Ο όρος «συμβιβασμός», εννοιολογικά σημαίνει αμοιβαία παραίτηση, μετά από διαιτησία, διαπραγμάτευση, διπλωματία. Για παράδειγμα ο ιστορικός συμβιβασμός ή οι νομικές και κοινωνικές συμβάσεις κάθε είδους, που ρυθμίζουν την κοινωνική μας ζωή.

Ομως, στις προσωπικές σχέσεις , ο συμβιβασμός είναι ένα νόμισμα με δυο όψεις: Μπορεί να σημαίνει αδυναμία, παραίτηση από τις επιθυμίες, τα όνειρα και τις προσδοκίες αλλά και εναρμόνιση, διευθέτηση διαφορών ή εξομάλυνση των συγκρούσεων.

Αυτή η τελευταία έννοια μας ενδιαφέρει περισσότερο, όταν δηλαδή ο συμβιβασμός σημαίνει επιλογή και ικανότητα προσαρμογής. Λέμε π.χ όταν κάποιος δεν διαλύει τον γάμο του για χάρη των παιδιών, ότι επιλέγει δηλαδή το συμφέρον των παιδιών του, σε σχέση με τις επιθυμίες του.

Είναι βέβαιο και πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι σε όλη μας τη ζωή χρειαζόμαστε να προσαρμόζουμε και να ιεραρχούμε τις ανάγκες μας στα δεδομένα του τόπου και του χρόνου που ζούμε και να σταθμίζουμε τις συνθήκες. Η στάθμιση σημαίνει αυτοπειθαρχία, ευθύνη και εντιμότητα στον εαυτό μας και στους άλλους αλλά και ευλυγισία αποφάσεων και δυνατότητα αλλαγής των επιλογών.

Πολλές φορές πάλι, η έννοια του συμβιβασμού δηλώνει αναβολή, δηλαδή ικανότητα να περιμένουμε καλύτερες συνθήκες, που να ευνοούν μια διαφορετική επιλογή, όπως π.χ κάποιος επιλέγει να πάρει διαζύγιο, όταν τα παιδιά θα μεγαλώσουν.

Οι έννοιες επιλογή, στάθμιση ιεραρχία, ευλυγισία και αναβολή αποφάσεων αντί του συμβιβασμού είναι ασπίδα προστασίας ενάντια στην οδύνη της παραίτησης από τις προσωπικές επιθυμίες. Μας δίνουν την αίσθηση ελευθερίας στις επιλογές, ενώ, αντίθετα, ο συμβιβασμός είναι μια ιδιαίτερα πνιγηρή αίσθηση. Μας δίνουν την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε μια διαφορετική διευθέτηση των αναγκών μας και των ευθυνών μας απέναντι σε άλλους ανθρώπους.

Σχεδόν ποτέ μια απόφασή μας, που έχει αντίκτυπο στις σχέσεις μας, δεν είναι απόλυτα καλή ή κακή. Πάντα υπάρχει μια παραίτηση από κάτι άλλο, λιγότερο σημαντικό, σύμφωνα με τους δικούς μας χάρτες πλοήγησης, φτιαγμένους με πίστη στα προσωπικά σχέδια και τις προσωπικές επιλογές.

ΕSPRESSO