Tα ταιριαστά ζευγάρια μιμούνται ο ένας τη γλώσσα του άλλου, ακολουθώντας έναν ταυτόσημο «κώδικα επικοινωνίας» όταν συνομιλούν.
«Όσο περισσότερο το έτερόν σας ήμισυ» αντιγράφει τις λέξεις και τις φράσεις που λέτε συχνά, την αργκό και τα σχήματα λόγου που χρησιμοποιείτε, τόσο περισσότερο δεμένο είναι μαζί σας» υποστηρίζουν τα ευρήματα μελέτης αμερικανών ειδικών.
Σύμφωνα με την έρευνα του Πανεπιστημίου του Τέξας, όταν κάποιος οικειοποιείται τις λεκτικές συνήθειες του συντρόφου του, δηλώνει, υποσυνείδητα, πόσο «δεμένος» νιώθει με τον άνθρωπό του.
Το λεκτικό ζευγάρωμα είναι πιο πιθανό να συμβεί όταν οι δύο σύντροφοι βρίσκονται στους μεγάλους τους έρωτες. Όταν, δηλαδή, το ζευγάρι διέρχεται μια ευτυχισμένη περίοδο στη σχέση του, οδηγείται ασυναίσθητα σε «αντιστοίχιση του γλωσσικού ύφους», όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές.
«Επειδή το ‘’ζευγάρωμα’’ του γλωσσικού ύφους γίνεται αυτόματα, παίζει το ρόλο ενός αφανούς παραθύρου στις στενές σχέσεις των ανθρώπων», εξηγεί η ψυχολόγος Μόλι Άιρλαντ, που συμμετείχε στην έρευνα.
Οι ερευνητές ανέλυσαν αρχικά το γλωσσικό κώδικα που χρησιμοποίησαν 2.000 φοιτητές, από τους οποίους ζητήθηκε να απαντήσουν γραπτώς σε ερωτήσεις που ήταν διατυπωμένες με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Όταν η ερώτηση ήταν γραμμένη με «στεγνό» και μπερδεμένο τρόπο, οι απαντήσεις των φοιτητών ήταν περίπλοκες και σοβαρές. Όταν η ερώτηση ήταν διατυπωμένη με απλό και οικείο τρόπο, οι απαντήσεις ήταν γραμμένες σε αργκό.
Ο καθηγητής ψυχολογίας, Τζέιμς Πενμπέικερ, διαπίστωσε πως «όταν δύο άνθρωποι ξεκινούν μια συζήτηση, συνήθως αρχίζουν να μιλούν με παρόμοιο τρόπο μέσα στα πρώτα δευτερόλεπτα».
Για να διαπιστώσουν πώς αυτό εφαρμόζεται στις διαπροσωπικές σχέσεις, οι ερευνητές εξέτασαν την αλληλογραφία διάσημων συγγραφέων και επιστημόνων, όπως ο Σίγκμουντ Φρόιντ και ο Καρλ Γιουνγκ, οι οποίοι αντάλλασσαν επιστολές σχεδόν κάθε εβδομάδα επί επτά χρόνια.
Αναλύοντας την «αντιστοίχιση γλωσσικού ύφους» στις επιστολές τους, οι επιστήμονες «χαρτογράφησαν» τη θυελλώδη σχέση των δύο ανδρών – από τις πρώτες ημέρες του αλληλοθαυμασμού μέχρι τις τελευταίες ημέρες της αλληλοπεριφρόνησης.
Στη συνέχεια επέκτειναν τη μελέτη στις ερωτικές σχέσεις, αξιολογώντας την «αντιστοίχιση γλωσσικού ύφους» δύο διάσημων ζευγαριών: των ποιητών τη Βικτωριανής εποχής Ελίζαμπεθ Μπάρετ και Ρόμπερτ Μπράουνινγκ και των ποιητών του 20ου αιώνα Σίλβια Πλαθ και Τεντ Χιουζ.
Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στην Επιθεώρηση της Προσωπικότητας και της Κοινωνικής Ψυχολογίας, κατέδειξε ότι οι μεγάλες αλλαγές που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου των δύο ζευγαριών «αποτυπώνονταν» στην ποίησή τους.
«Το γλωσσικό ύφος των ποιημάτων ήταν παραπλήσιο κατά τη διάρκεια των ευτυχισμένων περιόδων στη σχέση των ζευγαριών και λιγότερο συγχρονισμένο προς το τέλος της σχέσης», παρατηρεί η κ. Άιρλαντ.
Οι ερευνητές επιχειρούν τώρα να διερευνήσουν κατά πόσον η «αντιστοίχιση του γλωσσικού ύφους» στις καθημερινές συνομιλίες των ανθρώπων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προβλεφθεί η αρχή και το τέλος των σχέσεων.
Το «γλωσσικό ζευγάρωμα» μπορεί να αποκαλύψει γρήγορα και εύκολα αν οποιοδήποτε ζευγάρι -είτε ερωτικό, είτε επαγγελματικό- εκπέμπει στο ίδιο γλωσσικό «μήκος κύματος» και τι αυτό σημαίνει για το μέλλον της σχέσης του.
Τα Νέα
