Ο Μάκης ανήκει στην πλειοψηφία των σημερινών 30άρηδων- μένει στο πατρικό σπίτι, δουλεύει περισσότερο και αμείβεται λιγότερο, τρομάζει και θυμώνει με τα νέα μέτρα, θέλει να μείνει μόνος του, θέλει να βρει άλλη δουλειά, θέλει να κάνει οικογένεια, θέλει να αλλάξει τη ζωή του… αλλά μάλλον τώρα οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες…Ο Μάκης περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες….

… Κάποια στιγμή θα υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες- πότε; Σύντομα; Κανείς δεν ξέρει την απάντηση, κανείς δε μπορεί να το προσδιορίσει αυτό με σιγουριά.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη παγίδα από τις κατάλληλες συνθήκες. Μπορούμε να τις περιμένουμε μια ζωή και να μην έρθουν ποτέ. Σαφώς και μερικές φάσεις στη ζωή μας είναι πιο δύσκολες ή πιο εύκολες, αλλά κατάλληλες, ιδανικές συνθήκες υπάρχουν; Και ποιος τις ορίζει τελικά τις κατάλληλες συνθήκες;

Οι κατάλληλες συνθήκες είναι ένα άλλοθι που έχουμε δημιουργήσει στο μυαλό μας και μας απαλλάσσει από την ευθύνη απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό- το εξιλαστήριο θύμα για όσα θέλουμε να κάνουμε αλλά φοβόμαστε τις αλλαγές που θα φέρουν στη ζωή μας. Το να περιμένουμε τις κατάλληλες συνθήκες είναι σα να ζούμε τη ζωή μας στη φαντασία μας, in vitro. Zούμε με ασφάλεια- ζούμε όμως καλά; Ζούμε όπως θα θέλαμε;

Προχωρώντας στο γνωστό μονοπάτι, αποκλείουμε χίλιους άλλους δρόμους που θα μας οδηγούσαν σε χίλιες άλλες επιλογές.

• Αξίζει η ασφάλεια να αρνηθούμε τις τόσες διαφορετικές ζωές που θα μπορούσαμε να ζήσουμε;
• Αξίζει το τίμημα της ελευθερίας να ζήσουμε με τρόπο μοναδικό, με ένα τρόπο που εκφράζει αυτό που είμαστε;
• Και τελικά, υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια σε έναν σταθερά απρόβλεπτο κόσμο από το να πατάς στα πόδια σου και να χαράσσεις το δικό σου χάρτη, με τα προσωπικά σου μονοπάτια- να δημιουργείς μόνος τις κατάλληλες συνθήκες;
• Γιατί τελικά όλες συνθήκες στη ζωή μας δεν είναι παρά πηλός στα χέρια μας.

της Χριστίνας Σιδέρη ψυχολόγος, Athens Voice