγχος και να μην μπορούμε ν’ αντεπεξέλθουμε στην πραγματικότητα, χάνοντας το «ζουμί» της σχέσης. Οι φόβοι, για εμάς, μπορεί να εκλογικεύονται, ωστόσο, το άγχος παραμονεύει.
Οι περισσότερες σχέσεις δημιουργούν νέες προκλήσεις. Η γνωριμία με τους φόβους της οικειότητας και τον τρόπο με τον οποίο αλλάζουν τη συμπεριφορά μας είναι ένα σημαντικό βήμα για να έχουμε μια ικανοποιητική, μακροπρόθεσμη σχέση. Αυτοί οι φόβοι μπορούν να καλυφθούν από διάφορες αιτιολογήσεις για το γιατί τα πράγματα δεν λειτουργούν όπως θέλουμε – αλλά μπορεί να εκπλαγούμε όταν μαθαίνουμε για όλους τους τρόπους που σαμποτάρουμε τον εαυτό μας όταν πλησιάζουμε σε κάποιον άλλο. Γνωρίζοντας τον εαυτό μας, δίνουμε στον εαυτό μας την καλύτερη ευκαιρία να βρούμε και να διατηρούμε μία διαρκή αγάπη.
