Κατά τους ερευνητές αναπτύχθηκε στην προσπάθεια των φυλών να επιβιώσουν τα μέλη τους ανεξάρτητα από συγγένεια

Μία από τις διαχρονικές διαμάχες ανάμεσα στους επιστήμονες είναι η καταγωγή του χαρακτηριστικού της αυτοθυσίας και του αλτρουισμού που διαθέτουν οι άνθρωποι. Οι βιολόγοι δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν αν ο αλτρουισμός ήταν ανέκαθεν «γραμμένος» στα γονίδια του ανθρώπου ή αν ήταν αποτέλεσμα της εξέλιξης όπως την ανέλυσε ο Κάρολος Δαρβίνος. Και αυτό γιατί συχνά αυτές οι πράξεις αυτοθυσίας γίνονται προς όφελος ατόμων που δεν είναι συγγενείς.

Επιστήμονες του Ινστιτούτου Σάντα Φε στο Νέο Μεξικό διατυπώνουν μια θεωρία που εξηγεί ότι ο άνθρωπος απέκτησε τον αλτρουισμό μέσω της φυσικής επιλογής. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ο αλτρουισμός αναπτύχθηκε μέσα από τις διαμάχες που υπήρχαν στις προϊστορικές κοινωνίες των ανθρώπων. Για περίπου 200.000 χρόνια ο άνθρωπος βάσιζε την επιβίωσή του στο κυνήγι και οι διάφορες φυλές σε όλο αυτό το διάστημα πολεμούσαν μεταξύ τους για την κυριαρχία στα εδάφη όπου υπήρχε τροφή.

Στη συνέχεια η ανακάλυψη της γεωργίας περιόρισε σημαντικά αυτές τις διαμάχες. Σύμφωνα με τους ερευνητές, όλες αυτές οι προϊστορικές φυλές διέφεραν και μάλιστα σημαντικά μεταξύ τους γονιδιακά. Θεωρούν επίσης ότι οι διαμάχες και οι αναμετρήσεις μεταξύ τους ήταν μεγάλης σφοδρότητας. Μελετώντας αυτά τα δεδομένα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα μέλη της κάθε φυλής «υποχρεώθηκαν» εκ των πραγμάτων να αναπτύξουν συμπεριφορές αλτρουισμού και αυτοθυσίας για το γενικότερο όφελος της φυλής και την επιβίωση των μελών της, ακόμη και αν δεν συνδέονταν μεταξύ τους συγγενικά.