Σε χώρες που έχουν πληγεί από τους πολέμους, τις συγκρούσεις, την φτώχεια και το trafficking, η ανάγκη μιας πιο αποτελεσματικής δράσης για την ενδυνάμωση της θέσης των γυναικών, δεν θα μπορούσε να είναι πιο επείγον από ότι στη σημερινή εποχή. Παρά τις ισχυρές αποδείξεις ότι η οικονομική ισότητα των γυναικών είναι ζωτικής σημασίας για την καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας και την προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης, η πρόοδος είναι αργή.
Η βία που υφίστανται οι γυναίκες στον κόσμο κάθε μέρα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή τους και την υγεία τους. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΟΗΕ σε ορισμένες χώρες όπως η Ζάμπια το 59% των γυναικών θα βιώσουν σωματική βία στη ζωή τους.
Στην Γκάνα, οι κάτοικοι πιστεύουν ακόμα στη μαγεία και υπάρχει κυνήγι μαγισσών. Στα βόρεια της χώρας οι γυναίκες που κατηγορούνται για μαγεία λιντσάρονται και εξορίζονται σε «μαγικά» χωριά από όπου δεν μπορούν να ξεφύγουν.
Στο Μπανγκλαντές, η βία κατά των γυναικών είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη και η χώρα έχει το θλιβερό ρεκόρ να είναι πρώτη στις επιθέσεις με οξύ. Το 2005, καταγράφηκαν 267 επιθέσεις. Θύματα είναι κυρίως γυναίκες, αλλά και παιδιά καθώς οι επιθέσεις συμβαίνουν συχνά την ώρα του ύπνου. Επιπλέον, υπολογίζεται ότι μέχρι και 29.000 ανήλικα κορίτσια εκδίδονται στα πορνεία του Μπαγκλαντές που ακόμα και σε ηλικία 12 ετών μπορεί να πουληθούν από τους γονείς τους.
Οι γυναίκες εξακολουθούν να κερδίζουν μόνο το 10% του παγκόσμιου εισοδήματος και κατέχουν μόνο το 1% της περιουσίας. Μόνο το 50% των γυναικών που συμμετέχουν στην ενεργή ζωή σαν εργαζόμενες, σε σύγκριση με το 80% των ανδρών, και το 75% του συνόλου των γυναικών, δεν μπορεί να πάρει τραπεζικά δάνεια. Από τα 57 εκατομμύρια παιδιά που δεν πάνε στο δημοτικό σχολείο , η πλειοψηφία τους είναι κορίτσια.
Το δε συμπέρασμα ετήσιας έρευνας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ αναφέρει ότι υπολογίζεται το 2187 να επιτευχθεί οικονομική ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αναφέρει επίσης ότι η οικονομική ανισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών αυξάνεται σε παγκόσμιο επίπεδο και με τα σημερινά δεδομένα θα χρειαστούν 170 χρόνια για να γεφυρωθεί,
Σε χώρες που έχουν πληγεί από τον πόλεμο και τις συγκρούσεις, η διαφορά είναι ακόμα μεγαλύτερη. Το Αφγανιστάν και το Κονγκό, συχνά αναφέρονται ως οι «χειρότερες χώρες για τις γυναίκες" από τους εμπειρογνώμονες της ανάπτυξης, λόγω των πολλών γυναικών που αντιμετωπίζουν διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένης της βίας με βάση το φύλο, την απουσία δικαιωμάτων και τις ελάχιστες οικονομικές ευκαιρίες. Εν τω μεταξύ στο Ιράκ, τη Συρία και τη Νιγηρία, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των γυναικών διαβρώνονται από την άνοδο του εξτρεμισμού.
Σε πολλές χώρες χιλιάδες γυναίκες επιζώντες των πολέμων δεν έχουν πάει ποτέ στο σχολείο, δεν μπορούν να διαβάσουν ή να γράψουν και ποτέ δεν είχαν μια αμειβόμενη εργασία. Έχουν μεγαλώσει πιστεύοντας ότι η θέση τους είναι στο σπίτι, η δουλειά τους τους είναι να κάνουν παιδιά, και οι αντιρρήσεις τους δεν μετράνε. Πολλές έχουν επίσης χάσει τους συζύγους και τα μέλη της οικογένειας τους, ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους, και υπέστησαν απερίγραπτη βία. Αυτές οι γυναίκες παγιδεύονται στο κάτω μέρος της πυραμίδας της οικονομίας – και με μειωμένες ευκαιρίες στη ζωή τους, επηρεάζουν όλους μας στην κοινωνία.
Αλλά, ενώ είναι σημαντικό σε μια μέρα όπως είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας να τονίσουμε το μέγεθος της ανισότητας και των δυσκολιών που έχουν οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο, καθώς και την ανάγκη να επιταχυνθεί ο ρυθμός των αλλαγών, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να τα κάνουν κάθε μέρα του έτους. Δεν περιμένουν τριγύρω τους από κάποιον άλλο να βρει λύσεις ή ανοιχτές πόρτες για αυτές.
