Τα 50 χρόνια της ενασχολήσεώς μου με το παιδί με έχουν πείσει ότι γονιός δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι. Δεν φθάνει το ένστικτο και οι εμπειρίες της προσωπικής του παιδικής ζωής. Είναι ανάγκη να ευαισθητοποιηθεί, να ενημερωθεί, να επιμορφωθεί. Και υπάρχουν σήμερα πολλοί τρόποι. [...]

Το στρες είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον άνθρωπο. Κάθε εποχή και κάθε κοινωνία φορτίζει τα μέλη της με αμέτρητη ποικιλία στρεσογόνων παραγόντων, η ένταση των οποίων είναι αδύνατον να εκτιμηθεί αντικειμενικά. Τα ελληνόπουλα σήμερα δέχονται αφθονία στρεσογόνων ερεθισμάτων από την οικογένεια, το σχολείο, την κοινωνία, με αποτέλεσμα να αναπτύσσουν διαταραχές της συμπεριφοράς και άλλες ψυχικές διαταραχές, που τείνουν να γίνουν πολύ συχνό πρόβλημα. [...]

Δε σου φτάνουν οι ώρες της ημέρας; Νιώθεις να βρίσκεσαι συνεχώς στο τρέξιμο και να μην προλαβαίνεις; Θα ήθελες να μπορούσες να παγώσεις το χρόνο με ένα μαγικό ραβδάκι για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στο πλήθος των υποχρεώσεων; Αν όλα τα παραπάνω σου φαίνονται γνωστά, έχουμε τη λύση στο πρόβλημά σου και δεν είναι άλλη από τη γενναιοδωρία! [...]

…Κατ’ αρχήν κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε ότι ο άνθρωπος που εξύμνησαν οι Έλληνες ήταν ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Αγαπούσε τη ζωή και τις γιορτές, τα συμπόσια, τον έρωτα, τη δόξα. Μερικοί συγγραφείς μίλησαν γι’ αυτό περισσότερο από άλλους: ό­πως ο Ησίοδος, οι λυρικοί, ο Αριστοφάνης. Από τον Όμηρο όμως ως τα χορικά των τραγωδιών, αυτή η πλευρά δεν λείπει ποτέ. Πρέπει να το θυμίσουμε έντονα -διότι κατ’ αρχήν αυτό είναι η εκπληκτική γοητεία της ελληνικής λογοτεχνίας, υστέρα διότι μια τέ­τοια αγάπη για τη ζωή ανυψώνει περισσότερο το τίμημα του πάθους για να την εννοήσουμε, να την κατακτήσουμε και να υψωθούμε από τα συγκεκριμένα αυτά θέλγητρα προς μία σκέψη αρμονική προς αυτά. Η μίξη αυτών των δύο καθιστά την Ελλάδα μοναδική. [...]

Η αγάπη είναι έννοια ανεκτίμητη. Δίχως την ύπαρξή της νιώθουμε ημιτελείς, με πολλά κενά και συναισθηματικά βάρη. Όσο κι αν εκτιμούμε την αγάπη, [...]