Δεν υπάρχουν συναισθήματα στο περίπου. Περίπου χαρούμενος, περίπου λυπημένος, περίπου ερωτευμένος. Ή είσαι ή δεν είσαι, τα υπόλοιπα περισσεύουν. Θα μου πεις πως είσαι μπερδεμένος και τραμπαλίζεσαι ανάμεσα στις αποφάσεις και τις επιλογές σου. Δεκτό, όμως ποτέ μην υπόσχεσαι πράγματα που κατά βάθος δε θες λέγοντας «θα δούμε, μπορεί, ίσως».
Είναι προτιμότερο να ζητήσεις περισσότερο χρόνο από ένα άτομο, παρά να το γεμίζεις προσδοκίες ή αμφιβολίες με εκφράσεις αόριστες.
Μας αρέσουν οι ξεκάθαρες κουβέντες. Το «ναι» να είναι «ναι» μέσα απ’ την καρδιά μας και το «όχι» να έχει μέσα του όλη τη δύναμη και την απολυτότητα της σκέψης μας την ώρα που το ξεστομίζουμε. Όταν κάτι το θες 100% δεν το σκέφτεσαι και το ξανασκέφτεσαι κρατώντας άλλους ανθρώπους πίσω κάνοντάς τους να ελπίζουν πως το δικό σου «δεν ξέρω, ενδεχομένως» μπορεί να καταλήξει ένα ενθουσιώδες «ναι» γιατί κι εγώ κι εσύ ξέρουμε πως κάτι τέτοιο «αποκλείεται».
Είναι χιλιοειπωμένο πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περίπλοκες και πως όλοι μας έχουμε κάποιες ανασφάλειες. Είναι άσχημο όμως κάποιοι να πουλάνε τρέλα με αοριστίες για να μη χάσουν κάποια δεδομένα κι ακόμη χειρότερο άλλοι να αρπάζονται απ’ τις αοριστίες αυτές και να εθελοτυφλούν, προκειμένου να μη χαλάσουν τη βολή τους και ξεκινήσουν να ψάχνουν για κάτι άγνωστο που δεν ξέρουν πόσο χρόνο θα πάρει και πώς θα εξελιχθεί.
Νομίζουμε οι αφελείς πως το «ίσως» είναι καλύτερο απ’ το «όχι», γιατί θεωρούμε πως ο άλλος το σκέφτεται και τρέφει συναισθήματα για μας κι απλά θέλει να σιγουρευτεί. Έτσι ο χρόνος κυλάει ανεκμετάλλευτος κι εσύ από κει που είσαι έτοιμος να τα δώσεις όλα για να τον πείσεις, περνώντας ο καιρός αυτή η αβεβαιότητα ξεκινά να σε κουράζει και ξενερώνεις, όμως ακόμη οριστική απάντηση δεν έχεις πάρει.
Κούνια που μας κούναγε. Σκεφτήκαμε ποτέ πως απλά ο άνθρωπος που θέλουμε δεν έχει τα κότσια να μας πει ότι δε νιώθει το ίδιο ευθέως; Πιθανώς γιατί δε θέλει να μας πληγώσει, πιθανώς επειδή «φοβάται» την αντίδρασή μας ή επειδή εν τέλει είναι πολύ βολικό να έχεις μια καβάτζα να σε περιμένει και να μην αφήνεις περιθώρια για πολλά-πολλά. Ο καθένας μας μπορεί να μπει και στη μία και στην άλλη θέση και να αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο, δεν είναι κατακριτέο, είναι όμως λυπηρό να βολευόμαστε με «σχεδόν», επειδή βαριόμαστε ή διστάζουμε να ψάξουμε για ένα «ολόκληρο» ολόδικο μας , χωρίς μισόλογα και σούξου μούξου μανταλάκια.
Η πιθανότητα να σε θέλει πραγματικά κάποιος που σε φλομώνει με αμφιβολίες για τη σχέση που έχετε αναπτύξει και να σε νοιάζεται, είναι τόση όση να πάρει το πρωτάθλημα ο Πανιώνιος. Αν σε νοιαζόταν θα σε άφηνε άυπνο τα βράδια πάνω απ’ το κινητό να απορείς πού είναι και τι κάνει; Αν σε σκέφτονταν θα σου έκανε τέτοιο πόλεμο νεύρων; Το σκωτσέζικο ντους είναι πρώτον για παιδάκια και δεύτερον ανήκει στο στάδιο του φλερτ. Όταν κάποιος ή κάποια σε θέλει 100% είναι εκεί, δεν κρύβεται, δε φοβάται να δεθεί, να δώσει, αλλά και να δοθεί, θέλει να σε γεμίζει εξ’ ολοκλήρου και να παίρνει και εκείνος κάτι αντίστοιχο πίσω.
Είναι ψυχοφθόρο να βιώνεις συναισθήματα μισά που αυξάνουν τις ανασφάλειες σου και σε προβληματίζουν ακόμη περισσότερο για το αν κάνεις κάτι λάθος. Το μοναδικό μεγάλο λάθος που κάνεις είναι ότι κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια και περιμένεις να σε θυμηθούν, χωρίς να απαντούν στα ερωτήματά σου συγκεκριμένα.
Ξεκόλλα και διεκδίκησε κάτι που θα σου ανήκει. Γίνε το «ναι» που θα σου λέει με σιγουριά το άτομο απέναντί σου κοιτώντας σε στα μάτια, γίνε το «όχι» που θα σε πληγώνει, αλλά θα σε κάνει καλύτερο κι άσε πίσω το «ίσως» που συνοδεύεται με σφυριγματάκι αδιάφορο. Ζήσε το στο έπακρο γιατί κάποιες καταστάσεις είναι «όλα ή τίποτα».
Αγγελική Παπαευσταθίου Πηγή
