Δεν υπάρχει ψυχολόγος που να μην συμβουλεύει ότι θα πρέπει να θέτουμε όρια στους άλλους. Πώς όμως θα θέσουμε όρια στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε χωρίς να φανούμε αγενείς; Και να ξέρετε ότι η οριοθέτηση με σωστό τρόπο, δεν συνδέεται με την αγένεια ή την ακαμψία.

Ακόμα και αν ανατραφήκαμε να μην αφήνουμε κανέναν δυσαρεστημένο, μεγαλώνοντας ίσως συνειδητοποιήσαμε ότι αυτή η συμπεριφορά είναι όχι μόνο εξαντλητική για εμάς αλλά, επιπλέον, δίνει το περιθώριο σε κάποιους να μας εκμεταλλευτούν.

Πολύ συχνά μεγαλώνουμε με την νοοτροπία του «people pleasing» ή να ευχαριστούμε τον κόσμο. Έτσι χάνουμε την αυθεντικότητά μας, ξεχνάμε τις ανάγκες μας, εύκολα μας προδίδουμε, βάζοντας προτεραιότητα τους άλλους διαρκώς και ικανοποιώντας τα δικά τους θέλω και τις ανάγκες τους, αφήνοντας στην άκρη δικά μας κομμάτια που θέλουν φροντίδα και μοίρασμα. Μπορεί να νιώθουμε ότι δεν ακουγόμαστε κι ότι οι ανάγκες μας μένουν ανικανοποίητες.

Ποτέ δεν είναι αργά ωστόσο να αρχίσουμε να θέτουμε όρια στους άλλους, γιατί τα όρια προσφέρουν εσωτερική γαλήνη και ισορροπίες, ενώ συχνά τοποθετούν τα πράγματα στη θέση τους.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να δούμε ορισμένα παραδείγματα και τρόπους με τους οποίους τα όρια τόσο τα δικά μας, όσο και των άλλων παραβιάζονται.

1. Παίρνουμε αποφάσεις για τους άλλους χωρίς να τους ρωτήσουμε.

2. Εμφανιζόμαστε στο σπίτι κάποιου χωρίς πρόσκληση.

3. Πιέζουμε τους άλλους να σκέφτονται όπως εμείς.

4. Παραβιάζουμε την ιδιωτικότητα κάποιου.

5. Χρησιμοποιούμε προσωπικά αντικείμενα άλλων χωρίς την άδειά τους.

6. Μοιραζόμαστε μυστικά άλλων.

7. Υποθέτουμε ότι ορισμένα πράγματα θα γίνουν χωρίς πρώτα να διευκρινίζουμε το τι ζητάμε.

8. Φέρνουμε στη συζήτηση θέματα που ο άλλος μας έχει δηλώσει ότι δεν είναι έτοιμος ακόμη να συζητήσει.

9. Μένουμε στο σπίτι κάποιου χωρίς να ρωτήσουμε.

10. Gaslighting: αρνούμαι και παραποιώ τα γεγονότα/την πραγματικότητα παρουσιάζοντάς τα αντίστροφα, αποπροσανατολίζοντας το άλλο πρόσωπο.

Τώρα ακολουθούν κάποιες φράσεις που προτείνουν οι ειδικοί να λέμε σε διάφορες κατηγορίες ορίων:

Σωματικά/φυσικά/σεξουαλικά όρια: «Μη με αγγίζεις», «Σε παρακαλώ, απομακρύνσου», «Δεν χρειάζεται να μου λες τι να κάνω».

Συναισθηματικά όρια: «Με φέρνεις σε δύσκολη θέση με αυτό που λες», «Θα ήθελα να σε στηρίξω σε αυτό, αλλά δεν είμαι στα καλύτερά μου», «Αν δεν σέβεσαι τη γνώμη μου και τα συναισθήματά μου, η κουβέντα σταματά εδώ».

Πνευματικά όρια: «Αυτή είναι η πίστη μου», «Θα σε παρακαλούσα να μην κρίνεις τον τρόπο που σκέφτομαι», «Καταλαβαίνω τι εννοείς, όμως οι αξίες μου δεν μου επιτρέπουν να το ακολουθήσω».

Οικονομικά όρια: «Έχω κάποιους στόχους αυτό το διάστημα», «Δεν επιθυμώ να επενδύσω χρήματα σε αυτό», «Αυτό το διάστημα είμαι δύσκολα οικονομικά».

Χρονικά όρια: «Εγώ διαχειρίζομαι το χρόνο μου διαφορετικά», «Στον ελεύθερο χρόνο μου προτιμώ να κάνω κάτι άλλο», «Δεν έχω χρόνο για αυτό».

Κοινωνικά όρια: «Δεν είμαι σε θέση να το συζητήσω αυτό μαζί σου», «Δεν μπορώ να γνωρίζω τι σκέφτεσαι. Μπορείς να μου πεις ακριβώς τι έχεις ανάγκη;», «Αυτός ο τρόπος που επικοινωνούμε νομίζω μάς έχει απομακρύνει»