Η ευτυχία είναι δύσκολο να οριστεί. Είναι κάτι πολύ προσωπικό. Για ορισμένους έρχεται σπάνια και μόνο κάτω από εξαιρετικές συνθήκες.
Εγώ, από την άλλη, νιώθω ευτυχής με πολύ συνηθισμένα πράγματα: ένα δείπνο με φίλους, έναν περίπατο στο πάρκο, μια ωραία συζήτηση, μια αγκαλιά.
Δεδομένου ότι ο καθένας από εμάς είναι μοναδικός, αυτό που κάνει ευτυχισμένο έναν άνθρωπο μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα σε έναν άλλο.
Η ευτυχία στην αγάπη είναι κάτι περισσότερο από απλή ηρεμία και ανακούφιση. Δε βρίσκεται στο κυνήγι των στιγμιαίων απολαύσεων, ούτε στην αποδοχή του ορισμού που κάποιος άλλος δίνει γι’ αυτή.
Η ευτυχία που δυο άνθρωποι που αγαπιούνται βρίσκουν ο ένας στον άλλο δημιουργείται από τους ίδιους, μέσω της υπομονής και της συνεχούς προσπάθειας.
Η αγάπη απεικονίζεται τόσο συχνά σαν κάτι το μεθυστικό, ώστε έχει τη δύναμη να μας παραπλανήσει και προς στιγμήν να μας ξελογιάσει. Πολλά διαφημίζονται, λίγα όμως προσφέρονται από την άποψη των απολαύσεων που διαρκούν.
Αυτό θα ισχύει για πάντα όσο η ευτυχία δε θα θεωρείται τίποτα περισσότερο από μια εφήμερη εμπειρία. Αν θέλουμε η ευτυχία να είναι κάτι παραπάνω από ένα ακανόνιστο και πρόσκαιρο συναίσθημα, θα χρειαστεί να δεσμευτούμε και να δημιουργήσουμε τη δική μας ευτυχία.
Το να ξέρουμε ότι είμαστε σε θέση να φανταστούμε και να διαμορφώσουμε τη δική μας ευτυχία αποτελεί πολύτιμη γνώση.
Ξεκινώντας απ’ αυτή, μπορούμε να μάθουμε να προσθέτουμε στη ζωή μας τα πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους και να τα κρατάμε εκεί – αντί να περιμένουμε τις περιστασιακές επισκέψεις της ευτυχίας.
Τείνουμε να ξεχνάμε ότι η ευτυχία δεν έρχεται ως αποτέλεσμα του ότι αποχτούμε κάτι που δεν έχουμε, αλλά μάλλον ως αποτέλεσμα του ότι αναγνωρίζουμε και εκτιμάμε αυτό που έχουμε.
Frederick Koenig (1774-1833)
Πηγή: Leo Buscaglia “Γεννημένοι να αγαπάμε” εκδ. Λιβάνη
Διαβάστε και το άρθρο: Οι 10 δραστηριότητες που μας κάνουν ευτυχισμένους
