Η κοινή λογική μας λέει ότι το να έχουμε επιλογές είναι καλό πράγμα γιατί σου δίνει την αίσθηση ότι έχεις τον έλεγχο. Καμία σχέση. Αυτό που κάνουν οι πολλές επιλογές σε έναν αναποφάσιστο είναι να χάσει τη μπάλα. Αρχικά σε παραλύουν, δεύτερον σου προσθέτουν έξτρα άγχος και τρίτον σε αφήνουν ανικανοποίητη αφού πάντα αναρωτιέσαι αν έκανες/ πήρες/διάλεξες το σωστό. Πολλές επιλογές σημαίνει, πολλά διαφορετικά πιθανά αποτελέσματα για κανένα από τα οποία δεν είσαι σίγουρη.
Το δράμα που δεν μπορείς να πάρεις απόφαση, ακόμα και για τα ΠΙΟ ΑΠΛΑ
1. (Παρόλα αυτά) οι μπουφέδες μου φαίνονται παράδεισος
Αρχικά επειδή είμαι κοιλιόδουλη. Και δεύτερον γιατί το αιφνιδιαστικά καλό με τον μπουφέ όμως είναι ότι δεν χρειάζεται να αποφασίσεις. Κανείς δεν σου λέει "Τώρα πρέπει να επιλέξεις αν θέλεις κρέας ή κοτόπουλο". Δεν χρειάζεται να επιλέξεις ένα από τα δύο ή 5 από τα 10. Μπορείς να τα επιλέξεις όλα και ποιαδήποτε στιγμή να ξαναγεμίσεις το πιάτο σου.
2. Δεν υπάρχει "Ναι" ή "Όχι"
Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Υπάρχουν χιλιάδες ενδιάμεσα στάδια απαντήσεων όπως το "εεεεεε", το "δεν ξέρω", το "άσε με να το σκεφτώ λίγο και θα σου πω". Ωραιότατες απαντήσεις. Τι είναι το "ναι" και το "όχι" για να το λες τόσο εύκολα; Στραγάλια;
3. "Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;"
Κενό. Άβυσσος. Σκοτάδι. Από μικρή ήθελα να γελάσω πάρα πολύ δυνατά όταν το άκουγα αυτό. Μα είναι ερώτηση αυτή τώρα; Δώστε μου να πιω ξύδι καλύτερα.
4. Πιστεύω ότι όλα θα ήταν καλύτερα αν είχα μία κρυστάλλινη σφαίρα
Και για μένα, αλλά και για την υγεία του των φίλων μου (και θα μιλήσω αναλυτικά γι’ αυτό).
5. Αυτό που λένε "ακολούθησε το ένστικτό σου" απλά δεν υπάρχει
Δεν ξέρω αν αυτή η εσωτερική φωνή που υποτίθεται έχουμε όλοι, στην δική μου περίπτωση κοιμάται ή απλώς έγω δεν ακούω καλά, αλλά η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει βοηθήσει.
6. Η βοήθεια του κοινού
Δεν μου έχω καμία εμπιστοσύνη. Αναγκαστικά λοιπόν βασίζομαι στην γνώμη των άλλων. Έτσι, φίλοι, φίλες και γονείς (δεν ξέρω ποιον να λυπηθώ περισσότερο) είναι πάντα στο speed dial στο κινητό μου για να δώσουν μία συμβουλή βοηθείας για κάθε σημαντική ή λιγότερο σημαντική απόφαση ("εσύ τι θα έκανες αν…….;") στις απέλπιδες προσπάθειες μου να αποφασίσω.
7. Το μεγάλο πάρτι ξεκινάει όταν έρχεται η ώρα για τις μεγάλες αποφάσεις
Πέρυσι αποφάσισα ότι θα μείνω μόνη μου. Και μετά ήρθαν οι μέλισσες. Τα σπίτια που έπρεπε να δω δηλαδή. Για να επιλέξω ένα έπρεπε -δυστυχώς- να σκεφτώ τι με συμφέρει πιο πολύ υπολογίζοντας δεκάδες παράγοντες. Καλύτερα να με έριχνες σε μία λίμνη με πεινασμένους καρχαρίες.
Αποφάσισα να μην το περάσω μόνη μου όλο αυτό κι έτσι για κάθε σπίτι που έβλεπα, έστελνα όλο το φωτογραφικό υλικό στη (ταλαίπωρη) φίλη (συγγνώμη Β.) αφενός για να μου λέει τη γνώμη της, αφετέρου για να επιβεβαιώνει τις επιλογές μου. Και η αλήθεια είναι ότι η βοήθεια της ήταν κάτι παραπάνω από καταλυτική.
8. Δεν είναι απλό πράγμα να διαχειριστεί κανείς την ελευθερία του.
Τι εννοώ. Όσο κι αν υπερασπιζόμαστε με δύναμη ψυχής την ανεξαρτησία και την ελεύθερη βούληση μας, θέλουμε μονίμως κάποιον να προδιαγράφει τις επιλογές μας και να αποφασίζει για εμάς ώστε μετά να έχουμε να κατηγορήσουμε. Είτε αυτό είναι το σύμπαν, είτε η μοίρα, είτε η μαμά μας. Εγωιστικό, ε; Πολύ.
9. Το στάδιο της αμφιβολίας
Άντε και την πήρες τη ρημάδα την απόφαση. Πιστεύεις ότι τελείωσαν τα βάσανα; Όχι βέβαια. Μετά έρχεται το ακόμα πιο ψυχοφθόρο στάδιο, αυτό της αμφιβολίας που σαν σαράκι σου τριβελίζει την σκέψη μέρα-νύχτα. Πέρυσι τέτοιο καιρό έβαψα το δωμάτιο μου γκρι-κίτρινο. Ε ακόμα το κοιτάω και αναρωτιέμαι.
10. Οι λίστες βοηθάνε. Αλήθεια.
Είτε για να αποφασίσεις που θα πας για φαγητό, είτε για το αν πρέπει να μείνεις ή να εγκαταλείψεις μία σχέση, το να γράφεις τα θετικά και τα αρνητικά κάθε κατάστασης σε βοηθάει να βάλεις σε μία κάποια τάξη το χάος που επικρατεί στο μυαλό σου και να αισθανθείς μία σπάνια αίσθηση διαύγειας.
11. Για όλα φταίει ευθύνη που έχει κάθε επιλογή
Από το που θα βάλω τον καναπέ και τι χρώμα να βάψω τον τοίχο (ευχαριστώ Σ. Μπορεί να σε ταλαιπώρησα κι εσένα αλλά είδες τι ωραία που τα έκανες;) μέχρι το τι θα κάνω όταν μεγαλώσω, κάθε μα κάθε απόφαση έχει μία συνέπεια. Καλή ή κακή.
Την οποία πρέπει σαν ώριμος και άνθρωπος πρέπει να αναλάβω. Κι αν το μετανιώσω; Πως κουβαλάει κανείς τέτοιο βάρος; Ανεξαρτησία και βλακείες. Ειναι κολασμένα τέλειο να να παίρνει άλλος τις αποφάσεις για σένα. Ακόμα και τότε όμως πρέπει να αποφασίσεις αν θα ακολουθήσεις την συμβουλή που πήρες ή όχι. Είμαστε καταδικασμένοι.
12. Βασικά ΑΥΤΟ
