Ο Σίγκμουντ Φρόιντ σημείωσε μια σειρά από αμυντικούς μηχανισμούς του Εγώ, στους οποίους αναφέρεται σε όλα τα γραπτά του έργα. Η κόρη του Άννα (1936) ανέπτυξε αυτές τις ιδέες και τις επεξεργάστηκε, προσθέτοντας δικές της. Πολλοί ψυχαναλυτές έχουν προσθέσει και άλλους τύπους άμυνας του Εγώ.
Οι αμυντικοί μηχανισμοί είναι ψυχολογικές στρατηγικές που χρησιμοποιούνται ασυνείδητα για την προστασία ενός ατόμου από το άγχος που προκύπτει από απαράδεκτες σκέψεις ή συναισθήματα.
Χρησιμοποιούμε αμυντικούς μηχανισμούς για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τα συναισθήματα άγχους ή ενοχής που προκύπτουν επειδή αισθανόμαστε ότι απειλούμαστε, ή επειδή το «Εκείνο» ή το «Υπερεγώ» γίνονται υπερβολικά απαιτητικά.
Οι μηχανισμοί άμυνας του εγώ είναι φυσιολογικοί. Όταν χρησιμοποιούνται με μεγάλη συχνότητα, αναπτύσσονται νευρώσεις, όπως καταστάσεις άγχους, φοβίας ή εμμονής.
Γιατί χρειαζόμαστε τους μηχανισμούς άμυνας του εγώ;
Ο Φρόιντ είπε κάποτε: “Η ζωή δεν είναι εύκολη!” Το «Εγώ» – βρίσκεται στο επίκεντρο κάποιων πολύ ισχυρών δυνάμεων: της πραγματικότητας, της κοινωνίας, όπως εκπροσωπείται από το «Υπερεγώ» και της βιολογίας, όπως αναπαρίσταται από το «Εκείνο».
Όταν αυτά δημιουργούν αντικρουόμενες απαιτήσεις στο εγώ, είναι κατανοητό να αισθάνεστε απειλή και πίεση. Αυτό το συναίσθημα ονομάζεται άγχος και χρησιμεύει ως σήμα στο Εγώ ότι η επιβίωσή του και μαζί του η επιβίωση ολόκληρου του ατόμου διακυβεύεται.
Προκειμένου να αντιμετωπίσει τις συγκρούσεις και τα προβλήματα στη ζωή, ο Freud δήλωσε ότι το Εγώ δημιουργεί ένα φάσμα αμυντικών μηχανισμών. Οι αμυντικοί μηχανισμοί λειτουργούν σε ασυνείδητο επίπεδο και βοηθούν στην αποτροπή των δυσάρεστων συναισθημάτων (δηλ. στο άγχος) ή να κάνουν τα καλά πράγματα να αισθάνονται καλύτερα για το άτομο.
Παραδείγματα μηχανισμών άμυνας
Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός αμυντικών μηχανισμών. οι κυριότεροι συνοψίζονται παρακάτω:
Ταύτιση με τον επιτιθέμενο
Επικέντρωση σε αρνητικά ή φοβισμένα χαρακτηριστικά. Δηλαδή, αν φοβάσαι κάποιον, μπορείς να καταλάβεις ουσιαστικά αυτόν τον φόβο με το να γίνεις περισσότερο σαν κι εκείνον.
Ένα ακραίο παράδειγμα αυτού είναι το σύνδρομο της Στοκχόλμης, όπου οι όμηροι ταυτίζονται με τους τρομοκράτες.
Απώθηση
Αυτός ήταν ο πρώτος αμυντικός μηχανισμός που ανακάλυψε ο Freud και αναμφισβήτητα ο πιο σημαντικός. Η απώθηση είναι ένας ασυνείδητος μηχανισμός που χρησιμοποιείται από το Εγώ για να απωθήσει- καταστείλει τις ανησυχητικές ή απειλητικές σκέψεις από το να γίνουν συνειδητές.
Οι σκέψεις που συχνά καταστέλλονται είναι αυτές που θα οδηγούσαν σε συναισθήματα ενοχής από το Υπερεγώ. Για παράδειγμα, στο Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα καταστέλλονται επιθετικές σκέψεις για τους γονείς του ιδίου φύλου.
Αυτός δεν είναι πολύ αποτελεσματικός μηχανισμός μακροπρόθεσμα, δεδομένου ότι συνεπάγεται την ανάκληση αγχωτικών επιθυμιών, ιδεών ή αναμνήσεων στο ασυνείδητο, όπου, αν και κρυμμένες, θα δημιουργήσουν άγχος.
Προβολή
Αυτό περιλαμβάνει άτομα που αποδίδουν τις δικές τους σκέψεις, συναίσθημα και κίνητρα σε κάποιον άλλο (Α. Φρόιντ, 1936). Οι σκέψεις που συνήθως προβάλλονται σε άλλους είναι εκείνες που θα προκαλέσουν ενοχή, όπως επιθετικές και σεξουαλικές φαντασιώσεις ή σκέψεις.
Για παράδειγμα, μπορεί να αντιπαθούμε κάποιον, αλλά το Υπερεγώ μας δεν το θεωρεί επιτρεπτό αυτό. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να αισθανθούμε καλύτερα θεωρόντας ότι μας αντιπαθεί το συγκεκριμένο άτομο.
Μετάθεση
Η μετάθεση είναι η ανακατεύθυνση μιας ώθησης (συνήθως επιθετικότητας) σε έναν ανυπόστατο στόχο υποκατάστασης (Α. Freud, 1936). Ο στόχος μπορεί να είναι ένα άτομο ή ένα αντικείμενο που μπορεί να χρησιμεύσει ως συμβολικό υποκατάστατο. Κάποιος που αισθάνεται άβολα με τη σεξουαλική του επιθυμία για ένα πραγματικό πρόσωπο μπορεί να το αντικαταστήσει με ένα αντικείμενο φετίχ. Κάποιος που είναι απογοητευμένος από τους προϊσταμένους του μπορεί να πάει στο σπίτι και να κλωτσήσει το σκυλί του ή να καβγαδίσει με ένα μέλος της οικογένειάς του.
Μετουσίωση
Αυτό είναι παρόμοιο με την μετάθεση, αλλά γίνεται όταν καταφέρουμε να μεταθέσουμε τα συναισθήματά μας σε μια εποικοδομητική και όχι καταστροφική δραστηριότητα (Α. Freud, 1936). Αυτό μπορεί να είναι, για παράδειγμα, μια καλλιτεχνική δραστηριότητα.
Πολλοί σπουδαίοι καλλιτέχνες και μουσικοί είχαν δυστυχισμένη ζωή και χρησιμοποίησαν το μέσο της τέχνης της μουσικής για να εκφραστούν. Ο αθλητισμός είναι ένα άλλο παράδειγμα που θέτει τα συναισθήματά μας (π.χ. επιθετικότητα) σε κάτι εποικοδομητικό.
Η μετουσίωση για τον Φρόιντ ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτισμένης ζωής. Οι τέχνες και η επιστήμη είναι όλα για εκείνον αποτέλεσμα καταπιεσμένων ορμών.
Άρνηση
Η Άννα Φρόιντ (1936) πρότεινε την άρνηση, η οποία περιλαμβάνει την άρνηση κάποιων γεγονότων της πραγματικότητας. Εάν κάποια κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη για να τη χειριστεί, το άτομο απλώς αρνείται να τη βιώσει.
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, αυτή είναι μια πρωτόγονη και επικίνδυνη άμυνα – κανείς δεν αγνοεί την πραγματικότητα χωρίς σοβαρές συνέπειες! Μπορεί να λειτουργήσει από μόνη της ή, πιο συχνά, σε συνδυασμό με άλλους, πιο λεπτούς μηχανισμούς που την υποστηρίζουν.
Για παράδειγμα, οι καπνιστές μπορεί να αρνηθούν να αναγνωρίσουν στον εαυτό τους ότι το κάπνισμα είναι κακό για την υγεία τους.
Παλινδρόμηση
Αυτή είναι μια κίνηση προς μία παρελθοντική στιγμή ψυχολογικά, όταν κάποιος αντιμετωπίζει κάποιο στρες (Α. Freud, 1936). Όταν ανησυχούμε ή φοβόμαστε, οι συμπεριφορές μας συχνά γίνονται πιο παιδικές ή πρωτόγονες.
Ένα παιδί μπορεί να αρχίσει να πιπιλίζει πάλι τον αντίχειρά του ή να βρέξει το κρεβάτι όταν χρειάζεται να περάσει κάποιο διάστημα στο νοσοκομείο.
Εκλογίκευση
Η εκλογίκευση είναι η γνωστική παραμόρφωση των γεγονότων για να κάνουμε ένα γεγονός ή ένα συναίσθημα λιγότερο απειλητικό (Α. Freud, 1936). Το κάνουμε αρκετά συχνά σε ένα αρκετά συνειδητό επίπεδο όταν παρέχουμε στους εαυτούς μας δικαιολογίες.
Για πολλούς ανθρώπους με ευαίσθητο Εγώ, η εκλογίκευση είναι τόσο εύκολη που γίνεται αυτόματα και ποτέ δε συνειδητοποιούν την πραγματικότητα. Με άλλα λόγια, πολλοί από εμάς λέμε ψέμματα στον εαυτό μας.
Αντισταθμιστική συμπτωματολογία
Αυτός ο μηχανισμός εμφανίζεται όταν ένα άτομο ξεπερνά την άρνηση και συμπεριφέρεται με τον αντίθετο τρόπο από τον οποίο σκέφτεται ή αισθάνεται (Α. Freud, 1936). Χρησιμοποιώντας το σχηματισμό αντίδρασης, το Εκείνο είναι ικανοποιημένο κρατώντας το Εγώ στην άγνοια των πραγματικών κινήτρων.
Τα συνειδητά συναισθήματα είναι τα αντίθετα από το ασυνείδητα. Π.χ. η αηδία και η ηθικοποίηση είναι ο σχηματισμός αντίδρασης ενάντια στη σεξουαλικότητα. Συνήθως, ένας σχηματισμός αντίδρασης χαρακτηρίζεται από επιδεξιότητα και καταναγκασμό.
Για παράδειγμα, ο Freud ισχυρίστηκε ότι οι άνδρες που έχουν προκατάληψη εναντίων των ομοφυλοφίλων αμύνονται στα ομοφυλοφιλικά συναισθήματα τους υιοθετώντας μια σκληρή αντι-ομοφυλοφιλική στάση που τους βοηθά να πειστούν για την ετεροφυλοφιλία τους.
Απομόνωση
Η απομόνωση είναι ο αμυντικός μηχανισμός που συναντάται κατά κύριο λόγο στις ιδεοψυχαναγκαστικές νευρώσεις.
Αυτό το οποίο κάνει αυτός ο μηχανισμός, είναι να αποκόβει μια εμπειρία από την συναισθηματική της φόρτιση. Έτσι έχουμε στο συνειδητό μέρος του εαυτού την ανάμνηση ενός περιστατικού απογυμνωμένο από το συναίσθημα.
Το συναίσθημα έχει απωθηθεί ενώ η ανάμνηση του γεγονότος παραμένει στην μνήμη.
