Το «Ανακαλύπτοντας ξανά τη ζωή» των Τζέφρι Γιανγκ και Τζάνετ Κλόσκο, είναι μία επαναστατική μέθοδος για να ξεφύγουμε από τις αρνητικές σκέψεις και συμπεριφορές που κρατούν «πίσω» την προσωπική και την επαγγελματική ζωή.
Η θεωρία τους βασίζεται στο συμπέρασμα ότι όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το φύλλο, την εθνικότητα ή το μορφωτικό τους επίπεδο, πέφτουν σε 11 συγκεκριμένες «παγίδες ζωής», σε 11 φαύλους κύκλους που τους κάνουν να επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά την ίδια συμπεριφορά χωρίς να το καταλαβαίνουν και, το κυριότερο, χωρίς να συνειδητοποιούν τι τους εμποδίζει να είναι ευτυχισμένοι. Μόνο όταν τις αντιμετωπίσουν, θα μπορέσουν να αλλάξουν τη ζωή τους.
Οι 11 βασικές παγίδες
Ο φόβος της εγκατάλειψης: Φοβάστε ότι οι άνθρωποι που αγαπάτε θα σας εγκαταλείψουν και θα μείνετε για πάντα μόνη. Κατά συνέπεια, προσκολλάστε υπερβολικά πάνω τους τόσο που ακόμα και ένας φυσιολογικός αποχωρισμός σας ταράζει.
Ο φόβος της κακοποίησης: Είστε σίγουρη ότι οι άνθρωποι θα σας πληγώσουν ή θα σας κακομεταχειριστούν με κάποιο τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι είτε να αποφεύγετε εντελώς τις σχέσεις (για να μην πληγωθείτε), είτε να δημιουργείτε επιφανειακές σχέσεις, είτε να δημιουργείτε σχέσεις με ανθρώπους που πράγματι σας πληγώνουν έτσι ώστε να επιβεβαιώνονται οι φόβοι σας.
Η ανάγκη της εξάρτησης: Νιώθετε ανίκανη να αντιμετωπίσετε την καθημερινή ζωή χωρίς τη βοήθεια των άλλων. Στην παιδική σας ηλικία σάς έκαναν να αισθάνεστε ανίκανοι κάθε φορά που προσπαθούσατε να αποδείξετε την ανεξαρτησία σας.
Ο φόβος της καταστροφής: Ζείτε με το φόβο πως μία μεγάλη καταστροφή πρόκειται να σας πλήξει. Θα αρρωστήσετε ή θα καταστραφείτε οικονομικά. Αν πέφτετε σε αυτή την παγίδα, σημαίνει πως στην παιδική σας ηλικία οι γονείς σας ήταν υπερπροστατευτικοί και σας έκαναν να νιώθετε πως ο κόσμος ήταν ένα επικίνδυνο μέρος.
Η συναισθηματική στέρηση: Νιώθετε πως η ανάγκη σας για αγάπη δεν θα βρει ποτέ ανταπόκριση. Σας τραβούν περισσότερο οι ψυχροί και κλειστοί άνθρωποι ή ακόμα και εσείς η ίδια γίνεστε έτσι, κάτι που σας κάνει να δημιουργείτε σχέσεις που αναπόφευκτα αποδεικνύονται αποτυχημένες.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός: Σαν παιδί νιώθατε αποκλεισμένη από τις παρέες και εξακολουθείτε να βρίσκεστε στην ίδια παγίδα. Είστε αγχώδης και επιφυλακτική στα πάρτι, σε συναντήσεις ή στη δουλειά, έχετε διαρκώς την ανάγκη «να ανήκετε κάπου».
Η μειονεκτικότητα: Θεωρείτε πιο φυσικό να σας απορρίπτουν παρά να σας αγαπούν. Σαν παιδί δεν σας σέβονταν γι’ αυτό που ήσασταν στην οικογένεια και σας κατέκριναν για τα ελαττώματα σας.
Η αποτυχία: Πιστεύετε ότι είστε αποτυχημένη σε σχέση με τους συνομηλίκους σας, όπως πιστεύατε και όταν ήσασταν παιδί.
Η θυματοποίηση: Θυσιάζετε τις προσωπικές σας ανάγκες και επιθυμίες προκειμένου να ικανοποιήσετε τους άλλους. Είτε λόγω ενοχών, είτε από φόβο μην χάσετε την αγάπη τους. Σαν παιδί ο ένας γονιός σάς καταπίεζε. Τώρα δημιουργείτε σχέσεις με αυταρχικούς ανθρώπους που σας εξουσιάζουν ή ανθρώπους με πολλά προβλήματα (άρρωστους, αλκοολικούς, εξαρτημένους) που σας εξαναγκάζουν να τους υπηρετείτε.
Η εμμονή με την επιτυχία: Δίνετε τεράστια έμφαση στο κύρος, στην ομορφιά, στην κοινωνική τάξη, στην αναγνώριση, εις βάρος της ευτυχίας, της ικανοποίησης, της υγείας, του αισθήματος της ολοκλήρωσης και των αρμονικών σχέσεων. Κατά την παιδική σας ηλικία, οι άλλοι είχαν την απαίτηση να είστε τέλεια και σας έμαθαν πως οτιδήποτε άλλο εκτός από την επιτυχία θεωρείται αποτυχία.
Η αυταπάτη του μεγαλείου: Πιστεύετε ότι μπορείτε να κάνετε, να λέτε ή να έχετε ό,τι θελήσετε αμέσως. Πολλοί από τους ανθρώπους που έχουν πέσει σε αυτήν την παγίδα ήταν κακομαθημένοι ως παιδιά. Δεν τους ζητήθηκε να ασκούν έλεγχο στον εαυτό τους ή να δέχονται τους περιορισμούς που ίσχυαν για τα άλλα παιδιά. Ως ενήλικοι, εξακολουθούν να θυμώνουν όταν δεν γίνεται το δικό τους.
