«Η δουλειά παρατείνει τη ζωή των ηλικιωμένων. Όταν υπάρχει πρόβλημα ποιότητας ζωής ή ασθενειών τότε η ζωή τους παραλύει. Υπήρξαν συνάδελφοί μου οι οποίοι όταν άκουσαν ότι θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας χάρηκαν» λέει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου Ευάγγελος Παπάνης, που έχει ασχοληθεί επιστημονικά με την τρίτη ηλικία.

«Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία οι συνταξιοδοτηθέντες και η μη παραγωγική τάξη περιθωριοποιούνται, με αποτέλεσμα η κρίση να κορυφώνεται στην τρίτη ηλικία. Σε άλλες χώρες όμως η εμπειρία των μεγαλυτέρων χρησιμοποιείται για την πρόοδο της κοινωνίας» τονίζει.

Όπως εξηγεί, υπάρχουν δύο μεγάλες παρεξηγήσεις στην τρίτη ηλικία: η πρώτη είναι ότι αφορά μια μεγάλη ηλικιακή ομάδα μεταξύ 65 και 95 ετών, στην οποία συνυπάρχουν άτομα διαφορετικών ταχυτήτων. Η δεύτερη, όπως τονίζει, βασίζεται «σε μια προβολή που κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι,η οποία έχει να κάνει με τους δικούς μας φόβους εν είδει αντανάκλασης» συμπληρώνει.

«Από την έρευνά μας βρήκαμε ότι στην τρίτη ηλικία υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό κατάθλιψης. Τα δε μη παραγωγικά άτομα είναι αυτά που έχασαν τις κοινωνικές τους επαφές, οι οποίες ήταν μέσω της εργασίας και των παιδιών τους» τονίζει.

«Όσοι γέροντες είχαν αποτραβηχτεί σε ιδρύματα αντιμετώπιζαν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Αν και είχαν καλύτερο επίπεδο ζωής, όλοι δήλωναν δυστυχισμένοι και σκέφτονταν την αυτοκτονία και τον θάνατο» λέει.

«Επίσης, βρήκαμε ότι η κατάθλιψη αναστέλλεται όταν έχουν διαπροσωπικές σχέσεις ή όταν βρουν κάποιο νέο ενδιαφέρον- όχι κατ΄ ανάγκη χόμπι. Η απασχόληση παρατείνει τη ζωή μετά τη σύνταξη. Στο εξωτερικό υπάρχει πλήθος δραστηριοτήτων και κοινωνικών προγραμμάτων (εκεί υστερεί η Ελλάδα), διότι θεωρείται ότι οι ηλικιωμένοι είναι ενεργοί πολίτες με συσσωρευμένη εμπειρία» τονίζει.

«Ο νους παραλύει από τη στιγμή που δεν χρησιμοποιείται. Το άλλο πράγμα όμως που παρατείνει τη ζωή είναι ο έρωτας» καταλήγει.

Βήμα